Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.

Rozdanie 29 Rozd. N, po partii: obie	♠ A J 9 ♥ K 7 4 2 ♦ J 10 3 ♣ K 4 3
♠ K Q 10 3 ♥ A J 6 ♦ A Q 8 6 5 ♣ 2		♠ 8 7 4 ♥ Q 10 5 ♦ 9 7 4 ♣ A 9 7 5
	♠ 6 5 2 ♥ 9 8 3 ♦ K 2 ♣ Q J 10 8 6

¹karta graniczna, kiedyś z taką się nie otwierało, szczególnie na pierwszej ręce i po partii, dziś wielu jej posiadaczy da jednak otwarcie

²nie należy naciągać tej ręki na odpowiedź 1BA, tym bardziej że w ten sposób miano to zostałoby zajęte ze złej ręki

³klasycznie jest to kontra wywoławcza przeciwko treflom, przede wszystkim ukierunkowana na kolory starsze, w polskich systemach otwarcie 1♣ nie jest wprawdzie naturalne, ale tu można także potraktować kartę W jako minimalną kontrę objaśniającą (alternatywą są naturalne 2♦, po nich mogą być jednak problemy z uzgodnieniem koloru starszego)

⁴N ma trzy kara i układ 4333, nie powinien więc ze swą marną ręką prowokować partnera

⁵także, gdyby N zalicytował 1♥, E chce pokazać partnerowi, że ma „coś” w karcie

⁶kolor solidny oraz góra negatu, zatem warto trefle pokazać

⁷w tych okolicznościach kontra objaśniająca na karach, klasycznie: po półpozytywnym 1BA partnera zapowiedź forsująca na jedno okrążenie

⁸fit karowy

⁹w ramach tego, co W do tej pory już powiedział, karta minimalna

albo:

¹karta graniczna, kiedyś z taką się nie otwierało, szczególnie na pierwszej ręce i po partii, dziś wielu jej posiadaczy da jednak otwarcie

²po pasie można dać kontrę wywoławczą, nie jest to jednak posunięcie obowiązkowe (układ 4333 i popartyjne założenia)

³naturalne, 5⁺♦–4♠, rewers, w Naszym Systemie forsing na jedno okrążenie (także we Wspólny Języku zapowiedź mocno zachęcająca, tu jednak otwierający jest nie tylko ograniczony do 17 PC, ale i dokładnie zlimitowany do 16–17 miltonów)

⁴nieforsujące, na ogół z pełnym fitem karowym

Najczęściej skończy się właśnie na kontrakcie 3♦(W), przeciwko któremu – po pokazaniu przez partnera trefli – N wyjdzie w ten właśnie kolor. Będzie to wist bezpieczny (podobnie jak atutowy), niedarowujący przeciwnikowi niczego, czego nie mógłby wziąć/zrobić sam. Rozgrywający będzie świadom faktu, iż duża większość brakujących mu miltonów znajduje się w ręce e-N-a, który bądź to otworzył na pierwszej ręce licytację, bądź to zgłosił w jej drugim okrążeniu wywoławczą kontrę. Najprawdopodobniej po koniecznym zabiciu pierwszej lewy ♣A w dziadku zagra stamtąd ♥10 na impas z nadzieją, iż gdy nawet manewr ten się nie powiedzie, dostanie się potem na stół ♥D i zaimpasuje kara. A gdy ♦D utrzyma się, zagra w piki, by w razie potrzeby przebić na stole czwartą rundę tego koloru, licząc przy tym ,iż będzie to zagranie efektywne, tj. ewentualna przebitka/nadbitka nastąpi z konfiguracji stanowiącej naturalną wziątkę atutową. Jak widać, prawie nic nie będzie jednak od wybranej linii rozgrywki zależało, jeśli tylko bowiem broniący z niczym się nie nawiną, W odda kiera, karo oraz dwa piki, sam skompletuje natomiast dziewięć wziątek. Stąd podstawowym wpisem w protokole tego rozdania będzie minimaksowe 110 dla WE; tym bardziej że może ona tu też zrealizować siedmioatutowe 2♠, a nawet sześcioatutowe 6♥, choć bezwarunkowo jedynie z ręki W (kiedy to N nie mógłby wyjść efektywnie w atu.)

Minimaks teoretyczny:  2♠(WE), 8 lew albo 2♥(W!), 8 lew; 110 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 9 (WE);

♥ – 8 (W!);

♠ – 8 (WE);

BA – 7 (WE).