Rozdanie 4.

Rozdanie 4 Rozd. W, po partii: obie	♠ 10 7 ♥ J ♦ A Q J 8 7 4 ♣ K 9 6 5
♠ K J 6 5 2 ♥ 6 5 4 ♦ 5 2 ♣ Q 7 3		♠ Q 9 8 4 ♥ K Q 9 3 ♦ K 9 3 ♣ 10 4
	♠ A 3 ♥ A 10 8 7 2 ♦ 10 6 ♣ A J 8 2

Tutaj po pasie W gracze N będą otwierać 1♦ – co prawda ręka N to tylko 11 PC na singlowym walecie, ale układ 6-4 i bardzo dobry kolor usprawiedliwiają otwarcie, a na 3♦ po partii u większości potrzeba koloru 7-kartowego. E spasuje, a S odpowie 1♥. Spasuje pewnie także zdecydowana większość z kartą W (po partii), a N zalicytuje 2♣. S przez czwarty kolor 2♠ spróbuje się czegoś dowiedzieć. N odpowie 3♦ i podejrzewam, że teraz wyborem większości będzie 3BA:

2♣ – pewnie we Wspólnym Języku ze względu na enigmatyczny charakter rebidu 2♦ (5+-4+, nie wiadomo gdzie 5, a gdzie 4) wielu graczy N wybierze 2♦.

W wyjdzie w piki i przy nie wychodzącym impasie karo NS będą leżeć.

Po wskazaniu przez N układu 6-4 (chociaż 3♦ nie gwarantuje szóstki, może być z piątki przy braku zatrzymania pik, fitu kier i 5 trefli) S może dążyć do gry w trefle, robiąc po drodze próbę szlemikową:

4♣ – nadwyżkowe, forsujące uzgodnienie trefli;

4♦, 4♥ – cue bidy.

Ten kontrakt jest lepszy od 3BA, ale po oczywistym ataku w piki przy niewychodzących impasach w kolorach młodszych rozgrywający też będzie leżał.

Tam, gdzie N po odpowiedzi 1♥ powtórzy kara, NS mogą stosować forsujące 2BA – wtedy po informacji o krótkości kier S zagra pewnie 3BA:

3♦ – według ustaleń klasycznego systemu Martensa – Przybory krótkość kier.

Ci gracze S, u których 2BA byłoby inwitujące, zalicytują pewnie 3♣, które forsuje, ale czasem może być poszukiwaniem fitu kier bądź sprawdzaniem zatrzymania pik. Teraz jeżeli N zdecyduje się na uzgodnienie trefli, to NS zagrają końcówkę w ten kolor, ale jeżeli „odepchnie się” czwartym kolorem 3♠, będącym pytaniem o zatrzymanie, to NS zagrają 3BA: