Rozdanie 5.

Rozdanie 5 Rozd. N, po partii: NS	♠ 8 5 3 ♥ A 10 9 6 ♦ 10 7 ♣ 10 8 6 2
♠ A 10 7 2 ♥ 2 ♦ Q 6 4 ♣ K J 5 4 3		♠ J ♥ K J 5 3 ♦ A J 9 8 5 ♣ A 9 7
	♠ K Q 9 6 4 ♥ Q 8 7 4 ♦ K 3 2 ♣ Q

Tutaj, po pasie N, gracze E będą otwierać 1♦, S wejdzie 1♠. Z kartą W jest ciekawy problem. W zasadzie siła i wartości pikowe kwalifikują ją niemalże do inwitu do końcówki bezatutowej, ale z singlową blotką kier ten wybór raczej odpada. Bardziej książkowo wygląda „inwit z fitem karowym”. Przy najpowszechniejszych dzisiaj ustaleniach, zgodnie z którymi 3♦ jest blokujące, kolor przeciwnika – tutaj 2♠ – oznacza „co najmniej inwit z fitem”. Po 2♠ W, N spasuje, a E zalicytuje pewnie negatywne 3♦ – 14 PC z singlowym waletem w kolorze przeciwnika to raczej nie jest nadwyżka. Po takim początku licytacja najczęściej się zakończy.

S wyjdzie pewnie z mariasza pik, rozgrywający po wzięciu asem pik zagra w kiery. N pewnie wskoczy asem i zagra w atu, po czym ten kontrakt zakończy się 10 lewami.

Wychodzi tutaj końcówka w bez atu, z ręki E nawet z nadróbką. Czy to jest dobry kontrakt? Na pierwszy rzut oka wygląda, że poniżej opłacalności, zwłaszcza przed partią. Dojść do niego mają większe szanse ci, którzy grają jakimiś rozwiązaniami transferowymi, np. po sekwencji typu:

2♣ – fit karowy, ręka nieokreślona, karta nie nadająca się 3♦ (blok, ew. mixed raise, ani na inwitujące 2BA)

2♦ – minimum;

2BA – koło 10 PC z zatrzymaniem w kolorze przeciwnika, inwitujące.

Jeżeli N wyjdzie w kiery, to rozgrywający weźmie 9 lew, po ataku pikowym i lewie na asa, rozgrywający zagra na impas króla karo, po czym ma już 9 lew z szansami na 10-tą na trafieniu palcówki kierowej.