Rozdanie 16.

Rozdanie 16 Rozd. W, po partii: EW	♠ A Q 9 8 3 ♥ Q 8 7 5 ♦ 10 2 ♣ Q J
♠ J 2 ♥ A 9 ♦ Q 8 7 5 3 ♣ 9 4 3 2		♠ 10 7 6 4 ♥ K 10 3 ♦ A 9 6 ♣ K 7 5
	♠ K 5 ♥ J 6 4 2 ♦ K J 4 ♣ A 10 8 6

W tym rozdaniu po pasie W, gracze N też w większości będą pasować (co prawda 5-4 w starszych, ale 11 PC z DW sec nie będą powszechnie skłaniać do otwierania). E także spasuje, a S otworzy 1♣. W spasuje, a N odpowie 1♠. Po pasie E S zalicytuje 1BA. Teraz W powinien pokazać maksymalną kartę w układzie 5-4 – zalicytować magistra 2♣ (zarówno grając pojedynczym, jak i podwójnym magistrem), a po 2♦ partnera, pokazać czwórkę kierów. Co ma teraz zrobić S? Wygląda, że ma ładne 12 PC, ale 22-23 PC na końcówkę, nawet przy układzie 5-4 u partnera, to graniczny bilans i pewnie niejeden spasuje, a nawet po podniesieniu do 3♥ N raczej nie ma na dokład.

Jeżeli W wyjdzie w karo, a E pobije asem i odwróci, to wzięcie 10 lew zależy od trafnego rozegrania kierów… Po wzięciu na króla naturalnie wygląda zagranie od razu w atu, co prowadzi do 10 lew. Po ataku treflowym można wyrzucić dwa kara na trefle i po przebiciu przez E oddać jeszcze tylko dwa atuty.

Tam, gdzie N jednak otworzy, NS dojdą do końcówki kierowej:

3♥ – nadwyżkowe uzgodnienie kierów;

4♥ – „partnerze, wstydzę się otwarcia” – z normalnym otwarciem, nawet w sile minimum, w polskim stylu licytacji po zachęcającym uzgodnieniu koloru starszego na wysokości trzech pokazuje się krótkość lub licytuje 3BA bez krótkości.