Rozdanie 2.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ 8 ♥ A 7 5 ♦ J 9 5 4 ♣ A 9 8 3 2
♠ J 9 ♥ Q 6 4 3 2 ♦ A K 8 2 ♣ 10 6		♠ A Q 10 7 6 3 ♥ J 10 ♦ 7 3 ♣ 7 5 4
	♠ K 5 4 2 ♥ K 9 8 ♦ Q 10 6 ♣ K Q J

To rozdanie to sprawdzian z umiaru i jakości ustaleń systemowych dla par NS. Gracze E będą otwierali 2♦ multi. Karta S nie nadaje się do interwencji – na kontrę („wywoławczą do kierów”) nie ma układu, na 2BA nie ma wystarczającej siły. Po pasie S, W powinien zalicytować 2♠ i po dwóch pasach licytacja wróci do gracza S. Jeżeli teraz jego 2BA oznacza układ zrównoważony w sile typu 13-15 PC (za małej na bezpośrednie wejście 2BA) to karta S pasuje idealnie i ten kontrakt jeszcze wychodzi. Jednak u większości takie 2BA jest raczej wywołaniem na młodsze i gracze S będą pasować:

Ciekawym zagadnieniem jest znaczenie kontry S po uprzednim pasie – kontra na 2♦ byłaby „wywoławcza do pików”, więc teraz, gdy daje on kontrę na 2♠, powinna to być karta w sile 12-15 PC z czwórką pików – „wywoławcza do kierów”. Czy jednak z taką kartą jest sens walczyć o częściówkę na punkty meczowe? Przy jakiejś sile u partnera 2♠ obłożymy, tak, jak w tym rozdaniu – wystarczy, aby N zagrał w atu w miarę wcześnie, uniemożliwiając przebicie trefla w ręce. Nie jest to proste i na wielu stołach 2♠ pewnie zostanie wygrane.

Tam, gdzie WE grają słabym 2♠ obłożenie jest prostsze – po ataku królem trefl N ma niemalże książkowe przejęcie asem i podegranie atu.

Przy tych stołach, gdzie NS wznowią i utrzymają się przy grze w kontrakcie 2BA bądź 3♣, zapiszą zapis na swoją stronę.