Rozdanie 10.

Rozdanie 10 Rozd. E, po partii: obie	♠ Q 10 9 ♥ A 6 4 2 ♦ K Q 9 8 ♣ K 5
♠ J 7 4 3 ♥ K 10 8 ♦ 3 ♣ Q 10 7 6 2		♠ 6 5 ♥ Q 9 7 5 3 ♦ J 10 7 ♣ A 9 3
	♠ A K 8 2 ♥ J ♦ A 6 5 4 2 ♣ J 8 4

Tutaj gracze E będą pasować, S otworzy 1♦. Po pasie W, N zalicytuje 1♥, a S pokaże piki. Teraz pewnie część graczy N zdecyduje się na zakończenie licytacji odzywką 3BA.

E pewnie zaatakuje jednak w kiery i rozgrywający musi szybko odbierać swoje lewy, biorąc ich pewnie 9, jeżeli W przy zgrywaniu kar utrzyma piki.

Z ręką N można po rebidzie partnera 1♠ jednak sprawdzać możliwość szlemika – zwłaszcza przy układzie 6-4 w ręce partnera są spore szanse. W tej sekwencji stosowane są dwa rozwiązania – albo 2♣ jest czwartym kolorem, albo odzywką według konwencji „podwójny magister” – wtedy 2♦ jest sztucznym forsingiem do dogranej. Po czwartym kolorze dalsza licytacja powinna być mniej więcej taka:

2♣ – czwarty kolor, praktycznie forsujący do dogranej;

2♦ – zwykle dół otwarcia;

2BA – po przejściu przez 2♣ forsujące;

3♣ – układ 4153.

Tam, gdzie padnie 2♦ forsujące do dogranej, S powinien zalicytować 2♠ – w polskim stylu licytacji nie może to być układ 6-5 więc oznacza minimum otwarcia bez nadwyżki układowej i bez zatrzymania trefl i w zasadzie N może zamknąć licytację odzywką 3BA.

2♦ – sztuczny forsing do dogranej; gdyby N chciał hamować w 2♦ musiałby zalicytować 2♣, po których S zgłosiłby automatyczne 2♦.

2♠ – minimum otwarcia bez zatrzymania trefl, trójki kierów i układu 6-4.

Ci, którzy po ewentualnej próbie szlemikowe wyhamują w 5♦ z ręki S, po „wskazanym licytacją” ataku treflowym, mogą wziąć 12 lew, aczkolwiek przy podziale atu 3-1 nie jest to oczywiste. Po ataku w atu może być problem z wzięciem nawet 11 lew.