Korespondencyjne Mistrzostwa Polski
Regulamin cyklu, Regulamin cyklu na impy,
Wyniki i klasyfikacje znajdują się na stronach operatora KMP - BridgeSpider Sp. z o. o.
Korespondencyjne Mistrzostwa Polski - https://bridgespider.com/kmp
Korespondencyjne Mistrzostwa Polski na impy - https://bridgespider.com/kmpimp
Archiwum, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, KMP 2018, KMP 2019, KMP 2020, KMP 2021, KMP 2022 KMP 2023
KMP 08/2010 - Analiza rozdań
poniedziałek, 09 sierpnia 2010 17:17
Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.
| ♠ AQ6 ♥ A86 ♦ AKQ82 ♣ 92 |
||
| ♠ J9 ♥ Q97542 ♦ 54 ♣ KJ8 |
 |
♠ 108732 ♥ KJ3 ♦ 976 ♣ AQ |
| ♠ K54 ♥ 10 ♦ J103 ♣ 1076543 |
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1♣ |
1♠1 |
pas |
|
pas |
1BA2 |
pas |
pas3 |
|
pas |
|
|
|
1 słaby kolor, ale 10 PC i partner przed pasem – rozdanie może więc jeszcze z powodzeniem należeć do strony WE
2 wielkie bez atu, 18–21- PC
3 karta graniczna i problemowa: zwycięskim (optymalnym) posunięciem może być zarówno pas, jak i zainwitowanie dogranej, a także zgłoszenie transferu na trefle 2♠ i zagranie częściówki treflowej (gdy na przykład otwierający ma zamiast ♥A x x – ♣A x x, kontrakt treflowy będzie o niebo lepszy od bezatutowego; w trefle może wówczas wychodzić nawet końcówka)
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1♣ |
1♠1 |
pas |
|
pas |
1BA2 |
pas |
2♣3 |
|
pas |
2♦4 |
pas |
2BA5 |
|
pas |
3BA6 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 słaby kolor, ale 10 PC i partner przed pasem – rozdanie może więc jeszcze z powodzeniem należeć do strony WE
2 wielkie bez atu, 18–21- PC
3 stayman, tu jako przygotowanie inwitu do 3BA (jak już wyżej wspomniałem – karta graniczna i problemowa)
4 brak starszych czwórek
5 inwit
6 przyjęcie ze względu na znakomitej jakości pięciokart karowy oraz szybkie lewy bokiem
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1♣ |
1♠1 |
pas |
|
pas |
1BA2 |
pas |
2♠3 |
|
pas |
3♣4 |
pas |
pas5 |
|
pas |
|
|
|
1 słaby kolor, ale 10 PC i partner przed pasem – rozdanie może więc jeszcze z powodzeniem należeć do strony WE
2 wielkie bez atu, 18–21- PC
3 transfer na trefle (przy założeniu, iż po wejściu E 1♠ licytacja przebiega tak samo, jak w sytuacji, gdyby takiego wejścia nie było)
4 beznadwyżkowe przyjęcie transferu partnera; oczywiście – mimo pięknej karty – z pustym dubletonem w kolorze wskazanym przez S otwierający nie może zgłosić żadnej innej zapowiedzi
5 także odpowiadający nie może już nic więcej zrobić
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1♦1 |
1♠2 |
pas |
|
pas |
1BA3 |
pas |
3♦4 |
|
pas |
3BA5 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 w Naszym Systemie można też rozpocząć od 1♦
2 słaby kolor, ale 10 PC i partner przed pasem – rozdanie może więc jeszcze z powodzeniem należeć do strony WE
3 wielkie bez atu, tyle że oparte na longerze karowym
4 fit karowy i „coś” w karcie
5 skoro partner wskazał fit karowy i „coś” w karcie, N widzi możliwość wzięcia dziewięciu lew w bez atu
albo nawet:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1♦1 |
1♠2 |
2♦3 |
|
pas |
3BA |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 w Naszym Systemie można też rozpocząć od 1♦
2 słaby kolor, ale 10 PC i partner przed pasem – rozdanie może więc jeszcze z powodzeniem należeć do strony WE
3 zapowiedź graniczna, ale od biedy można w licytacji dwustronnej uzgodnić kara (gdy otwarcie partnera przyrzeka pięć kart w tym kolorze)
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1♣1 |
1♠2 |
pas |
|
pas |
1BA3 |
pas |
pas4 |
|
pas |
|
|
|
1 w tym systemie nie ma wyboru – trzeba dać otwarcie 1♣
2 słaby kolor, ale 10 PC i partner przed pasem – rozdanie może więc jeszcze z powodzeniem należeć do strony WE
3 jak poprzednio: zwycięski może być tak pas, jak i zainwitowanie dogranej – zgłoszenie transferu na trefle
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1♣1 |
1♠2 |
pas |
|
pas |
1BA3 |
pas |
2♠3 |
|
pas |
3♣4 |
pas |
3BA |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 w tym systemie nie ma wyboru – trzeba dać otwarcie 1♣
2 słaby kolor, ale 10 PC i partner przed pasem – rozdanie może więc jeszcze z powodzeniem należeć do strony WE
3 transfer na trefle albo inwit do dogranej w składzie zrównoważonym, zasadniczo bez starszych czwórek
4 maksimum rebidu (ze względu na znakomitej jakości pięciokart karowy); oczywiście licytacja stosownie się zmieni, jeśli w systemie pary NS 2♠ są jednoznacznym transferem na trefle, a 2BA – zwyczajnym inwitem do 3BA (jak we Wspólnym Języku 2005), patrz sekwencje według Naszego Systemu
Jak widać, gracze S staną tu nie tylko przed problemem decyzyjnym, sporo będzie też zależało od stosowanego przez parę NS systemu czy też używanych w takiej sekwencji rozwiązań konwencyjnych. W zależności od karty otwierającego zwycięski może być zarówno pas na 1BA, zainwitowanie – i osiągnięcie – dogranej (w bez atu, a może nawet – raczej sporadycznie – w kara), jak i zalicytowanie transferu na trefle, a potem spasowanie na zapowiedź 3♣. Wprawdzie to ostatnie działanie to w turnieju na maksy krok dosyć ryzykowny, ale i ono może od czasu do czasu dać wspaniałe owoce. Powtórzę bowiem – jeżeli na przykład w ręce N zamiast ♥A x x będzie się znajdował ♣A x x, gra w trefle może przynieść od trzech do nawet pięciu lew więcej niż gra w bez atu.
W rzeczywistym rozdaniu na linii NS wychodzą jednak bezproblemowe końcówki – bezatutowa i karowa, podczas gdy w trefle zdobędzie się tylko dziesięć wziątek. Jego protokoły zdominują zatem wpisy w wysokości 400 i 150 punktów dla tej strony, z przewagą – chyba jednak – tych drugich. Od czasu do czasu będą się też w nich trafiać stotrzydziestki za częściówki treflowe, wycenione rzecz jasna – w punktach turniejowych – dużo, dużo mniej aniżeli czterechsetki i stopięćdziesiątki…
Minimaks teoretyczny: 5♦(NS), 11 lew; 400 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 10 (NS);
♦ – 11 (NS);
♥ – 8 (WE);
♠ – 8 (NS);
BA – 9 (NS).
Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.
| ♠ 1095 ♥ A2 ♦ AK432 ♣ KQ9 |
||
| ♠ A8763 ♥ J5 ♦ 10976 ♣ 84 |
 |
♠ KJ ♥ 10976 ♦ J8 ♣ J10753 |
| ♠ Q42 ♥ KQ843 ♦ Q5 ♣ A62 |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
1♥ |
|
pas1 |
2♦ |
pas |
2♥2 |
|
pas |
2BA3 |
pas |
3BA4 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 oczywiście, nie ma mowy o wejściu 1♠, nawet w założeniach korzystnych
2 minimum otwarcia, nie przyrzekają wydłużenia kierowego
3 forsujące, pytanie o kartę partnera; wprawdzie N w zasadzie nie ma zatrzymania pikowego, ale jego ręka jest ukierunkowana raczej do bez atu aniżeli do gry w kolor, przede wszystkim musi on zatem dążyć do zagrania kontraktu firmowego; N nie rezygnuje też jednak jeszcze z innych opcji, dlatego bada układ ręki partnera: czy ma on skład zrównoważony, czy niezrównoważony, czy posiada (bądź nie) szóstego kiera, fit karowy albo bocznego longera treflowego...
4 układ zrównoważony, modelowo 3–5–2–3, ręka ukierunkowana ku bez atu [przy karcie zdecydowanie bezatutowej możliwy też układ 5♥–3♦(32) – generalnie zatem brak tak bocznego longera treflowego, wyraźnego fitu karowego, jak i wydłużenia kierowego
Tak lub bardzo podobnie potoczy się licytacja na zdecydowanej większości stołów ósmego w tym roku turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski, skutkiem czego 3BA(NS), na ogół z ręki N, staną się w tym rozdaniu standardowym kontraktem ostatecznym. Po rebidzie 2♥ ze strony partnera – odpowiadający powinien zbadać grunt forsującą zapowiedzią 2BA, a nie – broń Boże! – licytować trzeciokolorowych 3♣. Ta ostatnia zapowiedź mówiłaby bowiem nie tylko o braku stopera pikowego (obawie o ten kolor), ale też wskazywałaby kartę wyraźnie ukierunkowaną ku gry w kolor, a nie w bez atu. Tymczasem N ma układ zrównoważony i w pierwszej kolejności powinien zbadać szansę kontraktu 3A. Jeżeli tylko także jego partner – gracz S – ma kartę zrównoważoną albo quasi-zrównoważoną, to najczęściej optymalnym kontraktem strony NS będą właśnie 3BA – także jeśli S posiada w pikach trzy, a nawet tylko dwie blotki. Po kolorowej zapowiedzi odpowiadającego (3♣ zamiast 2BA) otwierający będzie natomiast zupełnie niepotrzebnie szukał innego kontraktu końcowego niż 3BA, nie należy więc nakierowywać go na takie fałszywe tory/tropy.
Przeciwko 3BA(N) obrońca E wyjdzie najprawdopodobniej w blotkę treflową. Rozgrywający ma dziewięć lew z góry – na asy, króle i damy, i najczęściej tylko tyle weźmie, oba kolory czerwone dzielą się bowiem 4–2, a sytuacja w pikach jest – z punktu widzenia strony NS – delikatna. Wprawdzie pełna konfiguracja tego koloru (w czterech rękach) jest taka, że nie tylko nic w nim rozgrywającemu nie zagraża, ale nawet – sam weń stosownie zagrywając – mógłby on wyrobić sobie w nim wziątkę; N jednak tego nie wie, w związku z czym będzie się choćby trochę pików obawiał. Po zabiciu pierwszej lewy treflowej i ściągnięciu trzech najstarszych honorów w kierach albo w karach rozgrywający nie zagra więc raczej w rozpoczęty kolor czerwony po raz czwarty – aby wyrobić sobie w nim fortę, jako że będzie się obawiał, iż poza lewą tym kolorze obrońcy odbiorą jeszcze cztery albo nawet pięć pików. Najprawdopodobniej N sprawdzi zatem następnie drugi kolor czerwony – a że ten także dzieli się 4–2, będzie musiał się zadowolić dziewięcioma wziątkami. Teraz bowiem, gdyby zdecydował się zagrać po raz czwarty bądź to w kiery, bądź to w piki, broniący byliby już w stanie odebrać cztery lewy: kiera, karo oraz dwa piki, dysponują bowiem obustronną komunikacją tym ostatnim kolorem.
Stąd moje oczekiwania, iż w turniejowych protokołach tego rozdania zapisy w wysokości 600 punktów dla NS zdominują – teoretycznie rzecz biorąc, stronie tej należne –sześćsettrzydziestki, za zrealizowanie kontraktu firmowego z nadróbką.
