Rozdanie 4.

Rozdanie 4 Rozd. W, po partii: obie	♠ 2 ♥ J 7 4 3 ♦ A Q 5 4 ♣ A 5 4 2
♠ A Q J 9 8 ♥ 10 2 ♦ 10 9 8 3 ♣ K 6		♠ 10 7 5 3 ♥ A 8 ♦ K J 6 ♣ Q J 7 3
	♠ K 6 4 ♥ K Q 9 6 5 ♦ 7 2 ♣ 10 9 8

Tutaj gracze W raczej będą pasować. Z kolei z kartą N większość pewnie otworzy 1♦ (chociaż przewidując problemy z rebidem po odpowiedzi 1♠ z tak graniczną kartą można spasować). E spasuje, a S odpowie 1♥. W teraz wkroczy pikami, N podniesie kiery a E powinien zalicytować coś mocniej niż 2♠ – najlepiej wygląda 3♥ – maksimum pasa, 10-12 PC, z fitem raczej 4-kartowym (partner po pasie a my przesądzamy grę na wysokości 3). S pewnie spasuje, a W? Co prawda karta jest ładna, ale bez krótkości, tylko 10 PC – raczej nie widać końcówki. 

Po ataku w kiery rozgrywający wykona impas króla pik, potem damy karo i odda tylko 3 lewy.

Tam, gdzie W zdecyduje się na otwarcie 1♠, E może przesądzić końcówkę. Jeżeli N da kontrę na 1♠, to E powinien zalicytować 2BA (4-kartowy fit, zwykle inwit, albo minimum forsingu do dogranej). W wycofa się w 3♠, a część graczy E pewnie i tak dołoży:

3♠ – 2BA sforsowało parę WE do 3♠, więc 3♠ jest najsłabsza licytacją, pas byłby co najmniej lekko zachęcający do końcówki.

Tam, gdzie i W, i N spasują, E na III ręce pewnie otworzy 1♣ (w końcu jest 15 punktów pikowych – 11 PC i 4 piki), S często wejdzie 1♥, W powinien skoczyć w 2♠ – góra pasa, dobra piątka), N pewnie skoczy w 4♥ i E czasem powie wychodzące 4♠. Jeżeli WE pozwolą grać 4♥, to S wpadnie bez dwóch jeżeli WE na czas otworzą trefla (chyba, że rozgrywający zagra na impas karo a nie na spadnięcie króla, wtedy jest zawsze bez dwóch).