UCZMY SIĘ NA BŁĘDACH

1. Wychodzenie przed orkiestrę, a potem w krzaki, zamiast na odwrót

Obie, mecz, posiadasz na pozycji W rękę:

♠ KW1087

♥ W83

♦ 862

♣ 42

RHO spasował, ty też, LHO otworzył 1♣, partner skontrował. RHO zalicytował 1♦, co było transferem na kiery. Zabierasz głos?

Powiedzmy, że zalicytowałeś 1♠. Po lewej 2♥, a partner licytując 3♦ wskazał rękę silną (kontra objaśniająca). RHO pasuje, a ty?

Cała licytacja na poważnych zawodach:

1. Transfer na kiery

Całe rozdanie:

Na drugim stole WE osiągnęli końcówkę. Abstrahując od skandalicznego pasa W na 3♦ (jak się rzekło A, trzeba powiedzieć i B) trzeba zastanowić się co było przyczyną końcowego tchórzostwa W? odpowiedź jest oczywista – nieuprawniony nadmiar odwagi w drugim okrążeniu. Przed laty królowała zasada jak teraz nie wejdę, to już nigdy nie wejdę. Usprawiedliwieniem dla dawnych czasów było ubóstwo technik licytacyjnych (kontra służyła do karania przeciwnika, a nie jako narzędzie operacyjne). W dzisiejszych czasach jednak takie wychodzenie przed orkiestrę jest łamaniem kanonu: lepiej najpierw do tyłu, a potem do przodu.

A nie lepiej było?: