Rozdanie 17.

Rozdanie 17 Rozd. N, po partii: -	♠ A Q J 6 ♥ 7 3 ♦ K J 10 3 ♣ A 10 7
♠ 5 4 ♥ 9 6 5 4 2 ♦ Q 7 ♣ 9 8 3 2		♠ 9 8 3 ♥ A K 10 8 ♦ 9 6 2 ♣ Q 5 4
	♠ K 10 7 2 ♥ Q J ♦ A 8 5 4 ♣ K J 6

Tu z kolei banalna jest licytacja. N otwiera 1BA, S pyta o starsze czwórki i kontraktem ostatecznym staje się końcówka pikowa rozgrywana przez zawodnika N.

Również zupełnie oczywisty jest pierwszy wist asem kier. W dokłada piątkę kier, a do zagranego w drugiej lewie króla – czwórkę. Co dalej?

Zadanie dla E to policzyć wszystkie widoczne punkty (swoje i dziadka) i dodać do tego 15,16 lub 17 które ma gracz N na swoje otwarcie 1BA. Wynikiem tych rachunków będą liczby 38,39 i 40. Wynika z tego, że partner ma 0 – 2 PC czyli damę albo jednego/dwa walety.

Ponieważ wyjście w podwójny renons oraz spod damy treflowej jest pozbawione sensu, E musi wybrać między pikami i karami i trafić w kolor, w którym partner nie ma damy bo po co ułatwiać e-N-owi rozgrywkę?

Czy są jakieś przesłanki pozwalające racjonalnie kontynuować wist? Jest jedna, niewielka ale jest. Ponieważ N ujawnił dubla kierowego (z licytacji wiadomo, że nie ma w tym kolorze czwórki) skład jego ręki to 4243, 4234 lub 5233. Tak więc W ma 1 – 2 piki i 2 – 3 kara, a z tego z kolei wynika, że częściej zastaniemy u niego damę karo niż damę pikową bo w karach ma więcej „miejsca”.

Po tych matematycznych mękach E powinien odejść blotką atutową i zostawić rozgrywającego sam na sam ze swoimi problemami.

Ponieważ większość zawodników N trafi damę karo (możliwość wzięcia wszystkich lew nawet przy czwartej damie u W) o wyniku zadecyduje zgadnięcie położenia damy trefl.

W protokole powinny być wyłącznie zapisy 450 i 420 dla NS. To jednak duży turniej i parę „pięćdziesiątek” dla EW też się pojawi.