Analizy przygotował Włodzimierz Starkowski

Rozdanie 1.

Rozdanie 1 Rozd. N, po partii: -	♠ 8 ♥ 10 6 4 2 ♦ A K 8 7 6 ♣ K 9 8
♠ Q J 7 6 ♥ Q J ♦ J 5 3 ♣ Q J 10 2		♠ 10 5 4 3 ♥ 8 7 5 ♦ Q 10 9 ♣ 6 5 3
	♠ A K 9 2 ♥ A K 9 3 ♦ 4 2 ♣ A 7 4

 Początek licytacji w zasadzie automatyczny – po dwóch PAS-ach zawodnik S rozpoczyna  1♣, a N odpowiada 1♥. Kolejny rebid otwierającego to odwrotka 2♦ (NS grają Wspólnym Językiem).

 Przepasowana ręka i ładnych 10 PC to z pewnością wartości przemawiające za odpowiedzią „silny na czwórce”. W większości stosowanych schematów odpowiedzi na odwrotkę jest to rebid 2♠ lub 2BA. To wszystko jednak zbyt mało, by zachęcić gracza S do przekroczenia strefy dogranej. Z reguły więc końcówka kierowa zakończy wymianę informacji.

 Szansę na dojście w tym rozdaniu do niezłego kontraktu 6♥ dostaną jedynie te pary, które stosują bardziej rozbudowane odpowiedzi na odwrotkę. Jedna z wersji, zwana „Bubrotką”, przewiduje, że rebidy 3♣ i 3♦ mówią o sile 10-11 PC, starszej czwórce i zgłoszonym kolorze co najmniej pięciokartowym.

 Po odpowiedzi 3♦ karta gracza S nabierze rumieńców i może zgłosić on zachęcające 3♥.

 To wszystko nie jest jednak ani proste, ani oczywiste, więc za wylicytowanie szlemika para NS otrzyma bardzo wiele punktów turniejowych.

 Oczywiście jest dużo prostsza metoda na osiągniecie kontraktu 6♥ – wystarczy, że N zdecyduje się na pierwszoręczne otwarcie 1♦. To jednak nie jest brydż, którego jestem fanem. Największą wadą takiej odzywki jest brak wygodnego rebidu po odpowiedzi partnera 1♠. Dużo mniejsze opory miałbym przeciwko otwarciu 1♦ w składzie 4153, bo wtedy, po 1♥ partnera, spokojnie mówimy 1♠ i wszystko powinno ułożyć się znacznie lepiej.

 Sporo punktów można zarobić w tym rozdaniu również na rozgrywce. Niby 13 lew powinno być standardowym rezultatem, ale z pewnością wielu rozgrywającym nie uda się wziąć kompletu lew.