Rozdanie 14.

Rozdanie 14 Rozd. E, po partii: -	♠ 7 4 2 ♥ K 10 4 ♦ A 10 9 2 ♣ A 4 3
♠ 9 6 ♥ J 8 7 6 2 ♦ 5 3 ♣ 10 8 6 2		♠ K Q 10 8 3 ♥ Q 5 3 ♦ 7 6 4 ♣ Q 9
	♠ A J 5 ♥ A 9 ♦ K Q J 8 ♣ K J 7 5

Po staromodnej licytacji:

Para NS dojdzie do kontraktu „firmowego” i, po wiście królem pik, weźmie na niego jedenaście lew. Zapis 460 dla NS powinien więc dominowć w protokole.

Gracz S ma 19 niezłych Miltonów ale inwit do 11 PC partnera jest więcej niż wątpliwy. W rozdaniu wychodzi wprawdzie szlemik karowy ale by go zrealizować konieczny jest podział atutów 3-2, a oprócz tego trefli 3-3 z damą w impasie lub, jeśli trefle nie są 3-3, to obrońca E musi jeszcze mieć całego mariaża pikowego. Matematycznie daje to około 19% szans na wzięcie dwunastu lew. Poza tym trzeba jeszcze jakoś te kara uzgodnić.

Coraz więcej par stosuje ustalenie, że z siłą inwitu do 3BA zgłaszają bądź naturalne 2BA, bądź też sztuczny rebid 2♠. Ta druga odzywka ma na celu przerzucenie rozgrywki na otwierającego. W naszym rozdaniu gracz N ma właśnie taką kartę – lepiej żeby rozgrywał partner bo trzeba chronić jego ewentualne zatrzymanie pikowe, a poza tym przeciwnicy łatwiej „nawiną” się z lewą w jakimś kolorze jeśli w stole będzie as, a w ręce dama.

Przeciwko 3BA granemu przez S gracz W zawistuje w kiera i już będzie 12 lew. Lepiej? Lepiej! A może być jeszcze lepiej:

(1) „Pozycyjny” inwit do 3BA – 11-12 PC bez starszej czwórki w składzie równym.

(2) Czy KD1083 to mało by wskazać partnerowi wist?

(3) Oj…mało, mało... S nie powinien mieć najmniejszych wątpliwości co do tego czy rekontrować dwa piki. Razem z partnerem mają przecież 30-31 PC więc powinni dać sobie radę. Dla wątpiących dodatkowa przesłanka: zawodnik E jest po pasie więc nie może mieć sześciu/siedmiu pików.

I NS wpisują 840 za wzięcie dziewięciu lew.