Rozdanie 9.

Rozdanie 9 Rozd. N, po partii: EW	♠ 7 3 2 ♥ 10 9 4 3 2 ♦ A 10 ♣ Q 10 3
♠ A K J 10 8 6 4 ♥ Q J 8 ♦ 8 ♣ K 8		♠ Q 9 ♥ A ♦ 7 6 4 ♣ A 9 7 6 5 4 2
	♠ 5 ♥ K 7 6 5 ♦ K Q J 9 5 3 2 ♣ J

Tutaj po pasie N, gracze E, grający Wspólnym Językiem, będą w większości otwierać 2♣. S powinien przyblokować karami (otwarcie 2♣ nie jest blokiem, więc po nim wejścia kolorem z przeskokiem są blokujące, a nie konstruktywne), 3♦ wygląda trochę miękko, ale taki pewnie będzie wybór większości, jednak na pewno znajdą się i tacy, którzy skoczą w 4♦. Po skoku w 3♦ W zalicytuje 4♠ i na tym licytacja pewnie się zakończy, aczkolwiek S pewnie będzie się czuł nieodlicytowany.

N wyjdzie asem karo i po wzięciu lewy zagra pewnie w kiery, aby wybić dojście do stołu. Po takim początku rozgrywający ma tylko 11 lew.

Tam, gdzie S skoczy w 4♦, po 4♠ W N pójdzie pewnie w 5♦. Teraz E, „widząc” u partnera singla kier, może powiedzieć 5♠, ale na pewno na niejednym stole licytacja zakończy się w 5♦ z kontrą (w końcu na 4♠ po 4♦ W nie musi mieć siedmiu pików, czasem może mieć ich nawet tylko 5), na które jeżeli obrona nie przebije dwóch kierów, co wydaje się praktycznie niewykonalne gdy kontrakt grany jest z ręki S, to rozgrywający wpadnie tylko bez dwóch, za 300.

Podobnie będzie tam, gdzie E otworzy „strefowe” 1♣. S powinien skoczyć karami. Po skoku na wysokość 3 WE zagrają pewnie 4♠, a po skoku w 4♦, N pójdzie w 5♦, stawiając parę WE przed trudną decyzją:

Po takim początku nie bardzo wiadomo, czy druga dama jest wystarczającym fitem, a ręka jest w końcu minimalna i pewnie niejeden z ręką E nie da forsującego pasa, tylko skontruje 5♦.