Rozdanie 10.

Rozdanie 10 Rozd. E, po partii: obie	♠ J 8 7 6 3 2 ♥ 10 6 ♦ 9 ♣ A Q 8 6
♠ A Q 10 ♥ Q 9 3 ♦ 8 ♣ K J 10 5 3 2		♠ 4 ♥ A 8 7 4 2 ♦ Q J 10 5 2 ♣ 9 4
	♠ K 9 5 ♥ K J 5 ♦ A K 7 6 4 3 ♣ 7

 Tu z kolei na większości stołów najciekawszy problem będzie z kartą N. Czy po standardowym początku:

Zmieścić się pikami, czy nie? Nowy kolor na wysokości 3 forsuje, więc rozsądek nakazuje pasować z tylko 7 PC,słabym kolorem swoim i singlem w kolorze partnera. Tam, gdzie N spasuje, 3♥ stanie się kontraktem ostatecznym. Bez jednej jest z góry, a praktycznie bez dwóch i NS zapiszą +200. Jeżeli N zdecyduje się na 3♠, S podniesie do końcówki i żeby być tylko bez jednej rozgrywający musi się nieźle uwijać. Tu zapis wezmą WE. Pewnie znajdą się tacy, którzy końcówkę wypuszczą. Po ataku damą karo, jeżeli rozgrywający pobije w stole, przejdzie do ręki impasem trefl i zagra kiera, kładąc ze stołu króla (co w świetle licytacji jest możliwe) na pewno znajdą się pary WE, które nie zdołają połączyć atu i końcówka pikowa zostanie wygrana.

Podejrzewam, że będzie wielu graczy W, którzy po 3♦, licząc na to, że drugim kolorem partnera są trefle (lub piki u tych, u których otwarcie 2♥ oznacza kiery i inny a nie kiery i młodszy) zalicytuje od razu 4♥. Czy teraz N „podda się melodii licytacji” i zalicytuje 4♠? Rozsądek nakazuje raczej pasować.

Przy tych rozważaniach zakładam, że E będą otwierali słabą dwukolorówką 2♥ – kiery i młodszy lub kiery i inny. Karta jest modelowa. 

Nadal pewną popularnością cieszy się u nas konwencja 2♦ Wilkosza – podlimitowe otwarcie dwukolorowe z jednym lub dwoma kolorami starszymi. Tam, gdzie E otworzą 2♦ o takim znaczeniu, S będą wchodzić 3♦. Teraz kontra byłaby karna (na wysokości trzech karna, na wysokości dwóch jest do długości – otwierający może na nią pasować z longerem w kolorze skontrowanym), a licytacją, umożliwiającą zagranie w starszy kolor partnera na wysokości 3 jest odzywka „do koloru” – 3♥. I gracz N stanie przed takim samym problemem, jak opisany na początku: