Rozdanie 19.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ K 9 5 ♥ 9 8 4 3 2 ♦ 8 7 5 4 ♣ 9
♠ 7 4 ♥ A K J 10 ♦ 10 ♣ Q 8 7 6 5 4		♠ A 10 8 3 ♥ Q 6 ♦ A J 9 6 2 ♣ A 3
	♠ Q J 6 2 ♥ 7 5 ♦ K Q 3 ♣ K J 10 2

Tutaj gracze S będą otwierać 1♣. Teraz pewnie wielu z kartą W wejdzie 2♣ (aczkolwiek jakość trefli i założenia powinny tutaj skłaniać do ostrożności). N spasuje, a E? Po wejściu 2♣ dogodnie jest stosować mechanizm, podobny do licytacji po otwarciu 2♣ – takie ustalenie dałoby graczowi E wygodne 2♦ i po wskazaniu czwórki kierów, 3BA.

Z karty S nie ma łatwego wistu – pik jest do ewidentnej czwórki w ręce E, trzeci mariasz karo też nie zachęca. Osobiście uważam, że pik wygląda lepiej.

Po ataku w piki, E pobije asem podłożonego króla. W tym momencie wiadomo, że wszystkie pozostałe honory znajdują się w ręce S i najlepiej wygląda rozgrywka przez kara – blotką do dziesiątki. Zagranie w trefle, po podłożeniu przez S dziesiątki i wzięciu damą doprowadzi do wpadki – S może sobie wyrobić kładącą lewę w karach.

Tam, gdzie WE nie mają takich ustaleń, E może zalicytować po 2♣ 3BA od razu, albo w pierwszym okrążeniu skoczyć w forsujące 3♦ (aczkolwiek ta odzywka wygląda mało estetycznie) i po 3♥ partnera zalicytować 3BA.

Tam, gdzie W nie zdecyduje się na wejście, WE będą mieli trochę problemów. N odpowie negatywnym 1♦. Teraz E nie ma wygodnego wejścia, karta nie jest modelowa ani na 2♦, ani na klasyczne 1BA, chociaż ta druga opcja wydaje się być najbardziej sensowna. Jeżeli E wejdzie, czy to 1BA, czy 2♦, to WE powinni zagrać 3BA, np.:

Tam, gdzie E spasuje po 1♦, S zalicytuje pewnie 1♠, W da kontrę lub wejdzie 2♣ i E zalicytuje 3BA: