Rozdanie 23.

Rozdanie 23 Rozd. S, po partii: obie	♠ K 7 3 ♥ K 7 6 5 ♦ J 8 4 ♣ 6 5 3
♠ ♥ Q 8 3 2 ♦ 7 6 2 ♣ A K 10 9 8 7		♠ A 9 6 ♥ A 4 ♦ A K Q 9 5 ♣ J 4 2
	♠ Q J 10 8 5 4 2 ♥ J 10 9 ♦ 10 3 ♣ Q

W tym rozdaniu na pewno licytacja będzie się rozwijać różnymi drogami, przede wszystkim w zależności od stylu gry i temperamentu graczy zajmujących pozycje S i W.

Karta S nie spełnia wymogów popartyjnego otwarcia w myśl culbertsonowskiego prawa 2 i 3 – można z nią liczyć na mniej więcej pięć i pół lewy. Jednak większość pewnie otworzy blokiem pikowym. Po otwarciu 3♠, gracze W i N spasują. Na ostatnie ręce gracz E ma bezalternatywne 3BA. Teraz, po pasie e-S-a gracz W może ruszyć w stronę szlemika. Bez specjalnych ustaleń, po takim 3BA zniesienie w 4♣ sugeruje aspiracje szlemikowe i niezły kolor. Po takich 4♣, gracz E, mimo, że 3BA w pozycji, w jakiej było zgłoszone, może być w bardzo szerokim przedziale siły, powiedzmy 15-22 PC, powinien zareagować pozytywnie – ma asy we wszystkich pozostałych kolorach, źródło lew i fit treflowy. Taką pozytywną reakcją będzie cue bid 4♦ (oczywiście 3BA może być na kolorze karowym, ale 4♦ w takiej pozycji powinno być cue bidem, a nie wskazaniem koloru), W zgłosi cue bid 4♠ i E zapyta o asy odzywką 4BA. W odpowie 5♥ – 2 wartości z 5 bez damy atu… Może z sześcioma tak podwiązanymi treflami można oszukać i pokazać damę atu? Po wskazaniu damy atu, E zalicytuje szlema, a w przeciwnym razie WE zatrzymają się w szlemiku: 

4♣ – naturalne, z aspiracjami szlemikowymi, kolor raczej 6+;

5♥ – 2 wartości z 5 na treflach.

Tam, gdzie e-S spasuje na pierwszej ręce, z kolei gracze W mogą naciągnąć kartę na otwarcie 2♣ Precision, w Strefie chciałoby się otworzyć 1♣, ale to byłaby przesada, chociaż gdyby zamiast damy kier był król, takie otwarcie byłoby jak najbardziej OK.

Po otwarciu 2♣ e-N spasuje, gracz E zalicytuje pytanie 2♦, i czy S teraz zgłosi piki? Skok w 3♠ jest teraz jeszcze bardziej niebezpieczny, niż na otwarciu, a sensu wejścia 2♠ nie bardzo widać. Jeżeli e-S spasuje, W zgłosi 2♥, E zalicytuje forsujące 2BA, W pokaże układ 6-4 odzywką 3♣, E przekaże intencje odzywką 4♣ i teraz będzie już tylko problem szlem, czy szlemik: 

2♦ – pytanie, siła co najmniej inwitu;

2BA – forsujące, prośba o sprecyzowanie układu; u niektórych takim pytaniem jest relay 2♠, z siła inwitu trzeba mówić 3♣;

3♣ – 6+♣;

4♣ – uzgodnienie z aspiracjami szlemikowymi;

4♠ – cue bid;

5♥ – 2 wartości bez damy atu;

6♣ – widać, że szlem ma pewne felery – brak damy atu, co prawda przy 9 kartach w klorze uzgodnionym, brak króla kier (pominięty kolor cue bidu) – nie będzie porzebitki w ręce odpowiadającego; Można zalicytować 5♠ jako pytanie o króle i po wskazaniu króla (oczywiście pikowego) można zalicytować wielkiego szlema.

Tam, gdzie W spasuje na drugiej ręce, spasuje także gracz N, a E otworzy 1♣ (w Strefie pewnie 1♦, chociaż można to zakwalifikować jako 18-19 PC na równym), S skoczy pewnie w 2♠, W da kontrę negatywną, a część graczy E skoczy w 3BA, wskazując silnego trefla w równym, albo, biorąc pod uwagę jakość zatrzymania pik, zalicytuje 3♦ – silny trefl na karach. Po 3♦ WE zagrają pewnie 6♦, a po 3BA W ma jeszcze na jeden ruch do przodu – 4♣ – wskazanie góry pasa z układem 4 kiery i 5+♣. Teraz pewnie licytacja skończy się na 6♣:

4♦ – cue bid uzgadniający trefle.