Rozdanie 6.

Rozdanie 6 Rozd. E, po partii: EW	♠ J 8 6 3 2 ♥ K 8 7 5 ♦ A 8 3 ♣ 9
♠ ♥ Q 9 4 ♦ Q J 9 6 ♣ K Q J 8 3 2		♠ A 10 9 5 4 ♥ A J 10 ♦ K 4 2 ♣ A 10
	♠ K Q 7 ♥ 6 3 2 ♦ 10 7 5 ♣ 7 6 5 4

 Na linii EW łatwo wygrywa się „impasowego” szlemika w trefle. Dojdą do niego te pary, w których gracz zajmujący aktualnie pozycję E jest bojowo nastawionym optymistą. Po początkowej, standardowej, sekwencji:

1. Niektórzy E otworzą 1♠, ale oni nas teraz nie interesują.
2. Transfer na trefle.
3. Ręka słaba do gry w trefle – każde minimum lub maksimum bez fitu.
4. Forsing do dogranej i krótkość pikowa.

 Gracze E podzielą się na dwie grupy. Jedni powiedzą 3BA i licytacja na tym się zakończy, drudzy ocenią wyżej swoją kartę i zgłoszą 4♣.

 Po 4♣ W zalicytuje 4♠ wskazując renons w tym kolorze. Odzywka ta informuje również o braku cue bidów w kolorach czerwonych. Nie będzie to dobra wiadomość dla otwierającego. 3BA zostało już przekroczone, a granie pięciu trefli w turnieju na maksy rzadko jest dobrym pomysłem. E może więc zgłosić 5♣ ze świadomością, że wygranie tego kontraktu nie da mu zbyt wielu punktów albo zamknąć oczy i wrzucić szlemika treflowego. Będzie to bardzo trafna decyzja, gdyż dzięki korzystnemu położeniu króla kier para EW wpisze za chwilę 1370 na swoją stronę. Będzie to wynik zbliżony do maksa.

 Ponieważ przekroczenie bezpiecznej strefy 3BA nie jest decyzją oczywistą, uznajmy, że ci, którzy zatrzymali się w „firmówce” nie popełnili błędu, ale po prostu nie trafili decyzji.