Analizy przygotował

Marek Wójcicki

Rozdanie 1.

Rozdanie 1 Rozd. N, po partii: -	♠ A J 6 4 3 ♥ A 7 ♦ 6 4 3 ♣ 7 4 2
♠ Q 2 ♥ J 6 4 2 ♦ Q 2 ♣ K Q 9 8 3		♠ 10 9 7 5 ♥ K 10 9 3 ♦ 10 9 5 ♣ J 6
	♠ K 8 ♥ Q 8 5 ♦ A K J 8 7 ♣ A 10 5

W tym rozdaniu zdecydowanie najczęstszym kontraktem będzie pewnie 3BA. Po dwóch pasach gracze S będą otwierać 1♣ (ładne 17 PC z dobrym pięciokartem to karta chyba za ładna na 1BA w czasach, gdy to otwarcie to często ładne 14 PC), W raczej będą pasować. N odpowie 1♠, S zalicytuje 2BA (wykluczając trójkę pików), a N dołoży 3BA.

Teraz pierwszy dobry ruch może wykonać W, wychodząc w trefle nie figurą, a z czwartej najlepszej. Po wyjściu w trefla z czwartej najlepszej, rozgrywający powinien zabić za trzecim razem… Teraz na pierwszy rzut oka wydaje się, że w grze meczowej można zagrać kara górą, aby zmaksymalizować szanse, że W nie dojdzie do ręki, ale bliższe obliczenia pokazują, że 4 lewy karowe dają na razie tylko 8… I dlatego pewnie wielu zagra na impas karo i będzie leżeć. Zagranie kar górą zakończy się nadróbką.

Tam, gdzie S otworzy jednak 1BA, NS także dojdą do końcówki:

2BA – 9 PC to karta graniczna pomiędzy inwitem a końcówką, tutaj brak wysokich blotek i założenia przedpartyjne powinny skłaniać do ostrożności.

Tam, gdzie NS grają Strefą, S powinien także wybrać otwarcie 1♣ i sprzedać potem kartę jako 18-20 PC w układzie zrównoważonym, gdyż po ewentualnym otwarciu 1♦ i odpowiedzi one over one:

nie ma dobrego rebidu z kartą S, gdyż 2BA to sztuczny forsing do końcówki z ręką jednokolorową, i 17 PC to za mało na taką odzywkę, gdyż partner ze starszą czwórką, a już na pewno piątką, podtrzymuje licytację już z 4,5 PC.