Rozdanie 15.

Rozdanie 15 Rozd. S, po partii: NS	♠ K 4 3 ♥ K Q J 4 ♦ 8 7 4 3 ♣ 10 6
♠ A 9 7 6 2 ♥ 2 ♦ A K J 10 ♣ 4 3 2		♠ Q J 8 ♥ A 10 8 6 ♦ Q 6 2 ♣ A K 5
	♠ 10 5 ♥ 9 7 5 3 ♦ 9 5 ♣ Q J 9 8 7

 Kiepski, ale wychodzący szlemik pikowy na linii EW. Licytując bez pośpiechu gracz E pozna dokładnie skład swojego partnera, a wtedy może już zdecydować się na grę premiową.

1. To już forsuje do dogranej.
2. Cue bidy.
3. Pytanie o pięć wartości.
4. Dwie bez damy atu.

 Subtelności w postępowaniu E nie ma wprawdzie żadnej, ale z zupełnie beznadziejną kartą W mógł przecież po 3♥ skoczyć w 4♠, więc coś tam pewnie ma.

 Wist królem kier zabity asem, a w drugiej lewie dama pik. Jeśli atuty są 3-2 z królem w impasie nie mamy najmniejszych problemów – gramy dwa razy atu i cztery razy karo. Na ostatnie wyrzucamy ze stołu blotkę trefl, a potem przebijamy trzeciego trefla ostatnim pikiem ze stołu. Do oddania mamy więc tylko jedną lewę atutową.

 W naszym rozdaniu układ jest jednak inny, bo N bierze drugą lewę i powtarza pika. Pozostała więc jedna, jedyna szansa – cztery kara przy trzech atutach. I tak właśnie jest! Zgrywamy kara i nikt nie przebija, potem jeszcze tylko cała operacja z przebiciem trefla w stole i już mamy dwanaście lew.

 Szansę tę trzeba jednak wytropić, więc z całą pewnością wzięcie dwunastu lew, nawet na końcówkę, będzie dobrym rezultatem.

 Gracz N, który przecież zna skład ręki W, może spróbować zastawić pułapkę na rozgrywającego przepuszczając damę pik. Zdradzi go jednak ♠10 dołożona przez S w drugiej rundzie atutów. Teraz W powinien bez trudu połapać się rzeczywistym rozkładzie pików, bo jaki obrońca dokłada dwa razy małe z konfiguracji K10x? Rozgrywający bije więc waleta pik asem, a potem przeprowadza, opisaną już wyżej, operację karowo-treflową.