103. Polacy nie gęsie…

Mecz, WE po, licytowano:

Wist ♥ 6, S podkłada damę. Ręce twoje i dziadka:

Lekko nie będzie, miałeś ledwo zaczepkę w licytacji, ale partner nie poznał się na żartach…

Ano nie poznał. Przeciwnicy, mimo wyłapania damy kier, dali najgorszy dla mnie atak w atu. Inna sprawa, że można się było go spodziewać. Ale nie czas płakać nad rozlanym mlekiem – skoro nie mogę przebić dwóch pików, to spróbuję wyrabiać trefle, choć perspektywy na skuteczne wyrobienie w nich forty trudno dostrzec nawet przez lunetę. Co ja mam do wzięcia? Jedna lewa w pikach, jedna przebitka pik, 5 kierowych w ręce i dwie lewy karowe w stole (impas karo musi się udać, inaczej nie mamy żadnych szans), to dopiero 9 lew. Trefla wprawdzie przy tych założeniach się wyrobi, ale czy będzie można go odegrać?

Rozumiem, że grasz trefla?

Dobrze rozumiesz. N dokłada 9-kę. Przepuszczam – a nuż AK w treflach jest trzeci. Na pewno N nie posiada asa i króla w tym kolorze, co wynika z całokształtu dotychczasowych wydarzeń.

Jakich?

Gdyby N miał asa i króla  w treflach, mógłby rozpocząć wistowanie od oglądu stołu za pomocą coup de telescope. Do tego przyporządkowujemy mu króla karo. To dawałoby mu ca 10 IMP, z którą to siłą mógł po pierwsze mocniej licytować w pierwszym okrążeniu licytacji, po drugie S miałby otwarcie na 10 PC, w tym trzy walety.

N utrzymuje się 9-ką trefl i oczywiście łączy atuty po raz drugi. 8-ka ze stołu okazuje się kartą najstarszą w lewie, S dodaje do koloru. To dla mnie bardzo dobra wiadomość…

Czemu?

Przybliża mnie to do wyrobienia forty trefl. Zagrywam trefla i przebijam, by zaimpasować karo. Impas się udał, więc przebijam trefla ponownie – od N spadł as i walet w drugiej i trzeciej rundzie trefli, a następnie powtarzam tą operację jeszcze raz po dojściu asem karo. Od S spada król. Została mi końcówka 5-kartowa. Przeciwnicy wzięli do tej pory jedną lewę, zaś ja 7. Do wzięcia mam jeszcze asa pik, kiera w stole, no i mam fortę trefl pracowicie wyrobioną w stole. Sęk w tym, że przeciwnik ma jeszcze atuta, a ja nijak nie mogę mu go odebrać. Oto ta końcówka:

Co można zrobić, jak nie można nic zrobić?

Trzeba myśleć. Zalgorytmujmy swoje poczynania w tej dość krótkiej końcówce: zagranie asa pik i pika z przebiciem w stole kończy nasze lewy – reszta będzie ich. Zagranie w karo doprowadzi do odebrania dwóch lew karowych i nie uchroni od oddania lewy atutowej. Zatem pozostało zagrać blotkę pik. Przeciwnik z prawej obsługiwał do tej pory wszystkie kolory, więc pozostały mu w ręce same piki i to prawie na pewno z trzema figurami KDW. Inaczej nie miałby otwarcia, które i tak usprawiedliwia tylko jakość koloru pikowego i lekko odbiegający od zrównoważonego skład 5-2-2-4.

Co się stanie po takim zagraniu?

Nic szczególnego – S pobierze figurą i zagra kolejną figurę pik, którą przebiję asem i zagram 9-kę pik usuwając ostatnie karo ze stołu. S dojdzie do ręki i musi zagrać w pika. W dwukartowej końcówce N będzie posiadaczem kiera i króla karo, w stole zaś będzie nasz król kier i forta trefl. Zagranie w pika – dodajmy samobójcze – wyparaduje atuta od LHO. Czy S pomyślał, podkładając damę kier, że jest to zagranie wypuszczające? Zachowanie damy odbierało jedno, jakże bezcenne, dojście do stołu, służące wyrobieniu trefla. Niezwykłe rozdanie!

PS.

Tak rozegrał Józef Pochroń w meczu o Puchar Pomorza.