Rozdanie 14.

Rozdanie 14 Rozd. E, po partii: -	♠ J 5 4 ♥ J 7 6 5 ♦ 8 7 5 4 ♣ 8 4
♠ A Q 10 7 ♥ K Q 10 ♦ A Q 10 ♣ K 6 2		♠ K 2 ♥ A 9 4 3 2 ♦ 9 3 ♣ 10 7 5 3
	♠ 9 8 6 3 ♥ 8 ♦ K J 6 2 ♣ A Q J 9

W tym rozdaniu po pasie gracze E część graczy S będzie otwierać 1♦. W skontruje, a po pasie N E zalicytuje bilansowe 2♥. S spasuje. Teraz optymiści z kartą W doprowadzą do szlemika – powinno być 28-30 PC na osi, kolor uzgodniony, a brakujące figury w pikach, karach i as trefl powinny po otwarciu przez S być dobrze położone. Myślę, że większość „na razie” sforsuje przez kolor przeciwnika, a po powtórzeniu kierów przez E zapyta o asy, potem o króle i zalicytuje szlemika, raczej w kiery, łowcy maksów w bez atu, i na tym licytacja zwykle się zakończy.

Po ataku w karo rozgrywający zagra króla i damę kier, wyimpasuje waleta… Teraz do stołu królem pik i na zgrywane kiery S znajdzie się w przymusie, myślę, że większość pozbędzie się pików, po czym zagranie trefla do asa zakończy rozgrywkę.

Ostrożniejsi wyhamują w końcówce kierowej lub w bez atu. Podobnie w końcówce zatrzyma się większość tam, gdzie S spasuje… Ale po pasie S szlemik ma dużo mniejsze szanse licytacji. W otworzy 1♣, E odpowie 1♥. Teraz W za pomocą odwrotki dowie się że partner jest słaby na piątce i w zasadzie można sobie darować próby szlemikowe – będący po pasie E nie może mieć 6 kierów ani układu 5-5.

2♦ – odwrotka;

2BA – słaby na 5 kierach.

W Strefie W skoczy po 1♥ 2BA, teraz E za pomocą opisywanej przeze mnie wielokrotnie konwencji PZPN (pytanie z podejrzeniem naturalności) sprawdzi fit kierowy i podniesie 3♥ do końcówki, wskazując minimum siły, zwykle bez krótkości, a W raczej nie ruszy dalej.

2BA – 18-23 PC, układ zrównoważony;

3♣ – naturalne lub 5♥;

3♥ – trójka kierów bez czterech trefli.

Bez otwarcia partnera N wyjdzie zwykle z dubla trefl co pozwoli rozgrywającemu odatutować, na piki zrzucić trefle a potem zaimpasować króla karo.