Minimaks teoretyczny: 4BA(NS), 10 lew; 630 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 9 (NS);
♦ – 9 (NS);
♥ – 10 (NS);
♠ – 8 (NS);
BA – 10 (S!).
Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.
| ♠ K6 ♥ KQJ65 ♦ 1084 ♣ AQ9 |
||
| ♠ Q82 ♥ 2 ♦ KQ765 ♣ K432 |
 |
♠ 9743 ♥ 1073 ♦ AJ32 ♣ 87 |
| ♠ AJ105 ♥ A984 ♦ 9 ♣ J1065 |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
pas |
1♥ |
pas |
2♣1 |
|
pas |
2BA2 |
pas |
4♦3 |
|
pas |
4♥4 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 drury: 10–11 PC z fitem kierowym
2 nadwyżka, układ zrównoważony, modelowo 5♥332, przesądzenie dogranej (możliwe są też liczne inne rozwinięcia konwencji drury)
3 splinter, krótkość karowa, fit kierowy czterokartowy
4 jest wprawdzie pełne wyłączenie w karach, ale na linii NS znajduje się też maksimum 25–26 PC, rzadko kiedy szlemik będzie zatem z góry (gdyby jednak N miał zamiast ♣D – króla, na pewno ruszyłby ku wówczas jak najbardziej prawidłowej grze premiowej)
Z drugiej jednak strony ze względu na pewne pełne wyłączenie w kolorze karowym szlemik w kiery (na pewno na dziewięciu atutach) nie powinien być gorszy niż na impasie, niejeden posiadacz karty N zada więc blackwooda i po wskazaniu przez partnera dwóch wartości zapowie kontrakt 6♥. Rzeczywiście, powodzenie tej gry będzie zależało – w zasadzie wyłącznie – od losu impasu przeciwko ♣K, rozgrywający łatwo bowiem bądź to przebije w dziadku dwa kara, bądź to wyrobi sobie przebitką dodatkową wziątkę w pikach. Protokoły rozdania zdominują zatem bezwzględnie zapisy w wysokości 480 punktów dla NS, od czasu do czasu trafią się w nich też jednak po tej stronie znacznie bardziej okazałe dziewięćsetosiemdziesiątki…
Minimaks teoretyczny: 6♥(NS), 12 lew; 980 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 11 (NS);
♦ – 7 (WE);
♥ – 12 (NS);
♠ – 8 (NS);
BA – 8 (NS).
Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.
| ♠ 97 ♥ Q9632 ♦ 32 ♣ A975 |
||
| ♠ Q862 ♥ AKJ ♦ K98754 ♣ == |
 |
♠ AK3 ♥ 854 ♦ AQJ106 ♣ Q8 |
| ♠ J1054 ♥ 107 ♦ == ♣ KJ106432 |
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
1♦ |
pas |
2♣1 |
3♣2 |
|
3♠3 |
4♣4 |
4♦5 |
5♣6 |
|
5♥7 |
pas |
5♠8 |
pas |
|
6♣9 |
ktr.10 |
6♦ |
7♣ |
|
pas11 |
pas |
ktr.12 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 zasadniczo naturalne, ale mogą też zostać zalicytowane przejściowo z fitem karowym, przy braku innej naturalnej zapowiedzi
2 w związku z powyższą ewentualnością taką zapowiedź należy traktować naturalnie – a z układem 7–4 warto przecież zabrać głos w licytacji, nawet w założeniach popartyjnych
3 naturalne, 5+♦–4♠, zasadniczo rewers, ale z układem 6–4 i bocznym renonsem można tak zalicytować nawet bez wyraźnej nadwyżki honorowej, szczególnie w licytacji dwustronnej
4 taki fit w kolorze partnera musi zostać pokazany
5 fit karowy, forsujące, zachęta szlemikowa
6 zapowiedź obronna
7, 8, 9 cuebidy
10 wistowa, wskazanie ♣A
11 forsujący, rzecz jasna, mówi o zatrzymaniu pierwszej klasy w treflach, tu: na pewno renonsie
12 mimo to zawodnika E nie stać na zgłoszenie wielkiego szlema w kara
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
1♦ |
pas |
2♦1 |
3♣2 |
|
3♠3 |
4♣4 |
4♠5 |
5♣6 |
|
5♥7 |
pas |
5♠8 |
pas |
|
6♣9 |
ktr.10 |
6♦ |
7♣ |
|
pas11 |
pas |
ktr.12 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 co najmniej czterokartowy fit karowy, brak starszych czwórek, 10+ PC, forsing na jedno okrążenie
2 z układem 7–4 warto zabrać głos w licytacji, nawet w założeniach popartyjnych
3 naturalne, 5+♦–4♠, zasadniczo rewers, ale z układem 6–4 i bocznym renonsem można tak zalicytować nawet bez wyraźnej nadwyżki honorowej, szczególnie w licytacji dwustronnej
4 taki fit w kolorze partnera musi zostać pokazany
5 cuebid
6 zapowiedź obronna
7, 8, 9 cuebidy
10 wistowa, wskazanie ♣A
11 forsujący, rzecz jasna, mówi o zatrzymaniu pierwszej klasy w treflach, tu: na pewno renonsie
12 mimo to zawodnika E nie stać na zgłoszenie wielkiego szlema w kara
Przepiękny szlemik w kara – na 29 PC i jedenastu atutach – na pewno zapowie go niejedna para WE. Jeżeli tylko jednak gracz S nie omieszka wejść do licytacji treflami, wiele takich szlemików zostanie przelicytowanych przez stronę NS obronnymi siedmioma treflami. Rozgrywka i obrona nie nastręczą żadnych problemów, w turniejowych protokołach tego rozdania wśród licznych wpisów w wysokości 1370 punktów dla WE – za 6♦ swoje – powinny się też znaleźć – tuszę, iż nie mniej liczne – osiemsetki dla tej samej strony, obronne 7♣ z kontrą będą bowiem kładzione bez czterech. Od czasu do czasu strona WE zagra nawet o najwyższą stawkę i zapowie wielkiego szlema w kara. Piki nie dzielą się jednak 3–3, ♥D leży poza impasem, nie zachodzi też kierowo-pikowy przymus, kontrakty 7♦(WE) będą więc przegrywane bez jednej, za 100…
Minimaks teoretyczny: 7♣(NS) z kontrą, 9 lew; 800 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 9 (NS);
♦ – 12 (WE);
♥ – 7 (WE);
♠ – 11 (WE);
BA – 6 (WE).
Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS
| ♠ J53 ♥ 62 ♦ AQ96 ♣ 6543 |
||
| ♠ Q862 ♥ AK1043 ♦ J82 ♣ Q |
 |
♠ K109 ♥ Q85 ♦ K104 ♣ J987 |
| ♠ A74 ♥ J97 ♦ 753 ♣ AK102 |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
pas |
1♣ |
|
1♥ |
ktr.1 |
2♥2 |
pas |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 kontra negatywna bez czterech pików, a zatem karta ukierunkowana na kolory młodsze
2 pełnobilansowe podniesienie do 2♥ (rozwiązanie bardzo ostatnio popularne; 2♦ mówiłyby także o ręce z pełnym fitem kierowym, tyle że albo bardzo słabej, albo pozwalającej na przesądzenie dogranej), kiedyś licytowało się z taką kartą sztuczne 1BA, ostatnio takie rozwiązanie wychodzi jednak coraz bardziej z mody
Gracz E powinien mieć – taką czy inną – systemową możliwość wskazania pełnobilansowego podniesienia kierów do szczebla dwóch [7–9(10) PC, zasadniczo z fitem tylko trzykartowym], pozwoli to jego partnerowi na precyzyjne zbilansowanie rozdania. W tym na przykład wypadku taki bilans wykaże, iż dobra, prawidłowa z teoretycznego punktu widzenia końcówka jest na linii WE w zasadzie wykluczona, licytacja tej strony wygaśnie zatem w 2♥, czasami – w 3♥. Także strona przeciwna nie dysponuje bowiem ani stosowną siłą, ani układem uprawniającym ją do tego, aby walczyć dalej/wyżej.
Standardowym wpisem w protokół tego rozdania będzie jednak 170 punktów dla WE, rozkłady są bowiem dla tej strony niezwykle korzystne (♠W u N, piki 3–3, ♦A D u N), rzeczywiście będzie więc ona w stanie wziąć w kiery (ale też w piki!) lew dziesięć. Jedynym problemem rozgrywającego będzie wyłapanie ♠W. Nieco wygodniej, przede wszysatkim ze względów komunikacyjnych, będzie poszukać tej figury u N, z czysto teoretycznego punktu widzenia odrobinkę większą szansę daje jednak zagranie blotki z ręki do króla na stole, a potem dziesiątki na impas (przynajmniej przy komfortowej komunikacji pomiędzy rękami); wspomniana przewaga wynika z faktu obecności w ręce W ♠8. To ostatnie zagranie pozwala bowiem na nieoddanie wziątki na singlowego ♠W w ręce S, podczas gdy manewru symetrycznego – pik do damy w ręce, a potem impas dziesiątką na stole – nie można wykonać, jako że pogrzebałby on szanse rozgrywającego przy ♠A W x x… w ręce N). To wszystko przy oczywistym w tym rozdaniu założeniu, iż nie będzie można przebić czwartej rundy pików w dziadku.
W turniejowych protokołach tego rozdania stawiam jednak na istotną przewagę stosiedemdziesiątek (dla NS) nad stoczterdziestkami (dla tej samej strony).
Minimaks teoretyczny: 4♥(WE), 10 lew albo 4♠(WE), 10 lew; 420 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 7 (WE);
♦ – 7 (WE);
♥ – 10 (WE);
♠ – 10 (WE);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.
| ♠ K942 ♥ Q9 ♦ J832 ♣ 1097 |
||
| ♠ J103 ♥ J2 ♦ AK64 ♣ AKJ6 |
 |
♠ AQ7 ♥ AK8754 ♦ 10 ♣ 854 |
| ♠ 865 ♥ 1063 ♦ Q975 ♣ Q32 |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1♥ |
pas |
|
2♣ |
pas |
2♥1 |
pas |
|
3♦2 |
pas |
3♥3 |
pas |
|
3♠4 |
pas |
3BA5 |
pas |
|
pas6 |
pas |
|
|
1 minimum otwarcia (do 14 PC), nie przyrzekają wydłużenia kierowego
2 naturalne lub quasi-naturalne, obawa o piki, w tym wypadku W jest bardzo silny, warto zatem sprawdzić sytuację w pikach, by w razie czego świadomie zdecydować się na grę w bez atu, a nie w kiery (czy w któryś z kolorów młodszych), gdy partner wskaże sześć kart w tym kolorze
3 sześć kierów, wprawdzie otwierający trzyma też mocno piki, ale przekazuje partnerowi informacje w sposób ekonomiczny – wie, iż w razie potrzeby ten ostatni będzie jeszcze mógł zgłosić pytające/czwartokolorowe 3♠
4 czwarty kolor: tu pytanie o zatrzymanie w pikach
5 piki trzymane!
6 wprawdzie W ma aż 17 PC i jeszcze tego nie pokazał, ale to on, a nie jego partner ma podstawy, aby zrobić bilans rozdania – patrz niżej…
Gracz W wie, że wraz z partnerem posiadają co najwyżej 31 PC, nawet więc przy jego supermaksymalnej karcie – na przykład: ♥A K D x x x oraz ♠A – z góry będzie jedynie jedenaście lew, a dwunasta będzie zależała od losu impasu przeciwko ♣D. Znacznie częściej – przy przeciętnej, a nawet ponadprzeciętnej ręce E – na dwunastą wziątkę nie będzie w ogóle szans bądź też będą one minimalne. Ponadto W zrobił już w rozdaniu swoje – tj. rozpoznał sytuację w pikach i przedłożył grę w bez atu ponad grę w ośmioatutowe kiery. A to w turnieju na maksy powinno już wystarczyć – niekoniecznie, aby uzyskiwać wysokie noty, trzeba bowiem licytować wówczas napięte gry premiowe. Na ogół wystarczy sama solidna rozgrywka kontraktów na niższych szczeblach.
