Rozdanie 17.

Rozdanie 17 Rozd. N, po partii: -	♠ 9 8 7 6 5 ♥ A 9 3 2 ♦ 9 8 5 ♣ 4
♠ A Q J 4 ♥ K 10 8 6 ♦ A 4 3 ♣ J 2		♠ 3 ♥ Q 4 ♦ K Q 7 2 ♣ Q 9 7 6 5 3
	♠ K 10 2 ♥ J 7 5 ♦ J 10 6 ♣ A K 10 8

 Para EW ma mało punktów i słabo sfitowany kolor roboczy. Spełnione są więc wszystkie warunki, by we współczesnym brydżu zagrać 3BA.

 Końcówka jest bardzo słabym kontraktem, ale wychodzi. Realizacja „firmówki” wymaga jednak rozgrywki jak w widne karty. Dlatego też zalecałbym grę w trefle na wysokości trzech. Doprowadzi do tego taka licytacja:

1. Jednoznaczny transfer na trefle. Część par stosuje ustalenie, że 2♠ jest odzywką dwuznaczną i zawiera w sobie również inwit do 3BA bez starszej czwórki. W tym rozdaniu nie ma to jednak żadnego znaczenia, gdyż po dowolnym inwicie EW zatrzymają się w kontrakcie 3♣.
2. Karta słaba do gry w trefle.

 Wzięcie dziewięciu lew jest łatwym zadaniem dla gracza W. Musi on jedynie pamiętać o tym, by zagrać trefla spod damy do waleta w ręce.

 Gracze bardziej agresywni dojdą do 3BA w poniższy sposób:

1. Krótkość pikowa i co najmniej 5-4 w młodszych.

 Teraz jest już znacznie trudniej. N wistuje ósemką pik, S bije ją królem (a nuż N wpadł na pomysł zawistowania w ♠8 z konfiguracji W8765, a poza tym piki i tak trzeba będzie kontynuować), a rozgrywający poprawia asem. Następna lewa to wejście blotką karo do stołu, a potem małe trefl spod damy. S wskakuje królem i kontynuuje piki. Jeśli rozgrywający weźmie damą i wyjdzie waletem trefl, to już przegrał bo S pobije waleta asem i, grając po raz trzeci w pika, wyrobi partnerowi dwie forty, a ten ma do nich dojście asem kier. Zagraniem wygrywającym jest teraz wyjście blotką kier do damy, a potem do dziesiątki. Bierzemy wtedy trzy piki, dwa kiery i cztery kara.

 Gołym okiem widać, że opisany wyżej sposób realizacji końcówki daleki jest od racjonalności. Myślę więc, że zaledwie kilku/kilkunastu rozgrywających wygra tu 3BA. Oczywiście będą również takie przypadki, w których pomogą „skrzydłowi”.