Rozdanie 14.

Rozdanie 14 Rozd. E, po partii: -	♠ J 7 4 ♥ A 10 8 7 5 ♦ 9 5 ♣ Q 8 5
♠ A Q 10 6 3 2 ♥ J 6 ♦ A 6 3 2 ♣ 6		♠ 8 5 ♥ Q 2 ♦ J 10 ♣ A K 10 9 7 3 2
	♠ K 9 ♥ K 9 4 3 ♦ K Q 8 7 4 ♣ J 4

W tym rozdaniu gracze E staną przed decyzją. Na przedpartyjne 3♣ karta jest za ładna. We Wspólnym Języku nie ma problemu – otwieramy 2♣ Precision. W Strefie – 1♣ z nastawieniem, że „powtarzamy trefle do upadłego”. Po 2♣ S pewnie wejdzie 2♦, a W? 3♠ po interwencji brzmi raczej jak forsing, na 2♠ karta jest za ładna. Skoro 3♠ jest forsujące, a nie chcemy decydować się na nieforsujące 2♠, to musimy zacząć od kontry i po 3♣ zalicytować 3♠ (jeżeli w stylu pary taka sekwencja forsuje, to wtedy bezpośredni skok w 3♠ powinno być inwitem). Po takim początku E nie ma nic do dodania:

N wyjdzie w karo, rozgrywający pobije asem podłożoną figurę, na trefle zrzuci kiera i zagra w karo… S weźmie figurą i powinien zagrać w atu. Jeśli rozgrywający trafnie położy damę (co w świetle wejścia 2♦ i silnych przesłanek z linii obrony – nieściągania kierów – że figury kier są rozdzielone nie powinno być trudne) i zagra karo, to N wskoczy waletem i zagra znów w atu, co skończy się 9 lewami.

3♠ obłożyć można po pierwszym ataku w atu bądź odebraniu na starcie lew/lewy kierowych i zagraniu w atu teraz.

W Strefie E otworzy 1♣, S wejdzie 1♦, W wskaże piki, przez 1♠ bądź transferowe 1♥. Część graczy N pewnie zdecyduje się na kontrę, E zalicytuje trefle, S zgłosi 2♥ a W skoczy pewnie w 3♠ (przed bardziej optymistyczną akcją ostrzega krótkość trefl no i brak rekontry-fit od partnera), a E na pewno nie przyjmie inwitu.

Ale i po takiej licytacji N nie ma przesłanek do wistu innego niż karowy.