Rozdanie 19

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ 8 7 6 5 ♥ 8 6 ♦ J 9 ♣ K 10 8 4 3
♠ A 9 4 ♥ K 10 4 2 ♦ 10 7 6 4 ♣ A 5		♠ Q 10 3 ♥ A Q J 9 5 ♦ 3 ♣ Q 9 7 2
	♠ K J 2 ♥ 7 3 ♦ A K Q 8 5 2 ♣ J 6

Znowu „cienka”, układowa końcówka na linii EW. Ponieważ w rozgrywce bardzo trudno zbłądzić, jedynym problemem jest wylicytowanie czterech kierów. Poniżej moje propozycje.

1. Prosto i skutecznie.

W licytuje to, co jego partner powinien wygrać.

2. Trochę bardziej naukowo.

(1) Jedyny inwit do końcówki kierowej.

(2) Przyjęcie inwitu prawie oczywiste. I właśnie to prawie spowoduje, że znajdą się wśród graczy E tacy, którzy zalicytują tylko 3♥.

3. Przeciwnicy wkraczają do akcji.

(1) Para NS jest w założeniach korzystnych więc N może zdecydować się na półblefowe podtrzymanie licytacji. We Wspólnym Języku jest to odzywka mająca przede wszystkim na celu zaburzenie bilansu rozdania u przeciwników.

(2) Po rebidzie e-N-a 1♠ wejście 2♥ (założenia!) nie jest zupełnie oczywiste więc pewna część graczy E spasuje. E jednak nie po to przyszedł na turniej by pasować z tak dobrym kolorem.

(3) Kontra fit czyli trzy piki.

(4) Teraz przeciwnicy wykreowali graczowi W dwie odzywki inwitujące:

- 3♦ ma charakter zero-jedynkowy i ukierunkowane jest głównie na siłę wejścia 2♥. Mówi ono – masz górę licytuj końcówką, a z dołem zgłoś 3♥.

- 2♠ wyraża zainteresowanie bardziej subtelną współpracą z partnerem.

(5) E pokazuje układ 5-4 i delikatne zainteresowanie końcówką (negatem byłoby 3♥), a W nie ma już problemów ze zgłoszeniem końcówki.