Rozdanie 13.

Rozdanie 13 Rozd. N, po partii: obie	♠ 7 6 ♥ 3 ♦ K Q 6 5 4 2 ♣ Q J 4 2
♠ A K 10 5 4 ♥ K 8 4 2 ♦ J 10 3 ♣ 7		♠ Q 3 2 ♥ Q 10 9 ♦ A 7 ♣ K 10 8 5 3
	♠ J 9 8 ♥ A J 7 6 5 ♦ 9 8 ♣ A 9 6

Tutaj gracze N będą raczej pasować – kara są za krótkie i za słabe na popartyjne 3♦. Z ręką E większość także spasuje, z kolei z kartą S też pewnie niejeden nie zdecyduje się na trzecioręczne 1♥. Tam W otworzy 1♠, N pewnie wejdzie 2♦, E zalicytuje 3♦ – góra pasa z fitem pikowym, ale W wyhamuje w 3♠.

Na wyjdzie pewnie w singla kier, a S weźmie asem i zagra do przebitki lawintalową ♥5. N po przebitce zagra ♣D. Obrona weźmie tę lewę i N w zasadzie jest bezradny – zarówno odejście z mariasza karo, jak i w atu (wtedy będzie możliwe przebicie trzeciego kara damą atu), no i oczywiście w trefle rozwiązuje problem rozgrywającego.

Tam, gdzie S na trzeciej ręce otworzy 1♣, WE mają szanse zatrzymać się w 2♠ – E będzie miał do dyspozycji kolor przeciwnika 2♥:

2♥ – góra pasa z fitem; czym powinno się różnić od 3♦? Moim zdaniem 3♦, przesądzające grę na wysokości trzech powinno obiecywać fit 4-kartowy.

Tam, gdzie E otworzy 1♣, W pewnie zainwituje końcówkę – S wejdzie 1♥, W pokaże piki, naturalnie lub transferową kontrą, N zgłosi kara.  Teraz E raczej odpuści sobie kontrę-fit z takim subminimum, S także spasuje, a W wskaże siłę kontrą. E zniesie w 2♠ i W powinien sobie darować dalszą licytację – partner albo ma tylko dwa piki, albo przy ficie cień otwarcia, jak w tym rozdaniu.