UCZMY SIĘ NA BŁĘDACH

FRYWOLNY PUCHAR

Po powrocie ze świąt spędzonych za granicą przeczytałem dwie relacje z Klubowego Pucharu Europy. Jedna naszpikowana była dobrymi zagraniami. Druga – mojego autorstwa -  zaciekawiła mnie wyłącznie pod kątem tego, ile rozdań z mojej relacji zostanie wyciętych. I to, co jest pod spodem, to właśnie te  wycięte rozdania.

Myślę, że doskonale nadają się do tematu „Uczmy się na błędach”.

Nadużywanie odpowiedzi 1 BA po 1CC/PP

Rosja – Turcja A, NS po, dealer E, licytowano:

Całe rozdanie:

Mogła być prosta strata 4 imp – oddanych walkowerem, można powiedzieć. Ale jeszcze są wistanci. Przy ściąganiu kierów na ostatniego S dołożył ♣ 2-kę. Chyba markował karo. N wymaszerował w …pika. Swoje i strata tylko 1 imp.

Polska – Włochy B

1) bilansowe podniesienie do 2♠

…Wistujący S rozpoczął od asa pik…9 lew (rozgrywający zagrał bezpiecznie wyrabiając trefla przebitką) i strata łączna 7 imp, bowiem na drugim stole wypuszczono 10 lew na 3 ♥ (!?), po wistach ♠ K – przepuszczony – W dokłada 5-kę(?), kontynuacja pika i zagrana dama karo. E pobrał asem i kontynuował karem (??). Podobno zmyliła go zrzutka partnera w pikach. A przecież przy spadających karach – 8-ka od W i 9-ka od N, położenie króla karo nie powinno być tajemnicą dla E. Zresztą zagranie damy karo świadczyło prawie ze stuprocentową pewnością, że króla posiada rozgrywający. Bowiem  licytacja na tym stole biegła:

Dawne, bardzo mądre ustalenie, że rekontra po otwarciu kolorowym oznacza albo siłę 10-12 bez fitu, albo od 13 i wtedy może być z fitem, poszło do lamusa, ale jajko stara się być mądrzejsze od kury. Zaś sensowne rozwiązanie, jakim jest „kolor + fit” zostało wyparte przez różne „Bürgery”, które służą blokowaniu przeciwników, ale dużo bardziej służą oddawaniu zapisów tam, gdzie można je wziąć.

Kontra „atakująco – obronna”

Polska – Włochy B. obie przed, dealer N, licytowano:

Całe rozdanie:

Kontra atakująco-obronna przypomina mi jajeczko częściowo nieświeże, lub szklankę w połowie pustą, a w połowie pełną. Tu nie ostrzegły W dwa pasy partnera. Gdzieś, kiedyś, nauczył się kontry atakująco-obronnej, więc musiał ją gdzieś zastosować. Na marginesie odnoszę wrażenie, że dalekim echem odbija się tu odkarnienie kontry. Przecież gdyby E miał perspektywy na skarcenie przeciwników, to powinien skontrować 5 ♦, a nie czekać na to, że może partner to uczyni. Strata na prostej drodze 6 imp, a mogło być więcej, jakby przeciwnicy odwinęli. Ucieczka w 5 ♠ też nie ratowała przed poważną stratą.

O ile jeszcze taką taktykę można zaaprobować w turnieju par, gdzie gra się na słabą, a przede wszystkim niezgraną opozycję, to w meczu w poważnych zawodach jest to frywolność.

Nadużywanie koloru przeciwnika

1. Polska – Rosja, WE po, dealer W, licytowano:

1) transferowe wskazanie kierów

Całe rozdanie:

1) transferowe wskazanie kierów

Tu N zauroczony swoimi 12 PC (ale za to bardzo ładnymi) pokarał partnera za normalne wejście. 3 ♠ było „o jeden most za daleko”. Alternatywa w postaci kontry na 2 ♥ (tylko niech nikt nie próbuje mnie przekonać, że w takiej pozycji wyklucza to fit pikowy) nie przyszła N do głowy. A przecież bilans stołu był zrobiony i wiadomo było, że 3 ♥ to inwit donikąd, bo partner nie ma przyjęcia do końcówki.

2. NS po, dealer N, licytowano:

Całe rozdanie:

Kolor przeciwnika powinno się stosować wyłącznie wtedy, kiedy naturalna licytacja nie wchodzi w rachubę. Tu zginęło poważne źródło lew w treflach, a Splinter odebrał ochotę W do dalszych kroków. A przecież 3 ♣ jako kolor + fit dałoby szanse na dokładniejszą wymianę informacji, co powinno doprowadzić do szlemika. Strata 13 imp w nietrudnej sytuacji.

Wszystkiego po trochu

WE po, dealer N, licytowano:

Całe rozdanie:

Góral prosty, choć można było rozegrać mniej prostacko – trefl do asa, atutowanie… Trafienie pika i wstrzymanie się z atutowaniem daje szanse na bez jednej. O ile 2 ♣ można jakoś usprawiedliwić, o tyle 3 ♠, to jakaś dopalaczowa  frywolność.

Otwarcia bez otwarcia

1. Polska – Niemcy, WE po, dealer S, licytowano:

Całe rozdanie:

Na drugim stole:

3 ♠ – bez jednej, 4 ♥ + 1, razem 8 imp. Smirnow wystraszył się swojej słabości na otwarciu i skrewił przed zalicytowaniem końcówki. Po co więc otwierał?

2. Polska – Bułgaria, obie przed, dealer S, licytowano:

PO.

PZ.

Całe rozdanie:

„Arcymistrzowski” remis – 1700 na obu stołach. Nieck Brink w meczu Holandia – Rosja,  po kontrze sam szybko pokazał drugi kolor i co z tego wynikło:

Trzy lepiej – 830 i tylko 8 imp w plecy. Inni gracze pasowali. Trzeba mieć dużo tupetu, by w poważnym meczu otwierać z takim „szajsem”.

3. Polska – Rosja, WE po, dealer S, licytowano:

1) w założeniu 14-16, ale co tam brak jednego „oczka”…

Całe rozdanie:

Bez trzech i ze względu na założenia, tylko 3 imp-y straty (na drugim 3 ♥ bez jednej)

Rozgrywka byle na razie

Polska – Rosja, obie po, dealer S, licytowano:

Całe rozdanie:

Wist w kiery do asa i odwrót w trefle. Zabite asem, karo do damy, kier przebity i granie na dwustronne przebitki, czyli byle dalej – nie wiemy czym się to skończy, ale na razie bierzemy lewy. W końcówce czterokartowej przyszło oddać aż trzy lewy atutowe. A wystarczyło raz zagrać pika do 10-ki (a nawet asa w tym układzie), by wygrać swoje.

Niechlujny ruch

Polska – Włochy B, obie po, dealer W, licytowano:

Cale rozdanie:

Wist ♦ 4-ka. Dalej ♥ W zabity asem i ♦ 6. E przepuszcza. As trefl i kiery, a następnie ♣ W(???). Jeśli był grany, aby sprawdzić odruch, to dlaczego nie został zabity królem? A po przepuszczeniu przy zgrywaniu kar N znalazł się w przymusie i 9-ka trefl wzięła trzecią lewę wpadkową. Strata 3 imp, bo na drugim stole też zagrano na impas trefl, ale nie waletem, tylko blotką. Strata z powodu prostego błędu technicznego.

Rozgrywka na frajera

Turcja A– Włochy A. NS po, dealer W, licytowano:

Całe rozdanie:

Po wiście w trefla Assael zabił królem i zagrał kiera do 9-ki (???). Zagranie na frajera.

Rozgrywka dywersyjna

Polska – Włochy B, obie przed, dealer E, licytowano:

1. odzywka operacyjna wieloznaczna
2. waiting bid – brak 5+ kierów, koloru treflowego i fitu pik

Całe rozdanie:

Po wiście w trefla obaj rozgrywający zagrali pika do waleta, drugiego trefla wzięli asem i Włoch zgrał króla pik i dalej na dwustronne przebitki. Obrona bezradnie dokładała karty. Kotorowicz zagrał blotkę pik i po przebiciu uznał za właściwe zagrać w karo. Obrona złapała komunikację karami i złączyła atuty po raz trzeci – bez dwóch i 5 imp straty z niczego.

Puszczanie lew na wiście

Polska – Włochy B, WE po, dealer S, licytowano:

1) Multi

Całe rozdanie:

O ile pierwszy wist waletem pik można jeszcze jakoś zaakceptować, to kontynuowanie pików po szczęśliwym dojściu królem kier (pierwszą lewę wziął król pik) jest poniżej krytyki. W efekcie zamiast 1100, tylko 200.

PS.

Jak tak porównałem artykuł ze ŚB z własnymi spostrzeżeniami z Pucharu, to nieodparcie nasuwało mi się wrażenie, że oglądaliśmy  zupełnie inne imprezy.