Rozdanie 9.

Rozdanie 9 Rozd. N, po partii: EW	♠ A Q 8 4 2 ♥ A Q ♦ ♣ K 10 7 5 4 3
♠ J ♥ K J 8 4 2 ♦ K ♣ A Q J 8 6 2		♠ K 10 7 6 ♥ 10 9 7 ♦ Q 10 6 5 3 2 ♣
	♠ 9 5 3 ♥ 6 5 3 ♦ A J 9 8 7 4 ♣ 9

 Początek w miarę prosty – N rozpoczyna 1♠, E pasuje, a S nie mówi pas, tylko podnosi partnera do dwóch pików. Teraz decyzję musi podjąć gracz W. Ma on do wyboru kilka opcji, a niektóre z nich zależą od ustaleń systemowych pary EW. Ponieważ decyzja nie jest łatwa, przeprowadziłem mały panel wśród zawodników ścisłej polskiej (a tym samym i światowej) czołówki. Wynik tego testu był bardzo ciekawy przede wszystkim dlatego, że nikt nie powiedział 3♥. Były tylko dwie odpowiedzi – 3♣ i 3♠ jako dwukolorówka z kierami.

 W naszym rozdaniu wejście 3♣ ostrzega e-N-a przed misfitami (ja mam trefle, on ma trefle, ciekawe więc, co ma E) i teraz powinien on postępować bardzo ostrożnie. Na przykład tak:

1. Karna kontra na 3♣ nie ma większego sensu, bo na 99% kontrakt ten się nie utrzyma.
2. To jeszcze spróbuję wygrać.

 Przy niektórych stołach W zalicytuje coś jeszcze, a wtedy nie będzie już dobrze.

 Po wejściu gracza W dwukolorówką para NS praktycznie musi „postawić” 500:

1. Wygram, przegram, zremisuję.
2. Przegrasz…

 Oczywiście na podstawie jednego rozdania nie można formułować żadnych wniosków o charakterze ogólnym. Z całą pewnością jednak tu i teraz cue bid 3♠ jest licytacją najlepszą.

 Na koniec jeszcze zdanie odrębne, które sformułował autor WJ 2020 (i innych wujotów zresztą też) Krzysztof Jassem. Otóż uważa on, że zgłoszenie w tej sytuacji odzywki 3♠ jest pytaniem o zatrzymanie mówiącym o bardzo silnej ręce opartej na jednym longerze, a z dwukolorówką licytujemy 4♣/♦ oznaczające ten kolor i kiery. Identycznie postępujemy we wszystkich analogicznych pozycjach licytacyjnych. Z pewnością warto rozważyć stosowanie takiego ustalenia.