Rozdanie 12.

Rozdanie 12 Rozd. W, po partii: NS	♠ K 8 7 3 ♥ A 9 7 4 ♦ K J ♣ K J 9
♠ A 4 2 ♥ Q 3 ♦ A 8 6 ♣ 10 8 5 4 3		♠ Q J 10 9 ♥ K J 6 5 ♦ 7 5 2 ♣ 7 2
	♠ 6 5 ♥ 10 8 2 ♦ Q 10 9 4 3 ♣ A Q 6

 W pasuje, N otwiera 1BA, a E oczywiście wycofuje się z licytacji. Pora na gracza S.

 Czy jego odzywka może być inna niż PAS?

 W grze meczowej – jak najbardziej tak! Karta S to 8 PC i całkiem niezły kolor roboczy. Poza tym NS są po partii, a więc na horyzoncie widnieje zapis 600 za wygrane 3BA, a to oznacza, że stawką rozdania jest aż 10 punktów meczowych (600 - 150 = 450, a taka różnica to 10 IMP). Z tego też powodu inwit do końcówki jest licytacją bliską oczywistej.

 My jednak gramy w turnieju i w tym momencie (przeciwnicy nie wchodzą do licytacji) założenia, praktycznie, nie mają znaczenia. 600 za wygranie 3BA to nie o 450 punktów więcej niż 150 ale tylko i wyłącznie nieco wyższy zapis. Tak samo ważny jak nadróbka na jakieś 2♦ w innym rozdaniu turnieju. Jak już nie raz pisałem grając na maksy staramy się przede wszystkim brać, a nie oddawać zapisy. Dlatego też PAS e-S-a na 1BA jest licytacją właściwą z punktu widzenia „zrównoważonej strategii turniejowej”.

 Wszystkie te rozważania w tym rozdaniu mają charakter czysto akademicki, gdyż N ze swoimi nędznymi piętnastoma punktami i tak żadnego inwitu nie przyjmie. W protokole powinno więc być całe morze zapisów 150 dla NS.

 Rozdanie to, tak w turnieju, jak i w meczu, wygrają ci zawodnicy S, którzy z wielkim optymizmem i taką samą wiarą w rozgrywkę partnera po 1BA powiedzą 3BA.