Rozdanie 32.

Rozdanie 32 Rozd. W, po partii: EW	♠ Q 9 7 6 ♥ A K 10 8 ♦ 10 7 3 ♣ Q 2
♠ 5 4 2 ♥ J 7 5 ♦ K J 8 5 ♣ 9 8 3		♠ A K J 3 ♥ 9 3 2 ♦ Q 9 4 2 ♣ J 7
	♠ 10 8 ♥ Q 6 4 ♦ A 6 ♣ A K 10 6 5 4

 Płaska końcówka bezatutowa na linii NS. Warto jednak poświęcić kilka zdań licytacji, która zaprowadzi graczy z NS do tego kontraktu.

 Wiele polskich par jakiś czas temu wprowadziło do swoich systemów sztuczne ustalenia dotyczące znaczenia rebidów otwierającego w sekwencji 1♣ – 2♣. Wyglądają one tak:

2♦ – przygotowawczy trefl, czyli ręka zrównoważona w sile 12-14 PC.

2♥/♠ – silny trefl z licytowanym kolorem 5+.

2BA – 18+ PC w składzie zrównoważonym. 

 Podstawową zaletą zaprezentowanego wyżej rozwiązania jest to, że od razu wiemy, w jakiej jesteśmy strefie, a więc czy naszym celem jest znalezienie najlepszej końcówki, czy też rozsądne wejście w strefę szlemową. Gram w ten sposób od lat i z pełnym przekonaniem mogę stwierdzić, że takie ustawienie licytacji jest znacznie lepsze od tradycyjnego, w którym licytuje się swoje kolory i przez dłuższy czas nikt nic nie wie.

 W myśl powyższych ustaleń licytacja w naszym rozdaniu wyglądałaby tak:

(1)  Dwie starsze czwórki i niezłych 11 PC to we współczesnym brydżu stuprocentowe otwarcie.

(2)  Przygotowawczy trefl.

(3)  Długie trefle, niechęć do zajmowania bez atu.

(4)  Zatrzymanie kierowe, brak karowego.

(5)  Wywiad bezatutowy lub przygotowanie do przejścia w następnym okrążeniu do strefy szlemowej. S pyta o stopera, gdyż partner może mieć na przykład taką kartę: ♠ Wxx  ♥ AKWx  ♦ Wxx  ♣ DWx, a wtedy należy grać cztery kiery lub pięć trefli (5♣ jest pewne, 4♥ przegrywamy tylko gdy atuty dzielą się 5-1).

(6)  Trzymam pika, gramy 3BA.

 Oczywiście można wszystko to uprościć i „zagolić” 3BA znacznie wcześniej, ale czasami staranność w licytacji daje nadspodziewanie dobre rezultaty.