Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

Rozdanie 31 Rozd. S, po partii: NS	♠ 9 ♥ A Q J 6 5 4 ♦ Q 8 4 2 ♣ J 9
♠ A Q 2 ♥ 2 ♦ 10 3 ♣ A K Q 10 4 3 2		♠ J 6 3 ♥ 9 3 ♦ A K J 9 5 ♣ 8 7 5
	♠ K 10 8 7 5 4 ♥ K 10 8 7 ♦ 7 6 ♣ 6

¹cztery kiery z boku, nie należy przeto otwierać słabymi 2♥ czy 2♦ multi

²aby zaakcentować sześć kierów i układowy charakter ręki, co może być szczególnie istotne po pasie partnera

³patrz niżej

Na kontrę powinny być cztery piki, kiedy jednak partner da rebid 2♠, E spasuje i nie powinno być tragedii. Grając Naszym Systemem, będzie też można spasować na 3♣ otwierającego. Problem będzie miał miejsce po ewentualnych 2BA W, nie przyrzekających stopera kierowego, a wskazujących jedynie typ ręki otwierającego (zasadniczo 12–14 PC w składzie zrównoważonym). E chciałby wtedy zalicytować nieforsujące 3♦, by jednak mógł to zrobić, para musi mieć ustalenie, że z układem 5⁺♦–4♠ i kartą pozwalającą na przesądzenie dogranej po 2♥ e-N-a odpowiadający licytuje 3♦, a dopiero potem pokazuje ewentualne piki. Wówczas z takim składem w sile 7–11 daje najpierw negatywną kontrę, a potem – po ewentualnych 2BA otwierającego zapowiada właśnie nieforsujące 3♦. Takie rozwiązanie jest niewątpliwie bardziej użyteczne, jako że można zastosować je częściej.

Tak czy owak, po kontrze E – czy też po jego ewentualnym pasie – S skoczy na 4♥, zaś otwierający zalicytuje 5♣. Ma bowiem układową, ofensywną rękę, na pełnym siedmiokarcie  i tylko cztery przegrywające. Nawet zatem jeśli E po 2♥ spasował, jego partner zgłosi 5♣ – zasadniczo w ataku (w oparciu o spodziewane wyłączenie w kierach), choć od czasu do czasu mogą się one okazać opłacalną obroną możliwej do zrealizowania popartyjnej końcówki przeciwników w kiery.

Wistując przeciwko 5♣, N zapewne odbierze ♥A i najprawdopodobniej powtórzy tym kolorem. Drugą z tych lew rozgrywający przebije, ściągnie ♣A K po czym weźmie się za kara. Jeśli postawi na impas damą, łatwo weźmie 12 lew, także wtedy gdy wykona ten manewr tylko raz, uda mu się bowiem też impas pikowy. Z punktu widzenia matematyki nieco lepsze jest jednak zagranie ♦A K z góry i przebicie w ręce trzeciej rundy tego koloru. Da to rozgrywającemu cztery wziątki karowe przy podziale tego koloru 3–3, 4–2 z drugą damą i 5–1 z damą singlową. To łącznie prawie 55%, a więc więcej niż prawdopodobieństwo udania się impasu (50%; plus singlowa dama u e-N-a). Nie mówiąc już o tym, iż gdy szansa karowa zawiedzie, rozgrywającemu pozostanie jeszcze nikła nadzieja na zastanie ♠K x u e-S-a, przynajmniej teoretycznie rzecz biorąc (w rozdaniu autentycznym jest to bowiem wykluczone). Oczywiście powyższe rozważania odnoszą się do szans zrealizowania przez gracza W nadróbki. A wynika z nich, iż turniejowi rozgrywający będą brali tak 12, jak i tylko 11 lew.

I uwaga ostatnia – gdyby N nie odebrał ♥A, W mógłby zagrać ♦A K i na ♦W wyrzucić z ręki kiera, co w zasadzie zagwarantowałoby mu 12 wziątek. I w tym wypadku alternatywą byłoby dwukrotne zaimpasowanie kar, które przy aktualnym rozkładzie tego koloru pozwoliłoby na skompletowanie wszystkich 13 lew.

W protokole rozdania spotkamy przede wszystkim wpisy 400 i 420 dla WE, a od czasu do czasu pewnie i szlemikowe 920 dla tej strony, ale i wpadkowe 50 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 6♥(NS)z kontrą, 9lew; 800dlaWE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 12 (WE);

♦ – 11 (WE);

♥ – 9 (NS)

♠ – 6 (WE);

BA – 7(WE).