Rozdanie 2.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ K Q 9 6 4 2 ♥ ♦ K 6 2 ♣ A Q 10 6
♠ 10 8 3 ♥ K 7 6 5 4 ♦ A J ♣ 9 7 4		♠ A 5 ♥ A J 10 9 ♦ 10 7 5 4 ♣ 8 3 2
	♠ J 7 ♥ Q 8 3 2 ♦ Q 9 8 3 ♣ K J 5

Tutaj E i S spasują, spasuje pewnie też większość z ręką W na trzeciej ręce (mało kogo taki kolor kierowy przekona do trzecioręcznego otwarcia). N otworzy 1♠, E spasuje, a S odpowie 1BA. W znów spasuje, a N powinien zalicytować najbardziej elastyczne 2♣ (z tego typu kartą – 6-4 z młodszą czwórką - 2♠ licytujemy z minimalną kartą, nie dającą specjalnych szans na końcówkę, gdyż po takich 2♠ najczęściej pada pas, to rozdanie jest tego dobrym przykładem). Po pasie E S zalicytuje negatywne 2♠, a N teraz pokaże 6-4 i interesującą rękę, podnosząc piki do 3♠. S oczywiście dołoży końcówkę.

Tam, gdzie E wyjdzie w karo, WE wezmą pewnie przebitkę w tym kolorze. Bez tego wistu rozgrywający ma szansę trafić karo po oddaniu na asa atu, co do prowadzi do nadróbki, ale to pewnie będzie rzadki przypadek.

Tam, gdzie W na trzeciej ręce otworzy 1♥, NS będą mieli trudniej. N wejdzie pewnie 1♠, E zalicytuje 2♠ – góra pasa z dobrym fitem kierowym. Jeżeli teraz S spasuje (a u większości kontra na takie 2♠ oznacza pewnie coś w rodzaju „zalicytowałbym 2♠, gdyby nie zajęli mi odzywki”), W zalicytuje 3♥ i N musi się wykazać – jeżeli zdecyduje się na 3♠, to NS będą w końcówce, S bez wątpienia dołoży.

3♠ – pewnie znajdą się tacy (nieliczni), co spasują, i tam będzie grane 3♥, pewnie bez dwóch, pewnie będą też tacy, którzy dadzą kontrę, którą S może ukarnić.