Rozdanie 29.

Rozdanie 29 Rozd. N, po partii: obie	♠ K J 9 2 ♥ J 10 7 5 4 ♦ 4 ♣ K 5 3
♠ Q 6 5 ♥ K 6 2 ♦ A Q J 10 ♣ A 9 7		♠ A 10 8 7 4 3 ♥ A Q 8 ♦ 8 6 ♣ Q 6
	♠ ♥ 9 3 ♦ K 9 7 5 3 2 ♣ J 10 8 4 2

Tutaj na linii WE ciężko będzie wyhamować przed szlemikiem. Po pasie N gracze E będą otwierać 1♠, S spasuje (mimo układu 6-5, karta jest za słaba na popartyjne 2BA na młodszych), W zgłosi „polskie 2♣” – forsujące do dogranej, naturalne lub w układzie zrównoważonym. N spasuje, E pokaże słabość odzywką 2♠. Z ręką W można teraz zachęcająco uzgodnić piki odzywką 3♠, ale zwykle lepiej jest dowiedzieć się czegoś o ręce partnera forsującym 2BA. Partner wydłuży piki odzywką 3♠ (przydałoby się transferowe wydłużenie koloru Martensa, prawda?). Co teraz? 4♣ jest jednoznacznym cue bidem, z długimi treflami musi się powiedzieć wcześniej coś innego, niż 2BA. Po 4♣ E zalicytuje 4♥ i gdy W teraz zapyta o wartości i dowie się, że jednej brakuje, pewnie wyhamuje w 5♠, wiedząc, że szlemik będzie prawie zawsze na impasie karo:

4♣ – cue bid uzgadniający piki;

4♥ – cue bid, wykluczający zatrzymanie I bądź II klasy w karach.

Jeżeli W zamiast 2BA uzgodniłby piki odzywką 3♠, E powinien powiedzieć 3BA – brak krótkości i po cue bidzie W 4♣ i pominięciu przez E cue bidu karo można właściwie hamować w końcówce.

Po transferowym wydłużeniu koloru licytacja byłaby podobna:

3♥ – 6+ pików;

3♠ – uzgodnienie z aspiracjami szlemikowymi;

3BA – brak krótkości;

4♣ – cue bid;

4♥ – cue bid, wykluczający zatrzymanie karowe.

 S pewnie zaatakuje waletem trefl i już 5♠ trzeba rozegrać bardzo ostrożnie…