Rozdanie 3.

Rozdanie 3 Rozd. S, po partii: EW	♠ 10 ♥ Q J 10 8 6 2 ♦ A J 10 ♣ A 9 4
♠ 6 4 2 ♥ 3 ♦ 8 6 2 ♣ J 10 8 7 5 2		♠ A 8 7 5 3 ♥ 7 4 ♦ K 9 7 5 4 ♣ K
	♠ K Q J 9 ♥ A K 9 5 ♦ Q 3 ♣ Q 6 3

 Zaczynamy od licytacji. Moim faworytem jest sekwencja 1BA – 4♦ (duży Teksas) – 4♥ i to już kończy wymianę informacji. Przy wielu stołach będzie jednak inaczej:

1. Transfer na kiery. N licytuje w ten sposób po to, by po dwóch kierach partnera zgłosić splintera 3♠. Czy jednak karta N nie jest na to trochę za słaba? Szlemika zagramy rzadko, a częściej naprowadzimy przeciwników na właściwy wist przeciwko końcówce. Być może transfer zostanie również zalicytowany bez konkretnego planu na przyszłość.
2. Niezła ręka z czwórką kierową i składem różnym od 3433.
3. Krótkość pikowa.
4. Niedobrze…

 Będą oczywiście tacy N, których po skoku partnera na 3♥ nic już nie zatrzyma i wtedy kontraktem ostatecznym będzie szlemik kierowy. Przekaz e-S-a był jednak bardzo wyraźny – jeśli masz singla pik, to szlemik mnie nie interesuje.

 O liczbie lew, którą weźmie rozgrywający zadecyduje najprawdopodobniej już pierwsza lewa. Trudno bowiem wyobrazić sobie, by W nie wyszedł waletem trefl. Teraz S powinien zadać sobie pytanie o zasadność wistowania do silnego BA z konfiguracji KW10. Jeśli dojdzie do wniosku, że sensu w tym nie ma żadnego, to postawi asa i zgranie całą pulę.

 Szlemika kierowego, granego z ręki S, obkłada jedynie dość trudny do wymyślenia pierwszy wist karowy, a optymalnym kontraktem rozdania jest 6BA, ale rozgrywane przez zawodnika N. Możemy więc śmiało założyć, że szansa na to, iż żadna para NS minimaksa  w tym rozdaniu nie osiągnie, jest bardzo duża.