Z drugiej strony, dałoby się w tym rozdaniu narysować taki pełny rozkład, iż mimo wszystko to 4♥, a nie 3BA, byłyby w nim kontraktem optymalnym. Statystycznie – przy tak znacznej nadwyżce ponad minimalne pokrycie bilansowe na końcówkę – warto jednak przedłożyć ponad grę w kolor grę w bez atu.
W autentycznym rozdaniu przeciwko 3BA(E) gracz S wyjdzie – powiedzmy – blotką karo (bądź w pika), w każdym razie będzie to dla rozgrywającego atak najgroźniejszy. E zabije ♦A na stole, sprawdzi kiery, ściągając w tym kolorze asa (ze względu na niedobory komunikacyjne nie będzie mógł się zaasekurować przed ♥D x x x w ręce S), a gdy nie spadnie singlowa ♥D – będzie kontynuował kierem, do waleta na stole. Obrońca N zabije tę lewę ♥D i powtórzy karem, które rozgrywający zabije w dziadku królem, po czym – chcąc nie chcąc – będzie musiał zagrać na impas pikowy. Ściągnięcie uprzednio ♣A K z góry wiele graczowi E nie pomoże, gdyż jeśliby nawet spadła w tym kolorze krótka dama, dałoby mu to tylko jedenaście wziątek, więc nadal – aby pokonać grających w kiery – musiałby on zaimpasować ♠K (gdyby zatem manewr ten się nie powiódł –na ogół straciłby nawet swoje dziewięć wziątek). A przecież partnerowi, kiedy przedłożył 3BA ponad 4♥, właśnie o to chodziło, nieprawdaż?
A że ♠K leży pod impasem, grający w bez atu będą brali dwanaście wziątek i zapisywali sobie cenne 690 punktów. Oczywiście ci gracze WE, którzy postawią na wzięcie dwunastu lew bez narażania siebie – a właściwie swoich partnerów – na palpitacje serca, zapowiedzą po prostu w licytacji końcówkę w kiery, a nie w bez atu. Tyle że wówczas po zakończeniu gry zapiszą po swojej stronie nie 690, a tylko 680 punktów. A różnica pomiędzy notami za te dwa wyniki będzie niemała, oj, niemała…
Minimaks teoretyczny: 7♣(WE), 13 lew; 2140 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 13 (WE);
♦ – 11 (W!);
♥ – 12 (WE);
♠ – 11 (WE);
BA – 12 (WE).
Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.
| ♠ 10762 ♥ A75 ♦ K10653 ♣ Q |
||
| ♠ == ♥ KJ943 ♦ Q ♣ KJ107543 |
 |
♠ Q5 ♥ Q86 ♦ A974 ♣ A962 |
| ♠ AKJ9843 ♥ 102 ♦ J82 ♣ 8 |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
3♠ |
|
4♣1 |
4♠ |
6♣/6♥2 |
pas |
|
pas |
6♠ |
ktr. |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 duża dwukolorówka trefle i kiery
2 zapowiedź praktyczna, w zaistniałej sytuacji nie ma już bowiem żadnej szansy na przeprowadzenie naukowej, precyzyjnej licytacji
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
3♠ |
|
4♣1 |
4♠ |
5BA2 |
pas |
|
6♣ |
6♠ |
ktr. |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 duża dwukolorówka trefle i kiery
2 rozwiązanie preferowane: E prosi partnera, aby to on wybrał miano szlemika, tzn. zapowiedział grą premiową w dłuższy ze swoich kolorów
Bezpieczeństwo, bezpieczeństwem, ale z układem 7510 W musi zabrać głos w licytacji, nawet na szczeblu czterech i będąc po partii. Znacznie bardziej niebezpieczny byłby bowiem pas – chyba że W liczy na to, iż 3♠ nie zakończą licytacji, w związku z czym będzie on jeszcze mógł zabrać w niej głos w następnym okrążeniu. Oczywiście, idealnie jest, jeżeli gracz W dysponuje konwencyjnym wejściem 4♣, wskazującym dużą dwukolorówka treflowo-kierową, nawet jednak jeśliby tak nie było, powinien on zgłosić naturalne 4♣ (nie 4♥! – ze względu na dużą dysproporcję w długości posiadanych longerów) i liczyć na to, że nieujawnienie przezeń kierów specjalnie jego stronie nie zaszkodzi. Po 4♣ W – N na pewno uzgodni piki, być może nawet wyżej niż na szczeblu czterech. E powinien wówczas zapowiedzieć szlemika albo przesądzić go odzywką 5BA, na precyzyjną wymianę cuebidów nie będzie już przecież miejsca. Inne rozwiązanie – taktyczne! – to zalicytowanie na razie tylko 5♣ czy 5♥, a dopiero po ewentualnych 5♠ e-N-a przelicytowanie ich szlemikiem; patrząc na problem z perspektywy gracza E –wcale nie ma jednak pewności, że takie 5♠ padnie.
Możliwe są zatem różne rozwiązania finalne, jak i szczegółowe drogi do nich prowadzące, faktem niepodważalnym pozostaje wszakże to, że na linii WE bezproblemowo wychodzą szlemiki w trefle i kiery, podczas gdy NS, grając w piki, wezmą lew dziesięć (oddadzą bowiem jedynie trefla, kiera i karo). Zatem obrona 6♣ czy 6♥ sześcioma pikami, z kontrą bez dwóch, za 500, będzie opłacalna nawet w stosunku do końcówki, za którą WE zapisaliby sobie bądź to 620, bądź to 680 punktów.
Minimaks teoretyczny: 6♠(NS) z kontrą, 10 lew; 500 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 12 (WE);
♦ – 8 (NS);
♥ – 12 (WE);
♠ – 10 (NS);
BA – 5 (NS, WE!).
Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.
| ♠ QJ1095 ♥ 962 ♦ J4 ♣ J92 |
||
| ♠ 2 ♥ K43 ♦ A7652 ♣ A865 |
 |
♠ K843 ♥ 1087 ♦ KQ109 ♣ 104 |
| ♠ A76 ♥ AQJ5 ♦ 83 ♣ KQ73 |
|
W |
N |
E |
S |
|
1♦ |
pas |
1♠ |
ktr. |
|
2♣1 |
pas2 |
2♦ |
ktr.3 |
|
pas |
2♠4 |
3♦ |
pas |
|
pas |
3♠5 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 naturalne, we Wspólnym Języku możliwy układ 4♦–5♣ w sile 11–14 PC
2 w zasadzie już teraz N mógłby zgłosić naturalne 2♠, bezpieczniej będzie jednak poczekać na ewentualne drugie zaproszenie ze strony partnera
3 wtórna kontra wywoławcza, nadwyżka siłowa
4 naturalne, rzecz jasna
5 teraz już, gdy rozdanie jest dokładnie zbilansowane, N może sobie pozwolić na taki przepych, jego piki są na to dostatecznie solidne
Jeżeli zawodnicy NS na to pozwolą, strona WE łatwo zrealizuje zapowiedziane przez siebie 3♦, ma bowiem do oddania tylko pika, dwa kiery oraz trefla. Po drugiej – podobnie jak pierwsza wywoławczej – kontrze swoje partnera N powinien jednak przelicytować przeciwników najpierw 2♠, a potem 3♠ – mimo tego, iż piki licytował jako pierwszy zawodnik E (nie ma zresztą wcale pewności, czy nie był to blef). Grając w piki, N odda dwa kara, trefla, kiera oraz wziątkę atutową – czy to naturalną na króla, czy to w postaci treflowej przebitki. A że nie zostanie raczej na tę grę skontrowany, przeciwnicy zapiszą sobie tylko 50 punktów. A z kontrą – jeśli mimo wszystko do niej dojdzie – 100. W obu wypadkach będzie to zatem – w turnieju na maksy – opłacalna obrona wykładanych na linii przeciwnej 3♦, wartych 110 punktów.
Minimaks teoretyczny: 3♠(NS) z kontrą, 8 lew; 100 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 7 (NS);
♦ – 9 (WE);
♥ – 7 (NS);
♠ – 8 (NS);
BA – 6 (NS, WE!).
Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE
| ♠ Q62 ♥ K832 ♦ 742 ♣ A94 |
||
| ♠ J1054 ♥ A1094 ♦ 8 ♣ J1085 |
 |
♠ AK9 ♥ Q765 ♦ KQJ105 ♣ 3 |
| ♠ 873 ♥ J ♦ A963 ♣ KQ762 |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1♦ |
pas |
|
1♥ |
pas |
3♥ |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
Niektórzy zawodnicy E, zwłaszcza ci grający Wspólnym Językiem, gdzie odpowiedź one-over-one nie może być tak słaba, jak zdarza się to w Naszym Systemie, wrzucą nawet 4♥. I będą mieli rację, ich partnerzy powinni bowiem bez trudu grę tę zrealizować. Nie przeszkodzą im nawet skróty treflowe ręki W, gdyby broniącym udało się ich dokonać. Postępując rozważnie – co zresztą nie będzie specjalnie trudne (w myśl zasad ogólnych – po skrócie treflowym rozgrywający powinien najpierw wyrobić sobie boczny kolor – kara, a dopiero potem wziąć się za atuty) – gracz W powinien oddać jedynie trefla, karo oraz kiera. Protokoły tego rozdania zdominują zatem wpisy w wysokości 170 punktów dla WE, choć należy się w nich również spodziewać wcale niemałej liczby sześćsetdwudziestek dla tej samej strony.
Minimaks teoretyczny: 4♥(WE), 10 lew; 420 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 7 (WE);
♦ – 8 (WE);
♥ – 10 (WE);
♠ – 9 (W!);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.
| ♠ AQ765 ♥ 8 ♦ AJ8 ♣ 9852 |
||
| ♠ KJ1098 ♥ KJ97 ♦ 1075 ♣ 10 |
 |
♠ 43 ♥ AQ62 ♦ Q943 ♣ AJ6 |
| ♠ 2 ♥ 10543 ♦ K62 ♣ KQ743 |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1♣ |
pas |
|
1♠ |
pas |
1BA |
pas |
|
2♥1 |
pas |
pas |
pas |
1 naturalne, 5♠–4♥, nieforsujące
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1♣ |
pas |
|
1♠ |
pas |
1BA |
pas |
|
2♥1 |
ktr.2 (!) |
pas |
3♣ |
|
pas |
pas |
3♥ |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 naturalne, 5♠–4♥, nieforsujące
2 patrz niżej
Jeżeli gracz N nie zabierze głosu w licytacji, WE zagrają spokojne 2♥, które nawet po optymalnej obronie nie powinny zostać położone (NS mogą wziąć jedynie dwa kara, dwa piki oraz lewę atutową). Gracz N powinien jednak przeczytać licytację: piki są rozłożone 5(W)–2(E), jego partner ma więc w tym kolorze singletona. S posiada też co najwyżej cztery kiery, nie wszedł bowiem do licytacji w pierwszym okrążeniu (a raczej ma siłę upoważniającą go do interwencji na szczeblu jednego – przecież E wskazał 12–14 PC, a 2♥ jego partnera nie forsują). Istnieje zatem w zasadzie pewność, iż strona NS ma uzgodniony kolor młodszy – S posiada bowiem albo układ 4–4 w treflach i karach, albo ma w jednym z tych kolorów pięciokart. Po kontrze e-N-a na 2♥ jego partner zalicytuje zatem 2BA (4–4 w młodszych) bądź 3♣/♦ – z pięcioma kartami w kolorze.
