ROZDANIE 3.

Rozdanie 3 Rozd. S, po partii: EW	♠ Q 10 9 ♥ Q J 4 3 ♦ A 9 8 ♣ 10 5 2
♠ K J 6 5 4 ♥ 5 2 ♦ 5 ♣ K 7 6 4 3		♠ A 7 3 ♥ A 8 ♦ K J 10 4 3 ♣ J 9 8
	♠ 8 2 ♥ K 10 9 7 6 ♦ Q 7 6 2 ♣ A Q

  I po raz trzeci z rzędu 11 PC u rozdającego! Karta jest niebrzydka (wysokie blotki w kierach) więc S rozpoczyna od 1♥, a W wchodzi cue bidem Michaelsa 2♥. Oczywiście znajdą się również tacy, którzy w obawie przed wysoką wpadką z kontrą zalicytują skromne 1♠. Osobiście nie jestem zwolennikiem takiej strategii.

  Po 2♥ N podnosi partnera do wysokości trzech kierów i światła reflektorów zwrócone są na gracza W. Fit pikowy jest, punktów też sporo ale czy one wystarczą do wygrania końcówki? Drugim kolorem partnera są najprawdopodobniej trefle więc nasze KW1043 w karach to żadna rewelacja. Gdyby te 4 PC można było zamienić na asa karowego, to wtedy można byłoby pokusić się o zgłoszenie czterech pików.

 Odzywka 3♠ to jednak tylko „przepych” więc trzeba spróbować jakoś zainwitować grę kończącą.

I tu z pomocą przychodzi nam kontra, która w takiej sytuacji pokazuje sporą siłę honorową i chęć wygrania jakiegoś wyższego kontraktu.

  Po kontrze partner z ręką minimalną licytuje 3♠, a z nadwyżką zgłasza odzywkę wyższą czyli rebidy 4♣/♦ oznaczają lepszą kartę i ten kolor, a skok na 4♠ to układ 6-5. Z prawdziwą „petardą”

W ma do dyspozycji ponowne zalicytowanie koloru przeciwnika czyli 4♥.

  Tu jednak licytacja zakończy się na trzech pikach, które powinny zostać bez większych problemów wygrane. Rozgrywający musi jedynie pamiętać o tym, aby po pierwszym wiście damą kier i zabiciu jej asem nie grać nerwowo asa pik i pika na impas ale rozpocząć od wyjścia blotką pik do waleta w ręce. Pozwoli to zachować cenne dojście do stołu potrzebne do podegrania trefli.