Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ KJ7 ♥ 6 ♦ 62 ♣ AKJ7432
♠ 3 ♥ KJ87 ♦ KT975 ♣ T65		♠ AT85 ♥ A952 ♦ A83 ♣ Q8
	♠ Q9642 ♥ QT43 ♦ QJ4 ♣ 9

Nasz System:

¹ karta zbyt silna (możliwa końcówka) na taktyczne trzecioręczne otwarcie 3♣

² 6–11 PC, naturalne, 4⁺♠

³ W ma co nieco w karcie, licytuje więc 2♥ – jego partner często będzie miał w tym kolorze cztery karty – aby ewentualnie w następnym okrążeniu zgłosić jeszcze 3♦

⁴ z siedmioma solidnymi treflami zapowiedź w pełni uzasadniona (oczywiście, jeśli system na to pozwala, można dać kontrę poparcie, bez tej konwencji zgłoszenie 2♠ z trójką nie jest jednak wskazane, tym bardziej że kontra E była przecież przede wszystkim ukierunkowana na kolory starsze)

⁵ W prawidłowo antycypował, teraz czyni zatem to, co zaplanował

Wspólny Język:

¹ precisionowskie, ponadto ta sama uwaga co wyżej

² teraz S – z singlem trefl i marnymi siedmioma miltonami – rzecz jasna pasuje

³ W ma co nieco w karcie, licytuje więc 2♥ – partner często będzie miał w tym kolorze cztery karty – aby ewentualnie w następnym okrążeniu zgłosić jeszcze 3♦

⁴ z siedmioma solidnymi treflami zapowiedź w pełni uzasadniona

⁵ W prawidłowo antycypował, teraz czyni zatem to, co zaplanował

I tak – 3♣ strony NS mogłyby zostać położone bez dwóch, przynajmniej wtedy, gdy E podałby partnerowi dwie przebitki pikowe. Tyle tylko, że bardzo trudno byłoby grę tę skontrować.

Gracze WE postąpią więc w pełni racjonalnie, gdy zapowiedzą swoje własne 3♥. Przeciwko tej grze N zaatakuje ♣A, ♣K i ♣W. Rozgrywający przebije trzecią lewę ♥9 na stole, zaś S nadbije ♥10 i odwróci w piki. W zabije na stole ♠A i jeśli następnie zaatutuje trzy razy, impasując e-S-owi damę, odda jeszcze tylko wziątkę karową, zrobi zatem swoje. Z licytacji można się będzie spodziewać rozkładu kierów 4–1, przeto opisana wyżej rozgrywka będzie w pełni uzasadniona. A nawet rozgrywający mógłby przebić trzecią lewę treflową asem atu, a potem wyimpasować e-S-owi damę z dziesiątką kier; wziąłby wówczas aż dziesięć lew. Inna sprawa, iż gdyby (najpóźniej) w trzeciej lewie N wyszedł w pika, przeciwnik nigdy nie mógłby zdobyć dziesięciu wziątek.

Tam, gdzie stronie NS udałoby się uzgodnić piki i później przelicytować 3♥ przeciwników 3♠, ten ostatni kontrakt dałoby się przegrać tylko bez jednej. Nawet z kontrą wpadka kosztowałaby zatem stronę NS tylko 100 punktów. Rozgrywka na bez jednej nie byłaby może w pierwszej chwili oczywista, w praktyce – na podstawie dostępnych graczowi S wniosków z licytacji – okazałaby się jednak w zasadzie samograjem.

Stąd w protokole rozdania spotkamy przede wszystkim następujące wpisy: 50, 100, 130 (3♦, lew dziesięć – to jest właśnie minimaks tego rozdania!)) oraz 140 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 4♦(WE), 10 lew;130 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 10(WE);

♥ – 9 (WE);

♠ – 8 (NS);

BA – 6 (NS, WE!).