I rzeczywiście 3♣(NS) zostałoby łatwiutko zrealizowane, a dziesięciu wziątek pozbawiłby rozgrywającego wyłącznie pierwszy wist treflowy, a generalnie – trzykrotne połączenie przez broniących atutów. Inna sprawa, że te 3♣(S) zostaną raczej przelicytowane przez E trzema kierami. Być może zawodnik S zapowie wówczas 4♣ i zrealizuje je – obrońcy W bardzo trudno będzie bowiem wyjść w singla atu. A jeżeli nawet 3♥(WE) obiegną, przeciwnicy będą w stanie je położyć – oprócz dwóch kar i dwóch pików zdobędą bowiem wziątkę atutową (rozgrywający nie będzie mógł czwarty raz zaatutować, gdyż w ten sposób straciłby kontrolę nad treflami).
Minimaks teoretyczny: 3♣(NS), 9 lew; 110 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 9 (NS);
♦ – 6 (NS, WE!);
♥ – 8 (WE);
♠ – 7 (NS);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.
| ♠ K85 ♥ Q1085 ♦ KJ10 ♣ K105 |
||
| ♠ A96 ♥ J974 ♦ 93 ♣ J864 |
 |
♠ J103 ♥ K6 ♦ A742 ♣ A973 |
| ♠ Q742 ♥ A32 ♦ Q865 ♣ Q2 |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
pas |
1♣ |
pas1 |
1♠ |
|
pas |
1BA2 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 nie można dać kontry wywoławczej ze względu na tylko dubletona w kierach
2 z pełnowartościowym otwarciem N nie widzi powodu, aby uchylać się od rebidu 1BA (i spasować na 1♠), tym bardziej że ma również absolutnie zrównoważony układ
Będzie to kontrakt bardzo popularny, w zasadzie trudno sobie wyobrazić, by w rozdaniu tym licytacja mogła się potoczyć w jakikolwiek inny sposób. Przeciwko 1BA(N) obrońca E może wyjść zarówno blotką treflową czy karową, jak i ♠W – mimo że S licytował ten kolor. Tak czy owak, rozgrywający powinien wziąć osiem lew, najczęściej będą to: trzy kara, dwa trefle, dwa kiery i pik. Wziątki obrony powinny natomiast zostać ograniczone do: kara, trefla, kiera i dwóch pików (bądź też tylko jednego pika, ale za to dwóch trefli). Standardowym wpisem w protokół tego rozdania będzie więc 120 punktów dla NS.
Minimaks teoretyczny: 2BA(NS), 8 lew; 120 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 6 (NS, WE);
♦ – 8 (NS);
♥ – 7 (NS);
♠ – 8 (NS);
BA – 8 (NS).
Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.
| ♠ J86 ♥ 92 ♦ KJ964 ♣ 873 |
||
| ♠ K54 ♥ J1063 ♦ A872 ♣ J5 |
 |
♠ Q972 ♥ AQ74 ♦ 5 ♣ 10962 |
| ♠ A103 ♥ K85 ♦ Q103 ♣ AKQ4 |
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
pas |
pas |
1♣ |
|
pas |
1♦ |
pas |
1BA |
|
pas |
2♣1 |
pas |
2♦2 |
|
pas |
2BA3 |
pas |
pas4 |
|
pas |
|
|
|
1 stayman
2 brak starszych czwórek
3 inwit
4 pas ze względu na minimum rebidu
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
pas |
pas |
1♣ |
|
pas |
1♦ |
pas |
1BA |
|
pas |
2♠1 |
pas |
2BA2 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 transfer na trefle albo inwit do 3BA w składzie zrównoważonym bez starszych czwórek
2 minimum rebidu
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
pas |
pas |
1♣ |
|
pas |
1♦ |
pas |
1BA |
|
pas |
2BA1 |
pas |
pas2 |
|
pas |
|
|
|
1 po prostu inwit do 3BA w składzie zrównoważonym bez starszych czwórek
2 minimum rebidu
Z punktu widzenia e-N-a – po rebidzie partnera 1BA możliwa jest jeszcze końcówka w bez atu, zwłaszcza że on sam ma nie tylko pięć miltonów, ale i niezłej jakości pięciokart karowy, mało któremu duetowi NS uda się zatem w rozdaniu tym zatrzymać w bezpiecznym kontrakcie 1BA. Tymczasem już 2BA(S) – jak sądzę, w sierpniowym turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2010 gra standardowa – mogą już i powinny zostać położone. Obrońca W zaatakuje bowiem przeciwko temu kontraktowi blotką kierową, a jego partner zabije pierwszą lewę asem i powtórzy kierem. S przepuści w ręce, zatem W utrzyma się ♥10 i będzie kontynuował ♥W. Teraz wystarczy już tylko, aby obrońca W przepuścił dwa razy kara, a rozgrywający zostanie ograniczony do siedmiu wziątek: trzech treflowych, dwóch karowych, kierowej i pikowej. Proszę wszakże zauważyć, jak ważne będzie, aby W zachował kiera młodszego niż jego partner, gdyby bowiem z jakiegoś powodu stało się odwrotnie, to po wzięciu dwóch lew karowych rozgrywający ściągnąłby ♣A K D, po czym – na przykład w takiej końcówce pięciokartowej…
|
|
♠ W 8 6 ♥ – ♦ K W ♣ – |
|
|
♠ K 5 4 ♥ W ♦ A ♣ – |
|
♠ D 9 7 ♥ 7 ♦ – ♣ 10 |
|
|
♠ A 10 3 ♥ – ♦ 3 ♣ 4 |
|
... wyszedłby z ręki w karo. W odegrałby wówczas ♦A oraz ♥W (gdyby E zachował ♣10, S pozbyłby się z ręki trefla), po czym – w końcówce trzykartowej – musiałby zagrać w piki. Gdyby wybrał na to zagranie ♠K, rozgrywający musiałby lewę przepuścić, w następnej zabiłby więc ♠D (obrońcy E) asem i wykorzystałby dobrą ♠10 – swoją dziewiątą wziątkę.
Minimaks teoretyczny: 3♥(E!) z kontrą, 8 lew; 100 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 8 (NS);
♦ – 9 (NS);
♥ – 8 (E!);
♠ – 6 (NS, WE!);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.
| ♠ J84 ♥ 1076 ♦ K72 ♣ AQ54 |
||
| ♠ K972 ♥ J42 ♦ 63 ♣ K872 |
 |
♠ Q106 ♥ 985 ♦ AQ98 ♣ J93 |
| ♠ A53 ♥ AKQ3 ♦ J1054 ♣ 106 |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
pas |
1♣ |
|
pas |
1BA |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
Kolejne skromne 1BA, tym razem z ręki N, jako standardowy kontrakt ostateczny. Przeciwko tej grze zawodnik E odda raczej pasywny wist blotką kierową. Rozgrywający zabije na stole asem, po czym pocznie wyrabiać sobie kara, zagra więc blotkę tego koloru do króla w ręce. E będzie musiał zabić tę lewę ♦A i – aby ograniczyć przeciwnika do zawsze mu należnych ośmiu wziątek – wyjść ♠6 (!). Powiedzmy, że rozgrywający doda wówczas z dziadka blotkę – W weźmie więc tę lewę ♠K i powtórzy pikiem. Nawet jeśli gracz N zabije teraz (wstawioną przez E na trzeciej ręce) ♠10 asem, zrobi impas ♣D w ręce i wyjdzie stamtąd karem – E dołoży ♦8 albo ♦9, nie pozwoli więc przeciwnikowi na wyrobienie drugiej wziątki w tym kolorze. A że rozgrywający nie będzie już dysponował bezpiecznym zejściem do ręki, aby podegrać raz jeszcze kara – będzie musiał zadowolić się tylko jedną lewą w tym kolorze, a w sumie – ośmioma wziątkami. Proszę wszakże zauważyć, iż gdyby po zabiciu ♦K asem (w pierwszej rundzie tego koloru) obrońca E nie wyszedł małym pikiem, tylko w cokolwiek innego, na przykład kontynuowałby kierem, to zdobycie przez zawodnika N dziewięciu lew stałoby się już możliwe. Rozgrywający utrzymałby się bowiem ♥K w dziadku, przeszedłby do ręki ♣D, zagrałby stamtąd w karo (które E musiałby przepuścić) – do waleta na stole, po czym odegrałby ♥D oraz kierową fortę, zrzucając blotkę pikową albo treflową. W ostatniej z tych lew obrońca E znalazłby się w przymusie – pozbycie się przezeń kara albo trefla umożliwiłoby przeciwnikowi wyrobienie i wykorzystanie drugiej lewy karowej; natomiast jeśliby E rozstał się wówczas z pikiem – rozgrywający przeszedłby do ręki ♣A i zagrałby stamtąd w karo. E wskoczyłby wówczas ♦D i wyszedł w trefla, a jego partner odebrałby dwie wziątki w tym ostatnim kolorze (na ♣K 8) – ostatnie dwie lewy należałyby już jednak do rozgrywającego (na ♠A i ♦10 na stole). To zawodnik N wygrałby zatem wówczas rywalizację o kluczową wziątkę (dziewiątą strony NS, czyli piątą strony WE) i ostatecznie zrobiłby na kontrakt 1BA dwie nadróbki (w sumie wziąłby: cztery kiery, dwa kara, dwa trefle i pika). Albo wręcz zrealizowałby kontrakt 3BA, gdyby rzecz jasna uprzednio go w jakiś sposób go wylicytował.
Stąd w protokole tego rozdania dominować będą zapisy w wysokości 120 punktów dla NS, pojawią się też stopięćdziesiątki, a sporadycznie – sześćsetki dla tej strony. Ale też – od czasu do czasu – setki na linię przeciwną.
Minimaks teoretyczny: 2BA(NS), 8 lew; 120 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 7 (NS);
♦ – 9 (NS);
♥ – 8 (NS);
♠ – 7 (NS);
BA – 8 (NS).
Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.
| ♠ J93 ♥ Q6 ♦ K965 ♣ 9762 |
||
| ♠ K105 ♥ A10972 ♦ == ♣ AKQ53 |
 |
♠ AQ76 ♥ K85 ♦ QJ873 ♣ J |
| ♠ 842 ♥ J43 ♦ A1042 ♣ 1084 |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
− |
1♦ |
pas |
|
1♥ |
pas |
1♠ |
pas |
|
3♣1 |
pas |
3♥2 |
pas |
|
3♠3 |
pas |
4♥4 |
pas |
|
4BA5 |
pas |
5♥6 |
pas |
|
6♥7 |
pas |
pas |
pas |
1 naturalne, 5+♥–5+♣, forsing do dogranej
2 trzykartowy fit kierowy, zachęcające, a przynajmniej niezniechęcające (karta graniczna, zawiera jednak ładne kiery i piki oraz singla treflowego, zgłoszenie z nią supernegatywnych 4♥ byłoby więc błędem)
3 cuebid (chyba że system nakazuje dać cuebid krótkości owy, tu: 4♦, nie jest to jednak w tej sekwencji rozwiązanie praktyczne)
4 negatywne, a więc prawie na pewno brak cuebidu w pominiętych karach
5 blackwood na kierach
6 dwie wartości z pięciu, brak ♥D
Duża karta, duży układ (ręki W), łatwo uzgadniane kiery – wiele par WE, uczestniczących w ósmym w tym roku turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski, powinno więc zapowiedzieć w tym rozdaniu szlemika w kiery. Odpowiadającego ucieszy i zachęci informacja, iż partner nie ma cuebidu w kolorze swojego najdłuższego lonegera, zaraz potem dowie się jednak o braku ♥D, będzie zatem musiał poprzestać na szlemiku.
Rozgrywka tego kontraktu nie okaże dla zawodnika W trudnym sprawdzianem, będzie on musiał oddać tylko jedną lewę atutową, protokoły rozdania zdominują zatem zapisy w wysokości 980 punktów dla WE.
Minimaks teoretyczny: 7♠(WE), 13 lew; 1510 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 12 (E!);
♦ – 10 (E!);
♥ – 12 (WE);
♠ – 13 (WE);
BA – 11 (WE).
Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.
| ♠ 1052 ♥ J10953 ♦ A9 ♣ KQ4 |
||
| ♠ KJ763 ♥ Q87 ♦ 1086 ♣ A2 |
 |
♠ A94 ♥ == ♦ Q432 ♣ J98653 |
| ♠ Q8 ♥ AK642 ♦ KJ75 ♣ 107 |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1♥ |
|
1♠ |
2♠1 |
3♠ |
pas |
|
pas |
4♥ |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 co najmniej inwit do końcówki z fitem kierowym (możliwe są tu też inne rozwiązania konwencyjne)
No cóż, niewiele duetów NS, biorących udział w sierpniowym turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2010, uniknie w tym rozdaniu kontraktu 4♥, czemu zresztą nie wolno będzie się dziwić. Gracz W ma jednak niestatystyczną lewę na trzecią damę atu – za asem i królem, wszystkie te kontrakty zostaną zatem położne bez jednej. Oprócz wziątki autowej rozgrywający będzie bowiem musiał tez oddać dwa piki oraz ♣A. A o tym, aby pozwolić przeciwnikom grać 3♠ i położyć je bez dwóch, będzie sobie można co najwyżej pomarzyć, i to dopiero po rozdanie, a przy tym nie na poważnie.
Podstawowym wpisem w turniejowy protokół tego rozdania będzie zatem 100 punktów dla strony WE.
Minimaks teoretyczny: 3♥(NS), 9 lew; 140 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 8 (WE);
♦ – 6 (NS, WE!);
♥ – 9 (NS);
♠ – 7 (WE);
BA – 7 (W!).
Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.
| ♠ 4 ♥ 754 ♦ J10652 ♣ Q932 |
||
| ♠ QJ1072 ♥ Q ♦ KQ874 ♣ K7 |
 |
♠ A95 ♥ A982 ♦ 93 ♣ 10864 |
| ♠ K863 ♥ KJ1063 ♦ A ♣ AJ5 |
|
W |
N |
E |
S |
|
1♠ |
pas |
2♠ |
3♥ |
|
pas |
pas |
pas |
|
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
1♠ |
pas |
2♠ |
3♥ |
|
3♠1 |
pas |
pas |
pas |
1 przepych, żaden tam inwit!
Po uzgodnieniu przez przeciwników pików gracz S wejdzie do licytacji kierami, tym bardziej że znajduje się w korzystnych założeniach. Jeśli zawodnik W przepchnie się wówczas w 3♠, co z jego słabą honorowo ręką, ale układem 5–5 jest wielce prawdopodobne, będzie ten kontrakt rozgrywał. Przeciwko tej grze obrońca N wyjdzie we wskazane przez partnera kiery, acz także po pierwszym wiście w pika albo blotką treflową zostałaby ona dosyć łatwo położona bez jednej, za 100.
Na niejednym stole sierpniowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2010 ostatecznym kontraktem staną się wszakże 3♥(S). Tylko pierwszy wist singlową ♥D na pewno położy tę grę bez jednej, także po zdecydowanie bardzie naturalnym ataku ♠D zadanie rozgrywającego – przynajmniej w zakryte karty – będzie jednak na tyle trudne (przede wszystkim w zdecydowanej większości wariantów musiałby on w pewnym momencie zagrać blotkę kier do króla bądź ♥K z ręki), że zapisy w wysokości 140 punktów dla NS nie będą częste. Gwoli ścisłości, istnieje jednak ewentualność, iż gracz S ograniczy swoje przegrywające do pika, trefla oraz dwóch wziątek atutowych. Dużo częstsze niż 140 dla NS będą jednak obustronne zapisy za wpadki – wspomniane już 100 punktów dla NS, ale też 50, a nawet 100 punktów dla WE.
Minimaks teoretyczny: 3♣(NS) z kontrą, 8 lew albo 3♥(NS) z kontrą, 8 lew; 100 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 8 (NS);
♦ – 7 (WE);
♥ – 8 (NS);
♠ – 8 (WE);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.
| ♠ K10852 ♥ J ♦ A84 ♣ 9832 |
||
| ♠ AQ943 ♥ 75 ♦ 1073 ♣ Q75 |
|
♠ J7 ♥ Q108432 ♦ K9 ♣ K106 |
| ♠ 6 ♥ AK96 ♦ QJ652 ♣ AJ4 |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
pas1 |
1♦ |
|
1♠ |
pas |
pas |
ktr. |
|
pas |
pas2 |
pas |
|
1 wchodzi też w rachubę otwarcie słabymi 2♥ albo 2♦ multi, kiery gracza E są jednak stosunkowo słabe, posiada on natomiast dużo figur w krótkich kolorach bocznych
2 piki e-N-a są na tyle silne, że może on z powodzeniem spasować na wznawiającą kontrę swojego partnera, tym bardziej że ma też z boku asa
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
2♥1 |
pas2 (!) |
|
pas |
ktr.3 (!?) |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 słabe dwa
2 alternatywą są 3♦ (a może też naturalne 2BA!??)
3 prawdziwie nowoczesny gracz może w ten właśnie sposób ożywić licytację!
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
2♥1 |
3♦ |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 słabe dwa
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
2♦1 |
ktr.2 |
|
2♥3 |
ktr.4 (!?) |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 multi
2 kontra wywoławcza do hipotetycznych pików otwierającego
3 do koloru partnera
4 N przyjmuje, że partner ma kontrę wywoławczą z kierami; zapowiedź ta (kontra na 2♣) jest jednak mocno ryzykowna, można więc w zamian spasować
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
2♦1 |
ktr.2 |
|
2♥3 |
pas |
pas4 |
pas (!) |
|
pas |
|
|
|
1 multi
2 kontra wywoławcza do hipotetycznych pików otwierającego
3 do koloru partnera
4 kiery
Jak widać – istnieje tu mnóstwo możliwości: w rozdaniu tym strona NS może zarówno grać sama (3♦), jak i pozwolić grać przeciwnikom: 1♠(W) z kontrą bądź też 2♥(NS) z kontrą albo bez kontry.
3♦(S) powinny zostać zrealizowane, tyle że po najgroźniejszej obronie – pierwszym wiście i kontynuacji w atu – rozgrywający powinien wziąć drugą lewę ♦A na stole, a potem zgrać ♥A i kontynuować… blotkami kierowymi z obu rąk. Istnieją też jednak inne rozgrywki wygrywające, np. końcowa wpustka obrońcy E na ♣K, po uprzednim pociągnięciu ♥A z góry.
Wszystkie gry strony WE powinny już zostać obłożone: 1♠ – bez jednej (do wpadki bez dwóch doszłoby jedynie po nierealnym ataku blotką karo i dalszej starannej obronie), a 2♥ – bez dwóch (z ręki E – wyłącznie po ataku singlową ♥6, a z ręki W – wyłącznie po ataku singlowym ♥W). Trudno jednak byłoby dać za to głowę, wiele zależy też bowiem od dalszych poczynań broniących. W protokołach rozdania powinno zatem figurować mnóstwo zapisów na linii NS – w wysokości około 100, tj. 110 za zrealizowanie 3♦ bądź 100 za wpadki na częściówki w kolor starszy strony przeciwnej, na ogół z kontrą. Od czasu do czasu pojawi się w nich też jednak 300 punktów dla NS – za 2♥(WE) z kontrą, po celnym pierwszym wiście i starannej dalszej obronie.
Minimaks teoretyczny: 2BA(NS), 8 lew; 120 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 9 (NS);
♦ – 9 (NS);
♥ – 7 (N!);
♠ – 7 (NS);
BA – 8 (NS).
Rozdanie 18; rozdawał E, po partii NS.
| ♠ 1092 ♥ AJ1065 ♦ K2 ♣ KQ10 |
||
| ♠ AJ4 ♥ 72 ♦ AQ965 ♣ 652 |
|
♠ K83 ♥ K9 ♦ J73 ♣ J9843 |
| ♠ Q765 ♥ Q843 ♦ 1084 ♣ A7 |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
1♦ |
1♥ |
1BA |
2♥ |
|
pas |
pas |
3♦ |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
pas |
pas |
|
1♦ |
1♥ |
1BA |
2♥ |
|
pas |
pas |
3♦ |
3♥1 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 S jest bowiem świadom faktu, iż wraz z partnerem posiadają dziewięć kierów
Kara przeciwko kierom to rzadko kiedy pojedynek nadzwyczajnie atrakcyjny, szczególnie wtedy, gdy górnym pułapem możliwości każdej ze stron jest osiem wziątek. Jeżeli jednak W otworzy na trzeciej ręce 1♦ – a dlaczegóż miałby tak nie uczynić? – to jego partner na pewno nie pozwoli potem przeciwnikom rozgrywać 2♥, tylko przelicytuje je trzema karami. Te z kolei zostaną przez niektórych zawodników S przelicytowane trzema kierami, na pewno jednak nie stanie się tak przy każdym stole. Zatem najczęściej w rozdaniu tym będą grane kontrakty 3♦(W) – bez jednej (do oddania trzy trefle, kier i karo) oraz 3♥(N) – także bez jednej (do oddania trzy piki, kiery i karo). W turniejowych protokołach tego rozdania najpopularniejsze będą zatem zapisy za wpadki: 50 po stronie NS oraz 100 dla WE.
Minimaks teoretyczny: 3♣(WE) z kontrą, 8 lew albo 3♦(WE) z kontrą, 8 lew; 100 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 8 (WE);
♦ – 8 (WE);
♥ – 8 (NS);
♠ – 7 (NS);
BA – 5 (NS, WE!).
Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.
| ♠ 975 ♥ Q9764 ♦ K4 ♣ J106 |
||
| ♠ AJ6 ♥ 52 ♦ 1053 ♣ Q9532 |
|
♠ KQ104 ♥ J1083 ♦ A6 ♣ AK7 |
| ♠ 832 ♥ AK ♦ QJ9872 ♣ 84 |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas |
|
pas |
pas |
1♣1 (!) |
1♦ |
|
pas2 |
pas |
1BA |
pas |
|
3BA |
pas |
pas |
pas |
1 karta za silna na otwarcie 1BA, patrz komentarz niżej
2 kontra negatywna mówiłaby o dwóch starszych czwórkach bądź układzie 5♥–4♠
Według ponadczasowych opracowań Zbigniewa Szuriga, można otworzyć z 17 PC zamiast 1BA – 1♣, jeśli spełniają one ponadto pewne dodatkowe warunki, zróżnicowane w zależności od tego, czy partner jest przed, czy po pasie. Otóż jeżeli partner jest przed pasem, owe 17 PC powinny być ukierunkowane ku ewentualnemu szlemikowi, tj. składać się z topowych wartości – asów i króli. W tym wypadku chodzi zatem przede wszystkim o to, aby po (ściśle zlimitowanym) otwarciu 1BA nie zgubić ewentualnej dobrej gry premiowej. Natomiast gdy partner jest już po pasie, szlemik jest w zasadzie wykluczony, należy zatem skupić się przede wszystkim na tym, aby dograć podlimitowe 3BA. W związku z tym w takiej sytuacji należy otworzyć 1♣, a nie 1BA – z siedemnastoma miltonami „gęstymi”, tj. bogatymi w środkowe honory oraz wspartymi wysokimi blotkami.
