Rozdanie 22.

Rozdanie 22 Rozd. E, po partii: EW	♠ A Q 3 2 ♥ A J 10 9 7 ♦ A ♣ 10 9 2
♠ 8 7 6 ♥ ♦ 10 9 7 5 2 ♣ K J 8 6 5		♠ J 10 9 ♥ 6 2 ♦ K J 8 6 ♣ A Q 4 3
	♠ K 5 4 ♥ K Q 8 5 4 3 ♦ Q 4 3 ♣ 7

Tutaj pary NS mają okazję wykazać się licytacją. Tam, gdzie E zdecyduje się, mimo niekorzystnych założeń, na otwarcie, będzie to trudniejsze. Po otwarciu E, gracz S wejdzie 1♥, W raczej spasuje i co ma licytować N? Nie ma idealnej odzywki, 4♦ Splinter z singlowym asem jest daleki od ideału. Pewnie najprościej zacząć od Dury, które jednak po otwarciu przeciwnika 1♣ nie gwarantuje fitu w kolorze wejścia. S zalicytuje wtedy 2♦ – „mam kartę, z którą otworzyłbym licytację na wysokości jednego” (najsłabszy jest powrót na kolor wejścia) i problem się powtarza… Jeżeli N zdecyduje się teraz na Splintera 4♦, to S na pewno zalicytuje negatywne 4♥ i N spasuje.

Większe szanse są tam, gdzie S wejdzie z przeskokiem 2♥ – „słabe dwa”; N zapyta o singla odzywką 2♠ i po wskazaniu singla trefl ma szanse wydusić z partnera cue bid pikowy, np.:

2♠ – pytanie o krótkość z fitem kier, konwencja z czasów kiedy słabe dwa było w zestawie otwarć większości par;

3♣ – krótkość trefl;

3♦ – cue bid;

3♠ – cue bid.

Jeżeli E spasuje na otwarciu, z kartą e-S-a powinno się otworzyć raczej 1♥ niż multi. Przemawia za tym zarówno siła – 10 PC to górna granica multi, ale tu jest to ładne 10 PC, jak i dobra trójka pików – w razie pięciu pików u partnera i niezłej karty są szanse na dobrą grę w piki, co po multi byłoby trudne do wykrycia. 

Dalszy ciąg licytacji jest zależny od systemu; popatrzmy, jak wyglądałoby to w systemie z forsującym 2BA. N odpowie 1♠, a S powinien powtórzyć kiery. Teraz 2BA z pozycji N jest forsującym pytaniem i w klasycznym zestawie odpowiedzi 3♣ pokazuje krótkość w tym kolorze; N teraz uzgodni kiery odzywką 3♥ (inwitem było 3♥ bez przejścia przez 2BA) i S ma przestrzeń na niezobowiązujący cue bid poniżej dogranej 3♠, po czym wszystko w rękach e-N-a:

5♣ – 1-4 wartości z 5 na kierach;

6♣ – jeżeli masz w treflach renons, licytuj szlema.