Rozdanie 25.

Rozdanie 25 Rozd. N, po partii: EW	♠ Q 3 2 ♥ Q 9 6 3 ♦ K J 9 ♣ A 10 6
♠ 10 9 8 7 6 4 ♥ 8 7 ♦ Q 10 ♣ J 5 2		♠ J ♥ K J 10 5 4 2 ♦ 7 6 4 ♣ 9 7 3
	♠ A K 5 ♥ A ♦ A 8 5 3 2 ♣ K Q 8 4

O szlemie, licytując sensownie, NS powinni zapomnieć ale czy uda im się dojść do szlemika?

Myślę, że kluczową rolę zagra to, czy N sprzeda partnerowi fit karowy. Teoretycznie to jego obowiązek ale nie takie rzeczy dzieją się przy brydżowych stołach. Po automatycznym początku:

Część z graczy S zdecyduje się na forsujące 2BA i wtedy N może spróbować zakończyć licytację i podnieść bez atu do trzech bez pokazywania uzupełnienia w karach partnera. Po takim początku dojść do szlemika można jedynie metodą bezpośrednią czyli skacząc na 6BA po 3BA e-N-a. Żadnego inwitu bowiem partner nie przyjmie.

Szlemik bezatutowy jest kontraktem kiepskim ale praktycznie nie ma drogi do jego przegrania. Po pierwszym, naturalnym, wiście pikowym (z jakiego powodu W miałby wychodzić w kiery?) rozgrywający powinien rozpocząć od trefli i sprawdzić, czy kolor ten daje cztery lewy. Ponieważ trefle dzielą się 3-3, to kara należy rozegrać bezpiecznie. Gramy bardzo dobry kontrakt i nie powinniśmy silić się na nadróbkę ryzykując wpadkę. Bezpieczna rozgrywka to oczywiście ściągnięcie króla karo, a potem powrót pikiem do ręki i wyjście blotką karo do waleta. Wtedy czwarta dama z dziesiątką z dowolnej strony bierze tylko jedną lewę.

Tu jednak do pierwszego kara W doda dziesiątkę i będzie można pomyśleć o trzynastej lewie. Zagranie z góry to nadróbka, a impas da swoje.

W przypadku gdy trefle nie dają czterech lew, S musi wziąć pięć karowych czyli zwyczajnie zaimpasować waletem damę karo.

Niestety w omawianym rozdaniu lepsza rozgrywka może doprowadzić do straty lewy.

Wróćmy jeszcze do diagramu z licytacją i drugiej odzywki gracza S. Rebidem, który, po 2♥ partnera, podoba mi się dużo bardziej jest naturalne 3♣. Wtedy N zgłosi 3♦ i ostatecznym kontraktem będzie szlemik w tym kolorze bo raczej żadna siła nie zatrzyma już przed nim odpowiadającego.

Rozgrywka też powinna być nieco inna. Gramy króla i asa karo, a potem zgrywamy trefle. Tak jak leżą karty – 13 lew, choć spadająca dziesiątka karo może skłonić S do wykonania impasu karo. Wtedy nadróbki nie będzie.

Znajdzie się również pewna grupa bardzo odważnych graczy E, którzy, nawet w tych założeniach, wejdą do licytacji blokiem 2♥. Jeśli przeciwnikom uda się grę tę karnie skontrować, to, być może, dotrze do E fakt, że odwaga w brydżu (ta jak i w życiu) to nie wszystko. Pomimo tylko pięciu atutów na linii, NS wygrywają końcówkę kierową  czyli obkładają 2♥ bez pięciu za 1100 i zapominają o tym, że mogli wylicytować szlemika.