Rozdanie 19.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ 7 ♥ 10 6 3 2 ♦ 9 7 6 5 4 ♣ Q 8 5
♠ K J ♥ K Q 5 4 ♦ A K J 3 ♣ 9 7 3		♠ A Q 9 8 5 2 ♥ 9 7 ♦ Q ♣ K J 10 4
	♠ 10 6 4 3 ♥ A J 8 ♦ 10 8 2 ♣ A 6 2

Tutaj, po pasie gracza S, W będą otwierać 1BA. N spasuje, a E? Czy karta jest tylko na 4♠, czy na zachętę szlemikową? Pewnie pesymista da od razu duży teksas 4♥, a W zalicytuje 4♠ i licytacja na tym zgaśnie.

Jeżeli N wyjdzie w kara, rozgrywający może nie oddać kiera – wziąć damą, zagrać raz atu, na dwa kara zrzucić z dziadka dwa kiery i potem wykonać impas damy trefl, ewentualnie przejąć damę karo, wyrzucić na kara dwa kiery i zagrać od razu na impas damy trefl. Prowadzi to do 12 lew, pod warunkiem, że rozgrywający pozostawi sobie dojście do ręki do podegrania trefla po raz drugi.

Optymiści zaczną od transferu na wysokości dwóch, licząc, że po zachęcającej sekwencji partnera, np.

będzie blisko do szlemika, np. przy takiej oto ręce W: ♠Kxx ♥AKxx ♦Axx ♣Dxx.

W tym rozdaniu po 3♣ W zalicytuje 3BA, a teraz przeniesienie na 4♠ ujawni układ 6-4 i lekkie aspiracje szlemikowe (bez aspiracji należy licytować od razu duży teksas). Po takiej sekwencji W ma co prawda nadwyżki, ale lokalizacja powinna skłaniać do hamowania i pewnie większość z kartą W spasuje:

Zresztą nawet jeżeli W ruszyłby, to pewnie przy pomocy Blackwooda – trudno wyobrazić sobie kartę E, uzasadniającą inwit, w której do oddania byłyby na starcie as i król trefl – po którym WE wyhamują w 5♠.