Rozdanie 26.

Rozdanie 26 Rozd. E, po partii: obie	♠ A Q ♥ K J 9 5 4 ♦ K 7 ♣ K 10 7 6
♠ K 10 9 7 ♥ 8 6 3 ♦ 9 8 6 2 ♣ A 3		♠ 8 5 4 2 ♥ 10 2 ♦ J 5 ♣ Q J 9 5 2
	♠ J 6 3 ♥ A Q 7 ♦ A Q 10 4 3 ♣ 8 4

I znowu gra premiowa. Tym razem szlemik na linii NS ale trudniejszy do wylicytowania i znacznie gorszy z teoretycznego punktu widzenia. Piatnik jednak ułożył karty obrońców w taki sposób, że dowolna koncepcja rozgrywkowa prowadzi do wzięcia dwunastu lew.

Wprawdzie szlemika w tym rozdaniu nie polecam ale licytacyjnie zawiera ono pewien interesujący motyw, na który chciałbym zwrócić uwagę.

Zajmijmy na chwilę pozycję S i przyjrzyjmy się jego karcie. E pasuje i następuje otwarcie 1♦. To bardzo proste. Partner odpowiada 1♥ i licytacja wraca do S. Czy standardowy rebid 1BA jest tym, który najlepiej pokazuje to, co S ma w karcie? Dubelek w treflach, a w pikach tylko trzeci walet – czy to jest karta, z którą chcielibyśmy informować partnera o tym, że po jego odpowiedzi 1♥, chcemy grać w bez atu? Z pewnością NIE! W systemach opartych na licytacji w pełni naturalnej oczywistym rebidem po odpowiedzi e-N-a 1♥ jest podniesienie kierów na wysokość dwóch. Oczywiście dalej istnieją mechanizmy pozwalające dowiedzieć się o tym, że poparcie nastąpiło z koloru trzykartowego.

W tej kwestii Wspólny Język jest jeszcze w epoce kamienia łupanego i czas najwyższy lukę tę uzupełnić.

Czy pary NS, które doszły w tym rozdaniu do szlemika kierowego (znacznie lepszy niż bezatutowy) zasługują na pochwałę? Oczywiście, że tak! Dobra para wie, kiedy zalicytować kiepskiego szlemika. Ich przeciwnikom należą się natomiast wyrazy szczerego współczucia.