Rozdanie 7.

Rozdanie 7 Rozd. S, po partii: obie	♠ 8 2 ♥ A K 9 ♦ 10 9 5 3 ♣ A K 4 3
♠ J 7 ♥ 10 8 4 ♦ A K Q 7 6 ♣ Q J 2		♠ K 10 9 5 4 ♥ Q 6 5 ♦ 2 ♣ 10 9 8 5
	♠ A Q 6 3 ♥ J 7 3 2 ♦ J 8 4 ♣ 7 6

 Każdy, nawet  najmniejszy zapis na swoją linię da parze EW wynik zbliżony do maksa.

 Po pasie e-S-a gracz W rozpocznie licytację odzywką 1♦, N spasuje, bo z uwagi na dubla pik, zwyczajnie nie ma innej licytacji. E odpowie 1♠, a kolejny rebid otwierającego to 1BA, które  jego partner zapewne koryguje na 2♠.

 Licytacja zakończona, do gry wkraczają obrońcy. Nawet najsłabiej dysponowana para NS zdoła wziąć w tym rozdaniu dwa piki, dwa kiery, dwa trefle i przebitkę treflową. Bez dwóch i 200 dla NS – całkiem nieźle.

 Optymalna defensywa daje jeszcze jedną lewę, a w związku z tym dużo lepszą notę. Wygląda to tak: S wychodzi w trefla, N bije asem, a dopiero potem ściąga króla w tym kolorze. Taka sekwencja zgrywania honorów jednoznacznie wskazuje poważne wartości w kolorze wyższym, czyli w kierach. Teraz blotka trefl, S przebija i gra blotkę kier. N bierze królem i odchodzi w atu(!), a jego partner zgrywa dwie lewy pikowe, wraca do kierów i przebicie czwartego trefla daje obrońcom ósmą lewę. 300 dla NS.

 Po takich wistach para EW z czystym sumieniem będzie mogła mówić, że prześladuje ją wielki pech.