Rozdanie 14.

Rozdanie 14 Rozd. E, po partii: -	♠ Q 7 ♥ Q 10 8 6 3 ♦ A K 7 ♣ 10 7 2
♠ A J 4 ♥ A 7 4 2 ♦ J 5 3 ♣ Q 5 4		♠ 9 8 6 5 3 ♥ K ♦ 4 2 ♣ A K J 9 6
	♠ K 10 2 ♥ J 9 5 ♦ Q 10 9 8 6 ♣ 8 3

Tutaj gracze E będą w większości otwierać 1♠ (podejrzewam, że mało kto wybierze 2♠, raz, ze względu na 11 PC, a dwa, na jakość pików, a i 2♣ Precision – „taka piątka to jak czwórka” – wybiorą tylko co więksi „fantaziści”). S spasuje, a W zalicytuje pewnie „polskie" 2♣, N spasuje, raz, ze względu na bezpieczeństwo, a dwa – wolałby pewnie wist karowy od kierowego, a E zalicytuje 2♠ (3♣ wymaga na pewno większej siły niż 11 PC, zwłaszcza po 2♣ „polskim”, które najczęściej jest licytowane z ręką zrównoważoną, niekoniecznie z treflami), po których W zalicytuje 4♠.

W może zacząć także od 2BA – inwit z fitem – z intencją dołożenia końcówki nawet po negatywnych 3♠, aby wskazać minimum forsingu do końcówki, zwykle niezbyt ciekawe 12-23 PC.

Po tej licytacji z kartą S najlepiej wygląda wist w trefle – „na kolor w krótkie”. Rozgrywający weźmie w ręce i powinien na kiera zrzucić z ręki karo, po czym zagrać na podział pików 3-2 – as atu, atu.  

Jeżeli S wyjdzie w karo i obrona zagra trzy razy w ten kolor, rozgrywający będzie musiał coś trafić w atutach – najlepiej zacząć od ósemki z ręki – a nuż S nie pobije dziesiątką? Wtedy będzie prosto. Jeżeli S pobije dziesiątką, a waleta ze stołu N weźmie damą i odejdzie w trefla, to po wzięciu w ręce trzeba trafić, czy S miał K10 sec, czy N D7… Może z K10 sec gracz S podstawiłby chytrze króla? Przesłanka cienka, ale czasem lepsza taka niż żadna.