W omawianym rozdaniu ręka E w sporym stopniu spełnia ostatni wymóg, oba jej kolory starsze są bowiem dobrze podwiązane, dlatego można otworzyć z nią 1♣. Piszę można, a nie należy, aby zasygnalizować i zobrazować problem, ściśle mówiąc – ręka E jest tu bowiem nie w pełni, a jedynie po części szurigowska.
W każdym razie faktem jest, iż ewentualne otwarcie zawodnika E 1BA obiegnie z trzema pasami, podczas gdy po rozpoczęciu przezeń od 1♣ WE automatycznie nie znajdą się w końcówce. I to w końcówce przewybornej, nie tylko dziewięć, ale nawet dziesięć wziątek jest tu bowiem w zasadzie z góry (ściśle mówiąc, potrzebny jest podział trefli 3–2 lub 4–1 z singlowym waletem albo dziesiątką u e-N-a; szansa na to wynosi około 74%), a broniący mogą odebrać co najwyżej trzy kiery. W związku z tym w protokołach tego rozdania pojawi się niemało, jak sądzę, zapisów w wysokości 630 punktów dla NS, zdominują je jednak stoosiemdziesiątki dla tej samej strony.
Minimaks teoretyczny: 4BA(WE), 10 lew; 630 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 10 (WE);
♦ – 7 (NS);
♥ – 8 (WE);
♠ – 10 (WE);
BA – 10 (WE).
Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.
| ♠ 1096 ♥ J8 ♦ AK5 ♣ KQ842 |
||
| ♠ KQJ4 ♥ 1076 ♦ 983 ♣ 965 |
|
♠ 873 ♥ KQ9543 ♦ 62 ♣ A3 |
| ♠ A52 ♥ A2 ♦ QJ1074 ♣ J107 |
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1♣ |
1♥1 |
2♦2 |
|
2♥ |
3♦3 |
pas |
3BA |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 alternatywą jest skok na 2♥, kolor kierowy nie jest jednak na taką zapowiedź dostatecznie silny
2 naturalne, forsing na jedno okrążenie
3 fit karowy, nie przyrzekają żadnych nadwyżek honorowych
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1♣ |
1♥1 |
ktr.2 |
|
2♥ |
pas |
pas |
3♦3 |
|
pas |
3♥4 |
pas |
3BA5 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 alternatywą jest skok na 2♥, kolor kierowy nie jest jednak na taką zapowiedź dostatecznie silny
2 kontra negatywna bez czterech pików albo przygotowanie forsingu na własnym kolorze
3 naturalne, 5+♦, forsing
4 wywiad bezatutowy
5 kiery trzymane!
Cóż, na linii NS znajduje się 25 PC oraz pełny longer roboczy w karach, mimo zatem, iż zostanie ona uprzedzona o zagrożeniu kierowym, bardzo trudno będzie jej uniknąć rafy kontraktu firmowego. Przeciwko tej grze obrońca W wyjdzie bez wątpienia we wskazane przez partnera i uzgodnione przez siebie samego kiery i atak ten – jako jedyny! – grę położy, i to bez dwóch. Rozgrywający weźmie bowiem tylko ♥A, pięć kar oraz ♠A, gdyby bowiem próbował wyrabiać trefle, obrońca E natychmiast zabiłby ♣A i ściągnąłby kierowe forty.
Na linii NS nie wychodzi też żadna inna dograna, zarówno przy grze w kara, jak i w trefle weźmie ona tylko dziesięć lew. Tyle tylko, iż aby położyć końcówkę w kolor młodszy, przeciwnicy musieliby zawistować nie w kiery, tylko w piki. Po ataku w kiery rozgrywający zabiłby bowiem natychmiast asem, zaatutował (choćby częściowo), po czym wyrobiłby sobie bocznego longera w drugim kolorze młodszym. Podczas jednak, gdy możemy przyjąć, iż 5♦(S) zostałoby położone łatwym wistem w ♠K, to przeciwko 5♣(N) obrońca E prawie na pewno zaatakowałby ♥K i grę by wypuścił.
Tak czy owak, podstawowym wpisem w turniejowy protokół tego rozdania będzie 200 punktów dla strony WE – za przegrane przez stronę przeciwną bez dwóch 3BA.
Minimaks teoretyczny: 4♣(NS), 10 lew albo 4♦(NS), 10 lew; 130 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 10 (NS);
♦ – 10 (NS);
♥ – 8 (WE);
♠ – 6 (NS, WE!);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.
| ♠ A76 ♥ QJ10974 ♦ A103 ♣ 7 |
||
| ♠ 84 ♥ K ♦ Q9542 ♣ A8632 |
|
♠ KQ1093 ♥ A62 ♦ J86 ♣ 94 |
| ♠ J52 ♥ 853 ♦ K7 ♣ KQJ105 |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1♥ |
1♠ |
2♥ |
|
pas |
pas |
pas |
|
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1♥ |
1♠ |
2♠1 |
|
pas |
3♥/4♥ |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 co najmniej inwit do dogranej z fitem kierowym
Jeśli S potraktuje swoją rękę jako inwit z fitem kierowym, niejeden zawodnik N zaproszenie to przyjmie, będzie bowiem liczył na dubla pikowego (bądź starszą figurę w tym kolorze) w ręce partnera. Myślę zatem, iż S powinien w pierwszym okrążeniu zadowolić się zwyczajnym podniesieniem do 2♥ – ma wprawdzie 10 PC, ale też układ zrównoważony oraz dużo przegrywających. Nie można też liczyć na nic specjalnego w pikach, zwłaszcza gdy W nie uzgodni koloru partnera. Jest wtedy szansa na zatrzymanie się w 2♥ czy w jeszcze wychodzących 3♥. Przeciwko kierowej grze e-N-a E zaatakuje bowiem ♠K (pierwszy wist nie ma tu zresztą większego znaczenia, byleby E nie wyszedł ♥A) i rozgrywający będzie musiał oddać dwie lewy atutowe, pika oraz trefla. Jestem wszakże głęboko przekonany, że najpopularniejszym wpisem w turniejowy protokół tego rozdania będzie 140 punktów dla strony NS.
Minimaks teoretyczny: 3♥(NS), 9 lew; 140 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 7 (NS);
♦ – 8 (WE);
♥ – 9 (NS);
♠ – 7 (WE);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.
| ♠ 1064 ♥ J108754 ♦ K3 ♣ 97 |
||
| ♠ A9 ♥ AK3 ♦ J98542 ♣ A2 |
|
♠ QJ75 ♥ 9 ♦ A10 ♣ KQ8653 |
| ♠ K832 ♥ Q62 ♦ Q76 ♣ J104 |
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1♣ |
pas |
|
2♦1 |
pas |
2♠2 |
pas |
|
2BA3 |
pas |
3♣4 |
pas |
|
3BA |
pas |
pas |
pas |
1 naturalne, 5+♦, forsing do końcówki, niewykluczona starsza czwórka
2 cztery piki
3 układ zrównoważony, kara zbyt słabe, by je powtórzyć
4 naturalne, 5+♣
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
2♣1 |
pas |
|
2♦2 |
pas |
2♠3 |
pas |
|
2BA4 |
pas |
3♣5 |
pas |
|
3BA |
pas |
pas |
pas |
1 precision
2 pytanie
3 5+♣–4♠
4 drugie pytanie; gdy E wskaże trzy kara, W pomyśli o wyższej grze
5 układ 6♣–4♠
Tak lub bardzo podobnie potoczy się w tym rozdaniu licytacja na ogromnej większości stołów sierpniowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2010. Przeciwko finalnym 3BA(W) obrońca N wyjdzie bez wątpienia w ♥W. Rozgrywający zabije go w ręce ♥A i… gdyby zagrał następnie karo do dziesiątki na stole, wyrobiłby sobie w tym kolorze pięć wziątek (gdy N ma w karach singlową bądź drugą figurę albo secowego bądź trzeciego mariasza) i łatwo zrobiłby nielicytowanego szlemika. Będzie to wszakże posunięcie dosyć ryzykowne – jeśli bowiem szansa karowa zawiedzie, to przeciwnicy powtórzą kierem. Ale i wówczas rozgrywający weźmie swoje dziesięć albo nawet jedenaście lew (gdy ♠K leży pod impasem, a W zdecyduje się manewr ten wykonać). Oczywiście, jeśli okaże się, iż trefle dzielą się 4–1, dojdzie do tragedii, ale to przecież tylko turniej na maksy. A przed zagraniem w kara trefli nie można sprawdzić (w zasadzie – patrz niżej) ze względu na kłopoty z komunikacją…
Myślę zatem, że większość rozgrywających postawi jednak właśnie na kara i skompletuje dwanaście wziątek, najpopularniejszym zapisem będzie więc 690 punktów dla WE. A ci, którzy z kar zrezygnują, tylko w drugiej lewie bezpiecznie wyrobią sobie drugą wziątkę w pikach (zagrywając ♠A i blotkę do honoru na stole, zagranie w tym kolorze na impas wymagałoby bowiem niezupełnie bezpiecznego wejścia do dziadka treflem), wezmą swoje jedenaście lew, za zapis w wysokości 660 punktów dla WE otrzymają jednak notę (wyraźnie, jak sądzę) poniżej średniej.
Gwoli pełnej ścisłości, a wbrew zgłaszanym wyżej zastrzeżeniom, dwanaście lew w bez atu można też wziąć w inny sposób, uprzednio odradzany, a mianowicie zabić pierwszą lewę ♥A i ściągnąć sześć lew treflowych, zrzucając z ręki kiera, dwa kara i – w zależności od poczynań obrońcy S albo jeszcze jedno karo, albo ♠9. Przypatrzmy się bowiem końcówce siedmiokartowej...
|
|
♠ 10 6 4 ♥ 10 8 ♦ K 3 ♣ – |
|
|
♠ A 9 ♥ K ♦ W 9 8 5 ♣ - |
|
♠ D W 7 5 ♥ – ♦ A 10 ♣ 5 |
|
|
♠ K 8 3 2 ♥ – ♦ D 7 6 ♣ – |
|
Jeśli do zagranego teraz ze stołu ostatniego trefla S pozbędzie się pika, rozgrywający wyrzuci z ręki jeszcze jedno karo, i zagra ♠A, ♥K, zrzucając ze stołu ♦10, i pika. S zabije drugą (lub trzecią) rundę pików królem, po czym będzie musiał dopuścić przeciwnika do dobrego stołu – do ♦A oraz ♠W 7. Kiedy natomiast do drugiego trefla obrońca S pozbędzie się kara, rozgrywający zrzuci z ręki ♠9, po czym zagra ♦A i karem – i dobra będzie już jego ręka (albo nawet pozbędzie się z ręki jeszcze jednego kara, następnie zagra z dziadka ♠D na impas, a potem ♦A i karem…). Rzecz jasna, wszystko to są rozważania przynajmniej odrobinę, a w istocie dużo bardziej niż odrobinę, w widne karty…
Minimaks teoretyczny: 6BA(WE), 12 lew; 1440 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 12 (WE);
♦ – 12 (WE);
♥ – 8 (WE);
♠ – 10 (WE);
BA – 12 (WE).
Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.
| ♠ 763 ♥ KQJ4 ♦ KJ ♣ K542 |
||
| ♠ K52 ♥ 95 ♦ 5432 ♣ 8763 |
|
♠ Q8 ♥ 832 ♦ Q86 ♣ AQJ109 |
| ♠ AJ1094 ♥ A1076 ♦ A1097 ♣ == |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1♠ |
|
pas |
2♣ |
pas |
2♥1 |
|
pas |
3♥2 |
pas |
4♣3 |
|
pas |
4♥4 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 należy preferować kolor starszy, stąd taki rebid, a nie 2♦
2 zachęcające; karta jest jednak graniczna, choć – jak sądzę – odrobinkę jednak za silna na zapowiedzenie z nią supernegatywnych 4♥
3 krótkość treflowa
4 no to bezwarunkowo trzeba się wycofać z dalszej rozmowy!
