Rozdanie 25.

Rozdanie 25 Rozd. N, po partii: EW	♠ Q 9 8 3 2 ♥ A K 5 3 ♦ 9 6 ♣ 9 8
♠ 7 ♥ Q 10 9 8 7 4 ♦ K J ♣ K Q J 10		♠ A K 10 6 ♥ 2 ♦ A 8 7 4 ♣ A 7 4 3
	♠ J 5 4 ♥ J 6 ♦ Q 10 5 3 2 ♣ 6 5 2

Optymalnym kontraktem rozdania jest szlemik treflowy grany i wygrany przez parę EW. To oczywiście tylko teoria, bo nie dość, że wylicytowanie tego kontraktu jest bardzo trudne, to zwycięska rozgrywka dość mocno różni się od gry na największą matematyczną szansę. By wziąć dwanaście lew trzeba bowiem założyć, że S ma trzy atuty i drugiego waleta kier - wtedy wszystko stanie się banalnie proste. Zapomnijmy więc o grze premiowej i zejdźmy na ziemię.

Z reguły będzie tak, że, po pasie N, gracz E rozpocznie 1♦, W odpowie 1♥, a N wykona „wślizg” 1♠. Potem EW ustalą kontrakt ostateczny na 3BA i S zawistuje (odmiennie) ♠5.

No i mamy kolejne rozdanie, w którym o wyniku zadecyduje rozgrywka. Do wzięcia jest wprawdzie 10 lew, ale nim EW wpiszą sobie 630, rozgrywający musi dostrzec szansę drugiego waleta kier u S oraz prawidłowo rozczytać pozycję koloru pikowego.

Damę pik bije więc asem i gra blotkę kier do dziesiątki. N bierze lewę i odchodzi małym pikiem. Teraz nie wolno kłaść dziesiątki, ale króla lub szóstkę. Kolejny ruch to treflem do stołu, a stamtąd triumfalnie dama kier. I kto tak zagrał?

Znacznie mniej stresów (i dużo lepszy wynik) będą miały te pary, które zagrają końcówkę kierową. Ponieważ „boki” mamy pełne, jedynym problemem rozgrywającego jest kolor atutowy. W tym momencie wymyślenie, że najlepiej jest wyjść kierem do dziesiątki, a potem damą kier nie jest już takie trudne, a zapis 650 będzie wspaniałą premią za chwilę wysiłku umysłowego. Skłonności do grania w bez atu są jednak tak powszechne, że tych, którzy zagrają tu 4♥ będzie naprawdę niewielu.