Rozdanie 20.

Rozdanie 20 Rozd. W, po partii: obie	♠ 4 3 2 ♥ A 10 8 6 ♦ Q J 10 ♣ K J 10
♠ K Q J 6 ♥ Q 9 7 4 ♦ 8 2 ♣ 7 6 4		♠ ♥ J 5 3 2 ♦ A K 9 7 3 ♣ 9 8 5 3
	♠ A 10 9 8 7 5 ♥ K ♦ 6 5 4 ♣ A Q 2

Tutaj pary NS będą pewnie dochodzić do końcówki pikowej. Jeżeli gracz N, po pasie W, zdecyduje się otworzyć na swoje 11 PC 1♣, E wejdzie 1♦, S zgłosi piki, powiedzmy, że odzywką 1♠ (o innych rozwiązaniach systemowych w tej pozycji już pisałem), W spasuje. N zgłosi 1BA i S prawdopodobnie zalicytuje 4♠; można ewentualnie próbować chronić zatrzymania karowe partnera i sterować do 3BA, ale większość wyląduje w końcówce pikowej, skontrowanej przez W. 

Tam, gdzie gracz N spasuje, spasuje także E i po otwarciu przez S 1♠ gracz N będzie miał okazję użyć konwencji Drury, aby wskazać górę pasa z fitem pikowym. E zalicytuje pewnie 2♦, aby wskazać wist na kontrakt pikowy… Czy teraz S z trzema blotkami karo powinien licytować końcówkę? Być może znajdą się tacy, którzy wyhamują w 2♠, bądź 3♠. Na tej wysokości W jeszcze nie skontruje. 

2♣ – 10-11 PC z fitem pikowym;

3♦ – inwit do końcówki pikowej z obawą o kolor karowy;

3♥ – mam za dobrze na negatywne 3♠, ale zbyt kiepsko w karach na 4♠ (mimo zatrzymania karo 3BA bez starszej figury pikowej nie wygląda rewelacyjnie).

Ale wydaje się, patrząc na kartę S, że większość zgłosi po prostu 4♠ po 2♦ i będzie to „pokropione” przez W:

Na kontrakt pikowy WE mają bezproblemowe 5 lew i te pary na linii NS, które wykażą się wstrzemięźliwością, będą nagrodzone.