To powinien być kolejny kontrakt standardowy, zapowiedziany przez zdecydowaną większość duetów NS uczestniczących w sierpniowym turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2010. Szlemiki będą zapowiadane rzadko, po dowiedzeniu się o krótkości trefl w ręce partnera gracz N czym prędzej wycofa się bowiem z rozmowy o ewentualnej grze premiowej (inna rzecz, iż także krótkość karowa by mu nie pasowała, najlepszy byłby dlań chyba układ ręki S 5–4–2–2 bądź też wyraźna nadwyżka honorowa albo/i układowa tamże). Rozkłady są dla strony NS korzystne, można więc wziąć w kiery (i piki) dwanaście lew, choć w zasadzie tylko dzięki temu, iż leci trzecia ♦D (oczywiście, można też zrobić w tym kolorze celny impas), rozgrywający nie zdoła bowiem zrobić w żadnej z rąk dwóch przebitek, zwłaszcza gdy broniący zagrożą mu przebiciem trzeciej rundy pików. Myślę zatem, że w turniejowych protokołach zapisy w wysokości 680 punktów dla NS będą przeplatały się z sześćsetpięćdziesiątkami dla tej strony, jednakowoż z przewagą tych pierwszych. A od czasu do czasu któraś z par NS wygra też (bądź – rzadziej – przegra) szlemika w kiery (bądź w piki).
Minimaks teoretyczny: 6♥(NS), 12 lew albo 6♠(NS), 12 lew; 1430 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 8 (N!);
♦ – 10 (N!);
♥ – 12 (NS);
♠ – 12 (NS);
BA – 10 (N!).
Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.
| ♠ 9754 ♥ KQ5 ♦ A1096 ♣ QJ |
||
| ♠ Q2 ♥ 86 ♦ 8732 ♣ 108764 |
|
♠ AK3 ♥ A1073 ♦ KJ ♣ K952 |
| ♠ J1086 ♥ J942 ♦ Q54 ♣ A3 |
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1♣ |
ktr. |
1♥1 |
|
pas |
1♠ |
ktr. |
2♠ |
|
2BA2 |
pas |
3♣ |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 4+♥, 6–10 PC
2 wskazanie możliwości gry w oba kolory młodsze
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1♣ |
1BA1 |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 15–18 PC w składzie zrównoważonym
Wprawdzie kontrakt 1BA(E) powinien zostać położony, stanie się tak jednak wyłącznie po ataku w kolor czerwony (a po ataku małym kierem albo dowolnym karem będzie nawet mogło dość do wpadki bez dwóch), często jednak przeciwko takiej grze obrońca S wyjdzie ♠W i rozgrywający zdąży już wyrobić sobie trefle i zrobi swoje (trzy trefle, trzy piki oraz kier). Optymalnym kontraktem strony WE jest tu jednak częściówka treflowa, i jeśli tylko E rozpocznie swój udział w licytacji od kontry, jego strona będzie miała ogromną szansę, aby grę w trefle osiągnąć. A wówczas rozgrywający odda tylko ♦A oraz dwie wziątki atutowe i zapisze po swojej stronie 130 punktów. Oczywiście po ataku kierowym W będzie musiał zabić pierwszą lewę asem i szybko zagrać trzy razy w piki – aby w ostatniej z tych lew wyrzucić z ręki kiera. A potem trafić jeszcze palcówkę w kolorze karowym, jeśli o tej porze będzie to jeszcze jakakolwiek palcówka…
Minimaks teoretyczny: 4♣(WE), 10 lew; 130 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 10 (WE);
♦ – 6 (NS, WE!);
♥ – 7 (NS);
♠ – 7 (NS);
BA – 6 (NS).
Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.
| ♠ J1076 ♥ 1052 ♦ Q5 ♣ K1085 |
||
| ♠ K52 ♥ AKJ3 ♦ KJ6 ♣ J32 |
|
♠ AQ ♥ 964 ♦ 1097 ♣ AQ964 |
| ♠ 9843 ♥ Q87 ♦ A8432 ♣ 7 |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1♣ |
pas |
|
1♥ |
pas |
1BA |
pas |
|
3BA |
pas |
pas |
pas |
Tak potoczy się w tym rozdaniu licytacja na prawie każdym stole sierpniowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2010. Gracz W będzie wiedział, że na jego linii znajduje się co najwyżej 30 PC, a układy obu rąk są zrównoważone, nie ma więc mowy o prawidłowym szlemiku. Przeciwko 3BA(E) obrońca S wyjdzie najprawdopodobniej w blotkę karową. Oczywiście, gdyby rozgrywający wszystko potrafiał – a jeszcze lepiej, zajrzał przeciwnikom w karty – mógłby zdobyć aż trzynaście wziątek, w tym celu musiałby jednak zadysponować w pierwszej lewie ze stołu ♦K, a następnie wyimpasować e-N-owi wszystkie wysokie trefle (króla, dziesiątkę i ósemkę!), a w końcu zrobić jeszcze impas ♥W na stole (karo, pięć trefli, trzy piki i cztery kiery). Taka wizjonerska rozgrywka nie jest jednak, rzecz jasna, możliwa, a patrząc na problem realnie – to po ataku blotką karową E powinien wziąć dziesięć lew. W pierwszej lewie dołoży bowiem z dziadka blotkę, więc N weźmie tę lewę ♦D i powtórzy karem, a jego partner zabije asem i zagra w kara po raz trzeci. Rozgrywający utrzyma się wówczas ♦K na stole, a obrońca N pozbędzie się w tej lewie pika (będzie bowiem z licytacji wiedział, iż rozgrywający nie posiada w tym kolorze czterech kar). Następnie gracz E zagra w trefle – blotką do damy w ręce, bez impasu w tym kolorze raczej się bowiem nie obejdzie (aby tak się stało, rozgrywający musiałby wziąć trzy piki, cztery kiery, karo oraz ♣A, i tak dałoby mu to jednak tylko dziewięć wziątek). Po utrzymaniu się ♣D racjonalną kontynuacją będzie zagranie blotki treflowej do waleta na stole – zagwarantuje to zdobycie w tym kolorze czterech wziątek, a w sumie – właśnie dziesięciu; lewa treflowa zostanie bowiem oddana w ręce bezpiecznego przeciwnika N (nieposiadającego już kar). Nawet jednak, jeśli gracz E pociągnie w drugiej rundzie trefli ♣A z góry – aby wziąć w tym kolorze pięć lew, a w sumie jedenaście, gdyby N posiadał pierwotnie ♣K x – będzie jeszcze mógł uratować swoje dziesięć wziątek, gdy zdecyduje się na zaimpasowanie ♥D. Oprócz kara, dwóch trefli i trzech pików weźmie bowiem wówczas cztery lewy kierowe.
Wynika z tego, że najpopularniejszym wpisem w protokół tego rozdania powinno być 630 punktów dla strony WE. I tak istotnie będzie, tyle że pojawią się też w nim zapisy wyższe, tj. 660 punktów dla tej strony. Czasami gracz S zawistuje bowiem przeciwko 3BA(E) nie w karo, tylko w pika, czasami zaś kontrakt firmowy będzie rozgrywany przez W (i także padnie wist pikowy, że o ewentualności pierwszego wyjścia w blotkę treflową już nie wspomnę). A wówczas rozgrywający będzie już mógł – i to realnie, a nie wyłącznie hipotetycznie – zdobyć jedenaście wziątek, na przykład w postaci czterech trefli, czterech kierów i trzech pików…
Minimaks teoretyczny: 6BA(WE), 12 lew; 1440 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 12 (WE);
♦ – 9 (WE);
♥ – 12 (WE);
♠ – 10 (WE);
BA – 12 (WE).
Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.
| ♠ AJ9 ♥ AK43 ♦ Q93 ♣ J85 |
||
| ♠ K1085432 ♥ == ♦ 8 ♣ 76432 |
|
♠ == ♥ Q10962 ♦ AKJ62 ♣ Q109 |
| ♠ Q76 ♥ J875 ♦ 10754 ♣ AK |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1♥ |
pas |
|
1♠ |
1BA1 |
pas |
3BA |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 naturalne, 15–18 PC
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1♥ |
pas |
|
1♠ |
1BA1 |
2♦ |
ktr.2 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 naturalne, 15–18 PC
2 w tej sekwencji musi to być kontra karna
Bardzo często w rozdaniu tym dojdzie do kontraktu 3BA(N) – w końcu na linii tej znajduje się sakramentalne 25 PC. Przeciwko tej grze zawodnik E zaatakuje ♦A albo ♦K, a w lewie drugiej powinien wyjść w trefla różnego od damy, taka w każdym razie będzie obrona optymalna. Ponieważ jednak rozgrywający będzie wiedział, iż najprawdopodobniej jedyne miltony zawodnika W to ♠K, nie powinien mieć ze skompletowaniem dziewięciu wziątek specjalnego problemu. Zrobi bowiem podwójny impas w pikach – przeciwko królowi z dziesiątką, wyrobi sobie też wziątkę na ♥D, a w końcu ustawi obrońcę E w przymusie bezredukcyjnym – wpuści go na ♣D i wymusi odeń wyjście w karo, wyrabiające mu dziewiątą wziątkę na damę w tym kolorze. Jeżeli natomiast E nie zdecyduje się na rozstanie z kierem, to będzie musiał wysinglować ♦K(A), a wówczas rozgrywający także wyrobi sobie dziewiątą lewę w tym ostatnim kolorze.
Proszę zwrócić uwagę na fakt, iż 3BA(S) położyłby pierwszy wist w singla karowego.
Tam, gdzie zawodnik E zdecyduje się zabrać po raz drugi głos w licytacji, może dojść do kontraktu 2♦(E) z kontrą, który zostanie położony bez dwóch za 300. To oczywiście uwaga raczej wyłącznie hipotetyczna, bowiem w takiej sytuacji gracz W prawie na pewno ucieknie na 2♠. A ten kontrakt będzie mógł zostać położony jedynie bez jednej, z kontrą za 100. Wracamy zatem do punktu wyjścia – w rozdaniu tym najlepszym interesem dla strony NS będzie zapowiedzenie, a potem zrealizowanie popartyjnych 3BA, zapisowo wartych 600 punktów.
Minimaks teoretyczny: 3BA(N!), 9 lew; 600 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 7 (WE);
♦ – 7 (NS);
♥ – 8 (NS);
♠ – 7 (WE);
BA – 9 (N!).
Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.
| ♠ 54 ♥ AQ10952 ♦ AJ6 ♣ 73 |
||
| ♠ AK ♥ 73 ♦ 8732 ♣ AQ652 |
|
♠ J983 ♥ J864 ♦ K1095 ♣ 4 |
| ♠ Q10762 ♥ K ♦ Q4 ♣ KJ1098 |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
2♦1 |
|
pas |
2♠2 |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 dwukolorówka Wilkosza
2 do koloru partnera
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
2♠1 |
|
pas |
pas(!) |
pas |
|
1 dwukolorówka piki i młodszy
czy wreszcie:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
pas1 |
|
1♣ |
1♥ |
pas |
1♠ |
|
pas |
2♥ |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
1 na pewno nie należy otwierać z tą kartą 1♠, także otwarcie dwukolorowe jest mocno wątpliwe, może zatem najlepiej będzie na pierwszej ręce spasować
Strona NS ma w tym rozdaniu wyraźną przewagę siły nad przeciwnikami (22 PC:18 PC), powinna jednak szybko wytropić jego misfitowość i starać się zatrzymać jak najniżej. Na pewno jednak nie uda się jej stanąć w kontrakcie, który jeszcze wychodzi, tj. 1♣, 1♥ albo 1BA. Najczęściej grane będą 2♠ oraz 2♥, obie te gry powinny już jednak zostać położone, pierwsza – bez dwóch, druga – bez jednej. A najwyższym kontraktem, jaki w ogóle można w tym rozdaniu zrealizować, są 2♦(WE), warte 90 punktów. Do gry w kara nie będzie jednak prawie w ogóle dochodziło, a protokoły rozdania zdominują zdecydowanie zapisy za wpadki strony NS, czyli 50 bądź – częściej – 100 punktów dla WE.
