Rozdanie 2.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ 7 3 ♥ 9 8 ♦ K J 10 8 7 ♣ Q 9 5 2
♠ K Q 9 6 5 ♥ K J 4 3 2 ♦ Q 2 ♣ J		♠ A 10 ♥ 7 6 ♦ 9 6 5 3 ♣ K 8 6 4 3
	♠ J 8 4 2 ♥ A Q 10 5 ♦ A 4 ♣ A 10 7

 Początek licytacji przy większości stołów będzie automatyczny:

(1)   Wywołanie kolorów starszych.

(2)   Naturalne, nieforsujące.

(3)   W nie ma zbyt mocnej karty ale układ 5-5 oraz korzystne założenia skłonią go zapewne do ponownej interwencji. Jak jednak, w sposób jednoznaczny, ma sprzedać skład 5-5? Ponieważ zalicytowanie teraz 2♥/♠ wskazuje przewagę ilościową tego koloru nad drugim, o longerach równej długości informuje KONTRA. Ma ona 0% karności i mówi wyłącznie o tym, że W chce grać w starszy kolor.

Oczywiście na sali znajdą się również i tacy gracze W, którzy na 2♦ spasują. Teoretycznie będzie to najlepszy wybór gdyż grając w starszy kolor EW mogą wziąć zaledwie sześć lew.

 Teoria jednak nie zawsze idzie w parze z praktyką i często walka W da jego stronie dobry wynik. Po kontrze na 2♦ i pasie e-N-a gracz E powinien zalicytować 2♠, a nie 2♥. W sytuacjach, gdy mamy równe fity w kolorze partnera licytujemy mocniejszy, gdyż zmniejszamy przez to prawdopodobieństwo skontrowania.

 Jeżeli teraz S zdecyduje się na kontrę to NS mają szansę na bardzo dobry wynik czyli +300 za bez dwóch. Jednak nawet po wiście as karo i karo dość łatwo jest stracić kluczową lewę i z wyniku końcowego zadowoleni będą przeciwnicy. Poza tym nie zawsze częściówka pikowa zostanie skontrowana gdyż opozycja atutowa zawodnika S jest bardzo kiepska, a dodatkowo wie on, że jego kiery leżą bardzo korzystnie dla rozgrywającego.

 „Odpuszczenie” rozdania czyli PAS na 2♦ nie da parze EW zbyt wielu punktów turniejowych. Tak więc, po raz kolejny, potwierdza się zasada, że współczesny brydż to nie jest gra dla tych, którzy lubią pasować.