Rozdanie 29.

Rozdanie 29 Rozd. N, po partii: obie	♠ A 2 ♥ K 4 ♦ Q 10 9 6 3 2 ♣ 7 6 3
♠ Q 9 7 5 3 ♥ A J 9 8 6 ♦ A ♣ K 4		♠ 10 8 6 4 ♥ Q 10 ♦ 8 7 5 ♣ Q J 5 2
	♠ K J ♥ 7 5 3 2 ♦ K J 4 ♣ A 10 9 8

 Bardzo delikatne, maksowe rozdanie, w którym EW muszą znaleźć się w trzech pikach, a NS nie powinni ich przelicytowywać czterema karami, gdyż mogą narazić się na kontrę i wpadkę bez jednej za 200. Najbardziej spodobałaby mi się taka licytacja:

(1)   Nielimitowana siłą dwukolorówka na kolorach starszych. Nie wszystkie pary stosują takie ustalenie licytacyjne ale bardzo je wszystkim polecam. We współczesnym, bardzo agresywnym, brydżu szybkie i jednoznaczne sprzedawanie swojego układu jest sprawą priorytetową. Siłę możemy pokazać w kolejnym okrążeniu – kontrą lub zgłoszeniem „wydłużenia” czyli koloru sześciokartowego.

(2)   Ponieważ po 2♥/♠, które, najprawdopodobniej, dojdą do e-N-a w następnym okrążeniu, i tak zgłosi on 3♦, kontrowanie odzywki 2♦ nie ma sensu. Lepiej zabrać przeciwnikom jedno „piętro” licytacji i od razu zgłosić to, co chciałoby się wygrać.

(3)   W ma sporą nadwyżkę honorową ale kiepska lokalizacja figur sprawia, że jego karta nie jest zbyt „wygrywna”. Dlatego też nadwyżkowa kontra nie jest odzywką, dla której nie ma alternatywy. To jednak tylko turniej na maksy i, w najgorszym wypadku, „postawimy” 200, 500 lub 800. Jednak wtedy będziemy mogli powiedzieć, że polegliśmy w walce.

(4)   Żadnemu S nie przyjdzie do głowy podnoszenie partnera do 4♦. Największy wpływ na taką decyzję będzie miał „gustowny” pikowy KW sec w jego ręce.

 EW wpiszą sobie 140, za które dostaną sporo punktów turniejowych.