Minimaks teoretyczny: 2♦(WE), 8 lew; 90 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 7 (NS);
♦ – 8 (WE);
♥ – 7 (NS);
♠ – 6 (NS, WE!);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS
| ♠ 10 ♥ J432 ♦ AJ63 ♣ Q632 |
||
| ♠ 2 ♥ A96 ♦ K108 ♣ J109874 |
|
♠ K7543 ♥ Q10 ♦ Q9754 ♣ A |
| ♠ AQJ986 ♥ K875 ♦ 2 ♣ K5 |
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
pas |
1♠ |
pas |
|
1BA1 |
pas |
2♦ |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
1 w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku nieforsujące
Tak potoczy się w tym rozdaniu licytacja na prawie każdym stole sierpniowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2010, standardowym kontraktem będą więc w nim 2♦(E). Kontrakt ten ma szansę zostać zrealizowany – nawet po optymalnym dla broniących pierwszym wyjściem w atu. Rozgrywka nie będzie jednak łatwa, nawet tak niskie gry będą zatem raczej przegrywane niż wygrywane. W protokołach rozdania po stronie NS pojawią się więc liczne pięćdziesiątki, a nawet setki.
Nie będzie to jednak dla strony WE specjalną tragedią, gdyby bowiem przeciwnicy weszli do licytacji (co będzie jednak w zasadzie niemożliwe) i uzgodnili kiery, mogliby wziąć w ten kolor osiem, a mniej czy więcej w widne karty nawet dziewięć lew. Cóż, S ma jednak solidnego tra♠ingpasa pikowego, a jego partnerowi brak jest najmniejszych choćby podstaw ku temu, aby ożywić licytację, gdy dobiegnie do niego 2♦ zawodnika E…
Minimaks teoretyczny: 3♥(NS), 9 lew; 140 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 7 (WE);
♦ – 8 (WE);
♥ – 9 (NS);
♠ – 8 (N!);
BA – 7 (WE).
Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.
| ♠ 85 ♥ Q98 ♦ AJ86 ♣ A1076 |
||
| ♠ KJ106 ♥ 76432 ♦ Q4 ♣ Q9 |
|
♠ AQ93 ♥ A ♦ K9752 ♣ 532 |
| ♠ 742 ♥ KJ105 ♦ 103 ♣ KJ84 |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas1 |
1♦ |
pas |
|
1♥ |
pas |
1♠ |
pas |
|
2♠ |
pas |
pas |
pas |
1 karta odrobinę za słaba, by dać z nią pierwszoręczne otwarcie
Standardowym kontraktem będzie w tym rozdaniu częściówka w piki, rozgrywana przez zawodnika E. Przeciwko tej grze obrońca S wyjdzie najprawdopodobniej w atu. A rozgrywający utrzyma się w ręce i w naturalny sposób zagra blotkę karo – do dziadkowej damy i asa w ręce N. Obrońca ten powtórzy pikiem; gracz E ściągnie wówczas ♦K, przebije na stole karo, wróci do ręki singlowym ♥A i przebije w dziadku jeszcze jedno karo. Następnie zaś na przykład przebije w ręce kiera, ściągnie asa atu i wykorzysta fortę karową. Odda więc jeszcze tylko trzy trefle, a sam skompletuje dziewięć wziątek: sześć atutowych, dwie karowe oraz kierową. Najpopularniejszym wpisem w turniejowy protokół tego rozdania powinno zatem być 140 punktów dla strony WE.
Minimaks teoretyczny: 3♠(WE), 9 lew; 140 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 7 (NS);
♦ – 8 (WE);
♥ – 7 (NS);
♠ – 9 (WE);
BA – 7 (NS).
Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.
| ♠ QJ6 ♥ 7642 ♦ J654 ♣ J3 |
||
| ♠ 9732 ♥ J53 ♦ AK1092 ♣ 10 |
|
♠ K108 ♥ AKQ98 ♦ Q83 ♣ 84 |
| ♠ A54 ♥ 10 ♦ 7 ♣ AKQ97652 |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1♥ |
2♣ |
|
2♥ |
pas |
pas |
3♣ |
|
3♦ |
pas |
4♥ (!) |
5♣ (!!) |
|
ktr. |
pas |
pas |
pas |
Gracz S będzie przepychał się swoimi znakomitymi treflami i chociaż w ten sposób wciągnie swoich przeciwników w końcówkę, której ci ostatni wyłącznie o własnych siłach raczej by nie zapowiedzieli, to i tak później przelicytuje ją pięcioma treflami. I mimo że zostanie skontrowany, wpadnie tylko bez jednej i odda swoim oponentom zaledwie 100 punktów, czyli wyraźnie mniej, niż zapisaliby sobie oni wówczas, gdyby S pozwolił im grać 2♥ (170). Co jednak, samo przez się, nie było ani trochę możliwe.
W protokołach tego rozdania figurować będzie zatem sporo setek po stronie WE – za 5♣(S) z kontrą, bez jednej. Ale trafią się tam też stotrzydziestki dla NS – za zrealizowane kontrakty 4♣(S), w każdym razie będzie ich na pewno więcej niż stosiedemdziesiątek po stronie przeciwnej – za wzięcie przez nią dziesięciu lew na częściówkę w kiery – na to bowiem żaden szanujący się zawodnik S przecież nie pozwoli…
Minimaks teoretyczny: 5♣(NS) z kontrą, 10 lew; 100 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 10 (NS);
♦ – 10 (WE);
♥ – 10 (WE);
♠ – 9 (WE);
BA – 3 (NS, WE!).
Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.
| ♠ J543 ♥ K53 ♦ 4 ♣ KQ542 |
||
| ♠ AQ9 ♥ Q1094 ♦ 972 ♣ J103 |
|
♠ K1072 ♥ J7 ♦ KQ108653 ♣ == |
| ♠ 86 ♥ J7 ♦ KQ108653 ♣ == |
Nasz System:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
1♣ |
|
pas |
1♠ |
4♦ (!) |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
Wspólny Język:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
– |
2♣1 |
|
pas |
2♦2 |
4♦ |
pas |
|
pas |
5♣ |
pas |
pas |
|
pas |
|
|
|
Możliwe są też rzecz jasna inne sekwencje licytacyjne, sądzę jednak, że w rozdaniu tym najczęstszymi kontraktami finalnymi będą właśnie 4♦(E) i 5♣(S). Pierwszy z nich zostanie łatwo zrealizowany, rozgrywający odda tylko dwa kiery oraz asa atutowego. Końcówka w trefle strony NS będzie natomiast musiała zostać położona bez jednej, gracz S nie uniknie bowiem w żaden sposób oddania dwóch pików i kiera. Jeśli jednak nie zostanie skontrowana – a o to, szczególnie po skoku E na 4♦, nie będzie łatwo – wpadka za 100 okaże się opłacalną obroną zapisu w wysokości 130 punktów, należnego stronie WE za wykładane dziesięć lew w kara. Sądzę jednak, że zapisy w wysokości 130 punktów dla WE będą w protokołach rozdania dominować; od czasu do czasu 5♣ strony NS zostanie też skontrowane i WE zapiszą po swojej stronie solidnie potem w punktacji turniejowej wycenione 200.
Minimaks teoretyczny: 4♦(WE), 10 lew; 130 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 10 (NS);
♦ – 10 (WE);
♥ – 7 (NS);
♠ – 7 (WE);
BA – 8 (NS).
Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.
| ♠ 8 ♥ AK843 ♦ J82 ♣ A1073 |
||
| ♠ J5 ♥ Q952 ♦ K543 ♣ J64 |
|
♠ AKQ10732 ♥ J ♦ Q ♣ K982 |
| ♠ 964 ♥ 1076 ♦ A10976 ♣ Q5 |
|
W |
N |
E |
S |
|
pas |
1♥ |
4♠ |
pas |
|
pas |
pas |
|
|
Tak właśnie potoczy się w tym rozdaniu licytacja na bardzo wielu stolach sierpniowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2010. Po pasie partnera gracz E nie będzie już bowiem myślał o żadnym szlemiku, a z taaaką ręką zapowiedzieć 4♠ przecież musi. Przeciwko 4♠(E) obrońca S wyjdzie na pewno w zaanonsowane przez swojego partnera kiery, a ten ostatni zabije pierwszą lewę ♥K i najprawdopodobniej odwróci w atu (wolno mu też będzie wyjść wówczas w karo albo w blotkę treflową). Rozgrywający zabije w ręce ♠A, zagra ♦D, a potem utrzyma się w dziadku ♠W, na ♦K pozbędzie się z ręki blotki treflowej i wyjdzie ze stołu małym treflem. Jeżeli tylko zawodnik N nie wskoczy wówczas ♣A – a dlaczegóż miałby tak postąpić? – obrońcy zdobędą dwie lewy treflowe i końcówka przeciwników zostanie położona bez jednej, za 100. Taki właśnie zapis powinien zatem w turniejowych protokołach tego rozdania zdecydowanie dominować.
Minimaks teoretyczny: 4♦(NS) z kontrą, 9 lew albo 4♥(NS) z kontrą, 9 lew; 100 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 7 (WE);
♦ – 9 (NS);
♥ – 9 (NS);
♠ – 9 (NS);
BA – 8 (WE).
Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.
| ♠ Q86 ♥ A5 ♦ KJ3 ♣ KQJ82 |
||
| ♠ 543 ♥ K63 ♦ A9872 ♣ 63 |
|
♠ J1092 ♥ J9842 ♦ 64 ♣ 74 |
| ♠ AK7 ♥ Q107 ♦ Q105 ♣ A1095 |
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1BA |
pas |
3BA1 |
|
pas |
pas |
pas |
|
1 15 PC, ale w najgorszym z możliwych układów 4333, dobry szlemik będzie zatem wychodził niezmiernie rzadko
albo:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1BA |
pas |
4BA1 |
|
pas |
6♣2 |
pas |
pas/6BA |
|
pas |
(pas) |
(pas) |
|
1 inwit
2 przyjęcie, a zarazem wskazanie pięciokartu treflowego
Jak widać, jeśli zawodnik S mimo wszystko zdecyduje się na – wielce wątpliwy! – inwit, jego partner zaproszenie to raczej przyjmie (ma bowiem jeden milton nadwyżki ponad minimum otwarcia oraz niezłej jakości pięciokart treflowy) i NS wylądują w beznadziejnym szlemiku w trefle albo w bez atu. Kiedy do tego dojdzie, będzie już mógł ich uratować wyłącznie zawodnik E, jeżeli zawistuje w kiera (a rozgrywający zadysponuje z dziadka dziesiątkę), jeżeli jednak nie będzie to jego pierwszy turniej w życiu, trudno będzie na to liczyć. Myślę wszakże, że zdecydowana większość duetów NS, biorących udział w ósmym w tym roku turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski, zdoła w rozdaniu tym wyhamować w 3BA, ewentualnie 4BA, a ostatecznie 5BA; one łatwo skasują jedenaście wziątek i zapiszą po swojej stronie 460 punktów. Ale od czasu do czasu, a może nawet trochę częściej, trafi się też na pewno jakiś przegrany szlemik i wpis w wysokości 50 punktów na stronę WE…
Minimaks teoretyczny: 5BA(NS), 11 lew, 460 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 11 (NS);
♦ – 10 (NS);
♥ – 8 (NS);
♠ – 10 (NS);
BA – 11 (NS).