Rozdanie 12.

Rozdanie 12 Rozd. W, po partii: NS	♠ Q 7 3 2 ♥ A 4 ♦ A K 10 3 ♣ K 8 5
♠ 9 6 ♥ K 10 9 8 6 ♦ Q 9 4 ♣ A Q 9		♠ K J 8 ♥ Q 5 2 ♦ 8 7 6 2 ♣ 7 3 2
	♠ A 10 5 4 ♥ J 7 3 ♦ J 5 ♣ J 10 6 4

 To już nie te czasy, w których pasowało się na pierwszej ręce z jedenastoma punktami. Zdecydowana większość zawodników W rozpocznie więc licytację odzywką 1♥, a potem N zgłosi kontrę lub 1BA. Kontra jest odzywką, która podoba mi się dużo bardziej – N może grać we wszystkie kolory, a jego zatrzymanie kierowe jest bardzo kiepskiej jakości.

 To, że kontra jest odzywką lepszą potwierdza również praktyka – 1BA wygrywa się z wielkim trudem, a na piki można wziąć nawet dziewięć lew.

 Tak wygląda to od strony teoretycznej, ale praktyka zastawiła tu na parę NS pewną pułapkę. Popatrzmy:

1. N wchodzi 1BA:

(1)   Kontra wywoławcza.

 NS grają spokojny kontrakt 2♠ i, w zależności od sposobu rozegrania atutów, biorą osiem lub dziewięć lew. Zapis z całą pewnością jest po ich stronie.

2. N wchodzi do licytacji kontrą wywoławczą:

(1)   Czwórka pików i trochę karty.

(2)   N ma sporą nadwyżkę, więc skok na 3♠ jest w pełni uzasadniony.

 Teraz gra toczy się o znacznie wyższą stawkę – wyjście małym pikiem do dziesiątki pozwala zrealizować zapowiedziany kontrakt, a zagranie as pik i pik jest równoznaczne z wpadką i bardzo słabą notą dla NS.

 Z czysto teoretycznego punktu widzenia oba zagrania są niemalże równoważne, ale względy komunikacyjne (konieczność podegrania trefli, być może impas karo) zdecydowanie przemawiają za zagraniem blotką atu do dziesiątki w stole.

 Tego, co wydarzy się naprawdę dowiemy się jednak dopiero z protokołu rozdania.