Rozdanie 2.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ J 4 ♥ Q 8 5 ♦ 8 6 4 ♣ K 10 8 4 2
♠ K 10 2 ♥ J 9 3 2 ♦ 10 9 5 ♣ A Q 7		♠ A 9 8 7 5 ♥ A K 10 7 ♦ 3 ♣ J 9 5
	♠ Q 6 3 ♥ 6 4 ♦ A K Q J 7 2 ♣ 6 3

Tutaj po otwarciu E 1♠, gracze W będą wchodzić 2♦, a W da odzywkę o znaczeniu „inwit z fitem” – u większości będzie to 2BA bądź 3♦, ewentualnie „co najmniej inwit z fitem”. N raczej spasuje w niekorzystnych. E ma co prawda minimum, ale krótkość w kolorze przeciwnika zwiększa szanse na to, że końcówka będzie opłacalna, więc na pewno część graczy E zalicytuje nie negatywne 3♠, ale 3♥, po których W dołoży końcówkę.

Na ten kontrakt S zawistuje pewnie asem karo. Jeżeli w drugiej lewie zagra w karo do skrótu, to rozgrywający może już nie oddać trefla – po przebitce wyimpasuje damę atu i odatutuje, przechodząc do stołu królem pik, po czym zagra pika dołem i obrona będzie mogła wziąć jeszcze tylko jedną lewę karową. Po zagraniu w drugiej lewie w trefla, rozgrywający, aby wygrać musi pobić asem, wyimpasować damę kier, odatutować i oddać pika – obrona weźmie trzy lewy – trefla, pika i karo.

Tam, gdzie WE zagrają końcówkę w piki, rozgrywka jest prostsza, wymaga wykonania impasu kier i można wykonać impas trefl.

Na pewno na wielu stołach pary WE wyhamują w częściówce pikowej, więc wylicytowanie tej dość szczęśliwej końcówki da parze WE plusy.