Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 1 Rozd. N, po partii: -	♠ 5 2 ♥ Q 7 6 ♦ 8 7 6 ♣ J 7 6 5 2
♠ 9 6 4 ♥ A J 10 9 2 ♦ 5 4 ♣ 10 8 4		♠ K Q J 7 3 ♥ 8 5 4 ♦ Q 10 9 ♣ K 3
	♠ A 10 8 ♥ K 3 ♦ A K J 3 2 ♣ A Q 9

¹tylko 11 PC w składzie 5332, ale też solidny, sekwensowy longer w najstarszym kolorze – pikach

²powiedzmy, że jest to słabe podniesienie z fitem pikowym (z podniesieniem pełnobilansowym W powiedziałby 2♠), jeśli jednak para WE takiej konwencji nie używa, W powinien powiedzieć 2♠

³ze słabą ręką automatyczne

⁴silna karta w składzie zrównoważonym, pomiędzy 20⁺–23^– PC, gdy mniej punktów – ekwiwalent w postaci longera roboczego, karta na pewno zbyt silna na rebid 3♦, wskazujący kontrę objaśniającą na tym kolorze

⁵trudno ocenić, czy skromne walory posiadane przez gracza N pozwolą jego partnerowi na zrealizowanie końcówki, tym bardziej że nie zdecydował się on na zapowiedzenie jej z ręki…

Rozdanie niełatwe dla strony NS do precyzyjnego zbilansowania, tym bardziej że rebid 2BA może zostać zgłoszony z dosyć szerokim przedziałem siły i potencjału ofensywnego ręki. Ponadto nawet jeśli na linii NS znajduje się 24–25 PC, to 3BA wcale nie muszą zostać zrealizowane; dysproporcja siły pomiędzy S i N jest bowiem ogromna, będą przeto poważne problemy z komunikacją. Z teorii i praktyki wiadomo, iż dużo częściej i łatwiej wygra się podlimitową firmówkę przy rozkładzie miltonów 12–12 aniżeli przy 22–2 czy podobnym. W tym wypadku w rozdaniu grane będą więc zarówno końcówkowe 3BA, jak i tylko częściówkowe 2BA.

W wyjdzie w uzgodnione piki i rozgrywający zabije ♠A trzecią lewę tego koloru (zabicie drugiej, by zachować pika na wpustkę, nie miałoby większego sensu, tym bardziej że brakuje też ♥A) i… Nawet gdyby następnie zagrał ♦A K i zleciałaby ♦D, dysponowałby tylko siedmioma wziątkami i co najwyżej mógłby uzyskać ósmą (w treflach) na wpustce. Chyba że… ♥A znajdowałby się w ręce obrońcy W. Z licytacji rzeczywiście wynika, że zawodnik ten posiada jedną poważną figurę, inaczej jego partner byłby bliski otwarcia 1BA, zaś jego samego raczej nie byłoby stać na zgłoszenie 2♥/♠. Rozgrywający powinien przeto oprzeć swe postępowanie na założeniu, iż figurą tą jest ♥A, wtedy bowiem będzie miał szansę nawet na zrealizowanie gry. Jest wprawdzie jeszcze jeden tego warunek, ale o nim za chwilę…

Po zabiciu trzeciej rundy pików ♠K – i zrzuceniu ze stołu, koniecznie!, kara – S może ściągnąć ♦A K i wyjść z ręki ♥K. Jeśli W zabije ♥A i powtórzy kierem, rozgrywający utrzyma się ♥D w dziadku i zagra w trefle – do waleta w ręce, z nadzieją, iż E miał w tym kolorze drugiego króla. To zapowiedziany wyżej drugi warunek konieczny realizacji kontraktu. Dzięki jego spełnieniu rozgrywający zdobędzie pięć wziątek treflowych i w sumie skompletuje dziewięć lew.

Jeżeli natomiast obrońca W ♥K przepuści, S powtórzy kierem i ostatecznie zrealizuje swój kontrakt z nadróbką. Tę zresztą mógłby zapewnić sobie zawsze, gdyby ściągnął co najwyżej jedną figurę karową i wyszedł ♥K, wówczas bowiem po odegraniu trefli mógłby zrobić impas ♦W w ręce…

Kontrakt zostałby też w powyższy sposób zrealizowany– czasami nawet z nadróbką – gdyby E posiadał ♦D x i ♣K x x bądź W miał ♦D x i ♥A…

W protokole rozdania spotkamy minimaksowe 430 dla NS 400, 120, 150 i 180 dla tej strony, ale też na pewno wpadkowe 50 i 100 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 4BA(NS), 10 lew; 430 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11 (NS);

♦ – 11 (S!);

♥ – 7 (NS);

♠ – 7 (E!);

BA – 10 (NS).