Rozdanie 7.

Rozdanie 7 Rozd. S, po partii: obie	♠ 9 7 4 ♥ 6 ♦ 10 7 2 ♣ J 10 6 4 3 2
♠ J 6 ♥ J 9 7 4 ♦ J 8 6 3 ♣ A Q 9		♠ A Q 10 5 3 2 ♥ K 10 5 ♦ K Q 9 ♣ 7
	♠ K 8 ♥ A Q 8 3 2 ♦ A 5 4 ♣ K 8 5

 Znaczący wpływ na podział punktów w tym rozdaniu będzie miała pierwsza odzywka otwierającego, czyli gracza S. Ma on do wyboru dwie opcje. Pierwsza, oldskulowa to otwarcie 1♥, po którym licytacja będzie wyglądała tak:

1. Konstruktywne z kolorem 6+.

 Wszystko zakończy się więc spokojnie i E zainkasuje osiem lub dziewięć lew.

 Zawodnik S może również rozpocząć licytację odzywką 1BA. Przed laty otwarcie 1BA ze starszą piątką, a do tego z dubletonem w drugim starszym kolorze uważane było za przestępstwo brydżowe, teraz to jednak już prawie standard. Po 1BA gra nabierze rumieńców i parze EW nie będzie już tak łatwo, jak po otwarciu 1♥.

1. Transfer na trefle, jedno z najczęściej używanych znaczeń tej odzywki.
2. Maksimum z fitem treflowym. Zauważmy, że już sześć trefli z asem i damą daje praktycznie pewną końcówkę bezatutową.

 Po takiej sekwencji gracz E będzie w sporym kłopocie. Może spasować i to będzie chyba najczęstszy wybór (bez jednej i kiepskie 100 dla EW), może także solowo zgłosić 3♠, które z reguły zostanie wygrane, gdyż kładzie je tylko wyjście as kier – kier na pierwszym wiście. Wtedy para EW zapisze sobie 140 lub odda „setkę” przeciwnikom.

 Najbardziej trafnym wyborem jest w tym rozdaniu kontra. Jest to w tej sytuacji odzywka mówiąca o ręce nadwyżkowej i zapraszająca partnera do konstruktywnego udziału w licytacji. W naszym rozdaniu gracz W może kontrę tę ukarnić i za chwilę wpisać do pierniczka znakomite 200 na swoją stronę. Czy jednak E, który jest przecież po partii, ma dostatecznie silną kartę na taką licytację?