Rozdanie 4.

Rozdanie 4 Rozd. W, po partii: obie	♠ A J 6 2 ♥ A ♦ Q 10 4 3 ♣ Q J 6 3
♠ 9 4 ♥ 9 8 7 ♦ K 9 6 5 ♣ A 8 7 4		♠ Q 10 7 ♥ K J 6 5 4 2 ♦ A 2 ♣ 9 5
	♠ K 8 5 3 ♥ Q 10 3 ♦ J 8 7 ♣ K 10 2

 Piki znowu wygrają walkę z kierami i kontraktem ostatecznym powinno zostać 2♠, na które rozgrywający może wziąć nawet dziewięć lew. Tyle możemy powiedzieć widząc wszystkie karty.

 W praktyce licytacja może trwać nieco dłużej:

(1)   Alternatywą jest skok na 2♥ ale słaby kolor i boczne wartości mocno przemawiają przeciwko takiej koncepcji licytacyjnej.

(2)   E „przepycha” się w licytacji i, w tych założeniach, sporo ryzykuje.

(3)   Jeśli S spasuje, to ryzyko, które podjął gracz E opłaci się bo N zalicytuje 3♠ lub spasuje. Kontrakt 3♠ trudno wygrać (szansa na zapis dla EW), a 3♥ jest tylko bez jednej za -100. Jeżeli jednak S kontrakt 3♥ skontruje to NS wpiszą sobie 200 i maksa, a W zapyta partnera: „Widziałeś, kolego, że jesteś po partii?”.

 Skompletowanie dziewięciu lew na piki nie jest zadaniem łatwym i wymaga od rozgrywającego wykonania kilku trafnych posunięć.

 Załóżmy, że rozgrywa S, a pierwszy wist to ♥8. Teraz jedną z dróg prowadzących do zwycięstwa jest ściągnięcie asa i króla pik (impas powoduje, że obrońcy przebiją karo, a później wezmą jeszcze asa trefl), a potem należy grać w trefle, nie bacząc na grożącą przebitkę gdyż w gruncie rzeczy jest ona na rękę rozgrywającemu. Jak widzimy jest to linia dość daleka od naturalnej i wzięcie dziewięciu lew będzie sporym sukcesem rozgrywającego.

 W protokole rozdania dominować powinny zapisy 140, 110 i 100 dla NS, a „rodzynkami” będą 200 dla NS (3♥ z kontrą bez jednej) oraz 100 dla EW (3♠ bez jednej).